♥ โสเภณี ในสายตาของคนที่ได้ชื่อว่า แม่ ♥

กลางเมืองหลวงศิวิไลซ์

เต็มไปด้วยแสงสีล่อตาล่อใจเหล่านักเที่ยวยามวิกาล

หญิงสาวมากมายที่ยืนเรียงรายภายใต้แสงสี

เหมือนบุปผาที่ล่อแมลง

ยอมพลีกายเพื่อเงิน

หญิงส่าวหนึ่งในนั้นเธอชื่อว่า "ข้าว"

แต่เมื่อเธอเข้ามาดำรงตำแหน่งที่ทุกคนขนานนามว่าโสเภณี

เธอก็เปลี่ยนชื่อเป็น "กิ๊บ"

เธอเป็นคนที่หน้าตาใช้ได้ทีเดียว

จึงไม่แปลกเลยที่เธอจะมีหมู่แมลงมาแย่งกันดอมดม

วันๆหนึ่งกล่าวได้ว่าหลายคนเลยทีเดียว

อยู่มาวันหนึ่ง

"กิ๊บ มีแขกมา" เสียงแม่เล้าพูดเพื่อเรียกกิ๊บออกมา

"ค่ะแม่" แม่ เธอเรียกแม่เล้านั่นว่าแม่

ทั้งๆที่คนๆนั้นนำเธอมาตกนรกที่ผู้หญิงทุกคนกลัว

กิ๊บออกไปรับแขกแล้วก็อย่างที่เรารู้กันดี

..........

หนึ่งเดือนผ่านไป

กิบมีอาการเวียนหัว อาเจียน

ใช่ เธอท้อง แล้วไม่ท้องธรรมดาด้วย

เธอท้องโดยที่เธอเป็น เอดส์!!!

เธอจะทำอย่างไรหล่ะ

ทางตันไม่มีทางไปอีกแล้ว

เธอต้องออกจากอาชีพที่เป็น

นั่งรถไฟกลับมายังท้องทุ่งนา

เธอก้าวย่างตรงไปยังกระท่อมปลายนา

"ข้าว" เสียงแรกที่เธอได้ยิน

ไม่ใช่สิ เสียงที่เธอได้ยินมาตั้งแต่เกิด

จนจำความได้ ตอนเรียนประถม มัธยมต้น ก่อนไปกรุง

และตอนนี้ หญิงสาวชราวิ่งเข้าโอบกอดเธอ

อ้อมกอดช่างอบอุ่น

อ้อมกอดชายที่ผ่านตัวเธอก็ไม่อบอุ่นเท่านี้

เธอตัดสินใจมาอยู่กับแม่

คนในหมู่บ้านต่างรังเกียจเธอ

เธอเหมือนตัวน่าขยะแขยงในสายตาพวกเขา

เธอถูกตะโกนขับไล่

ถูกด่าว่า "อีตัว" "อีเอดส์" หรืออื่นๆที่เขาใช้เรียกเธอ

เธอกลับมาน้ำตาอาบแก้ม

แม่จึงเข้ามาโอบกอดอีกครั้ง

แล้วกล่าวว่า

"ไม่ต้องสนใจ ใครจะว่าเรายังไง ยังไงลูกก็เป็นลูกแม่เสมอ เราจะอยู่อย่างนี้ อยู่ด้วยกันตลอดไป"

แม้ว่าบั้นปลายชีวิตของข้าวกับลูกจะไม่โสภานักแต่เธอก็มีความสุขที่มีแม่อยู่ข้างๆ

จนลมหายใจสุดท้ายพรากเธอจากอกแม่ไปตราบชั่วนิจนิรันดร์

เหลือไว้เพียงบุปผาที่เหี่ยวแห้งในยามรัติกาล

......

....

...

..

.

คนที่อยู่กับเราก็คือ แม่นี่แหละ

แต่เรากลับอายเมื่อแม่มาอยู่ข้างๆ แต่แม่ไม่อายเลยที่ต้องเลี้ยงเรา ยอมทำทุกงานทำทุกอย่าง

ทุกๆท่านจงโชคดี

ที่มา : FW