แหวนแต่งงาน

แหวนแต่งงานลักษณะเกลี้ยง เรียบ ไร้ลวดลาย หรือบางชนชาตินิยมแหวนทองคำ

หรือทองผสมทองคำขาวแทน แสดงถึงความรักเหนือกาลเวลาและบ่งบอกว่าผู้สวมใส่แต่งงานแล้ว

ประเพณีการแลกแหวนแต่งงานเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อราว 2,800 ปีก่อนคริสตกาล โดยชาวอียิปต์เชื่อว่านิ้วนางข้างซ้ายมีเส้นเลือดเชื่อมตรงถึงหัวใจ จึงตั้งชื่อเส้นเลือดดังกล่าวว่า "เวนา อมอริ" เป็นภาษาละตินมีความหมายว่า "เส้นเลือดแห่งความรัก"

ในสมัยยุคกลางของยุโรป พิธีแต่งงานของชาวคริสต์ คู่สามีภรรยาจะสวมแหวนแต่งงานเรียงกันมาตั้งแต่ นิ้วชี้ นิ้วกลางและนิ้วนางข้างซ้าย เพื่อระลึกถึงพระบิดา พระบุตร และพระจิต แต่เมื่ออำนาจของคริสตจักรเริ่มถดถอยลง คู่สมรสคงเหลือสวมแหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้ายเพียงนิ้วเดียว แต่บางครั้งคู่สมรสจะสวมแหวนตามความเชื่อสมัยใหม่ดังนี้ นิ้วกลาง แทนตัวคู่สมรส นิ้วโป้ง แทนพ่อแม่ ซึ่งวันหนึ่งต้องล่วงโรยจากไป นิ้วชี้ แทนพี่น้อง ซึ่งต่างต้องมีชีวิตของเขาไป นิ้วก้อย แทนลูก พอโตขึ้นลูกก็ต้องไปมีชีวิตของตัวเอง มีสังคม และครอบครัวของตัวเอง สุดท้าย นิ้วนาง แทนคู่ชีวิตที่จะอยู่กับเราไปจนแก่เฒ่า

อย่างไรก็ตาม ในบางประเทศ เช่น เยอรมนี และชิลี จะสวมแหวนแต่งงานบนนิ้วนางข้างขวาแทน เช่นเดียวกับชาวคริสต์นิกาย ออร์ทอดอกซ์ ชาวยุโรปตะวันออกและชาวยิว

แหวนแต่งงานเป็นองค์ประกอบสำคัญในงานแต่งแบบชาวคริสต์ โดยมีบาทหลวงหรือศิษยาภิบาลผู้มีหน้าที่ประกอบพิธี และมีเด็กๆ คอยโปรยดอกไม้และถือแหวนแต่งงาน พร้อมกับนำขบวนเจ้าสาวเข้าสู่โบสถ์ จากนั้นบิดาเดินคล้องแขนเจ้าสาวเข้ามาภายในโบสถ์เพื่อแสดงถึงการมอบกรรมสิทธิ์ให้เจ้าบ่าวรับหน้าที่ปกป้องทะนุถนอมเจ้าสาวต่อไป

ต่อมา เป็นพิธีกรรมโดยบาทหลวง ซึ่งเป็นขั้นตอนที่ศักดิ์สิทธิ์มากที่สุดคือการกล่าวคำปฏิญาณต่อหน้าพระเจ้าตามบาทหลวงหรือผู้ประกอบพิธีกรรม แต่ในสมัยนี้คู่บ่าวสาวมักมีคำปฏิญาณเป็นของตนเองเพื่อให้เข้าใจชีวิตของแต่ละคน

หลังจากให้คำมั่นสัญญากันแล้วก็มาถึงพิธีแลกแหวนแต่งงาน ทั้งคู่จะสวมแหวนแต่งงานให้กัน แล้วลงนามในหนังสือสำคัญซึ่งโบสถ์จะเป็นผู้ออกให้ แต่เป็นคนละใบกับทะเบียนสมรส จากนั้นบ่าวสาวจะจุดเทียนให้ครอบครัว หลังจากนั้นผู้ประกอบพิธีกรรมจะอธิษฐานขอพรสำหรับครอบ ครัวใหม่ และประกาศการแต่งงานระหว่างคู่บ่าวสาวอย่างเป็นทางการ