กระจกส่องใจ..

เราส่องกระจก..
เพื่อตรวจดูความเรียบร้อย..จัดระเบียบให้ร่างกาย..
ภาพที่สื่อออกมาจากกระจก..
ก็จะปรากฏภาพที่สวยงามในจิตใจของเรา..

หากแม้นว่า...
วันหนึ่งวันใด..
กระจกเปื้อนคราบฝุ่น..
ก็จะทำให้กระจก..พร่ามัว..

เวลาที่เราส่องกระจก..
…ภาพที่สื่อออกมา..
…ก็จะเป็นภาพพร่ามัว..
…ที่เกิดจากความไม่สะอาดของกระจก..
ถึงแม้ว่า..ร่างกายของเราจะสะอาดเพียงใด..
แต่ภาพพร่ามัว..ก็ยังปรากฏขึ้นที่กระจก..

หากเราไม่ทำความสะอาดกระจกเสียก่อน..
เราก็ไม่อาจเห็นภาพแห่งความงดงามของเราได้..

จิตใจของคนเรา..
ก็เปรียบเหมือนกระจก..
…หากจิตใจของเราสะอาดบริสุทธิ์..
…ด้วยการคิดดี..ทำดี..พูดดี..
…ความใสสะอาด..งดงาม..ของกระจก
…ก็จะปรากฏภาพส่องสะท้อนความงดงาม..
…ในจิตใจของเรา..ได้เช่นกัน

คราบฝุ่นที่พร่ามัว..
ก็เหมือนกับกิเลส..
ที่ฝังอยู่ในจิตใจของเรา..
…เราต้องคอยหมั่นเช็ด..หมั่นถู..
…หมั่นทำความสะอาด..คราบฝุ่นคือกิเลส..
…ที่หมักหมมในจิตใจเรา..

หากจิตใจของเราใสสะอาด..
ก็เหมือนกับกระจกที่ปราศจากกิเลส คือ คราบฝุ่น..
…จิตใจที่ถูกฝึกดีแล้ว..
…ย่อมเป็นจิตใจที่งดงาม..สะอาด..บริสุทธิ์..
…และควรแก่การงานทุกชนิด..