แม่คะ.....หนูขอโทษ

          ตอนเช้า . . . มีเสียงเคาะประตูห้อง
          "ตื่นได้แล้ว ถึงเวลาต้องไปโรงเรียนแล้ว รู้ไหม!"

          ฉัน. . . ทนรับอย่างงัวเงียกลิ้งมากลิ้งไป. . . 
          ในขณะที่แม่. . . กำลังเตรียมอาหารเช้าให้อยู่ในครัว
          แอบหงุดหงิดกับการตื่นเช้า เพราะเมื่อคืนเมาส์กับเพื่อนจนดึกดื่น
          พอต้องตื่นเลยเกิดอาการสมองไม่คืน . . . ปวดหัว

          นอกจากแม่จะปลุกฉันแต่เช้าแล้ว. . . 
          แม่ยังบ่นเรื่องค่าโทรศัพท์ ในขณะที่ยกจานข้าวออกมาจากครัว 
          อารมณ์ไม่ดีเลยพาลมั่วขึ้นเสียงกับแม่ไป
          แม่วางจานข้าวลง. . .ไม่โต้ตอบฉัน
          ได้แต่บอกฉันว่า . . . ให้รีบๆ กินเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย
          ฉันได้แต่โมโห. . .แล้วก็พาลไม่กินข้าวเอาดื้อๆ…

          แต่พอมาถึง ณ วันนี้. . .
          ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วทำไมแม่ต้องทำเช่นนั้น
          และฉันก็ได้แต่โมโหตัวเองว่า . . . 
          ทำไมตอนนั้นฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของแม่บ้าง . . .
          ที่แม่ต้องปลุกแต่เช้า ที่แม่ต้องบ่น. . .ที่แม่ต้องเรื่องมาก
          เป็นเพราะฉันทำตัวไม่ดีเอง
          และทั้งหมด คือ แม่รักฉัน แม่หวังดีกับฉันนั่นเอง…

          ฉันทนตื่นแต่เช้าไม่ได้. . .
          ในขณะที่แม่ต้องตื่นเช้าแล้วเหนื่อยกว่าฉันเป็นไหนๆ
          ฉันกลับดึก แม่ฉันก็กลับดึกเช่นฉัน
          . . . เพราะท่านไม่ยอมนอน
          แม่จะคอยเป็นห่วงตลอดว่าจะเกิดเหตุร้ายกับฉันหรือเปล่า
          ฉันใช้จ่ายสิ้นเปลือง ในขณะที่ฉันหาเงินเองไม่ได้
          แม่ไม่ใช้จ่าย ทั้งๆ ที่เป็นคนหาเงิน และเหนื่อยกับการทำงาน

          มาวันนี้ . . . ฉันซาบซึ้งแล้วกับความรักที่แม่มีให้ฉัน 
          ฉันอยากจะเดินเข้าไปกอดแม่ และพูดว่า . . . 
          "แม่ค่ะ . . . หนูขอโทษค่ะ ที่หนูเอาแต่ใจตัวเอง 
          . . . ต่อไปนี้หนูจะเป็นลูกที่ดีของแม่
          และจะคอยดูแลแม่เองค่ะ"