เจ็บช้ำ กล้ำกลืน ฝืนทนอยู่ทำไม
ผู้ชายอย่าได้แคร์ เลิกได้ก็อยู่ได้ แค่ผู้ชายคนเดียว
กำลังเศร้าซึมเพราะความรักอยู่หรือเปล่า ร้องไห้มาหลายวันแล้วใช่ไหมเพราะใครคนนั้นของเธอ เฮ้อ.....ความรักก็เป็นเรื่องไม่แน่ไม่นอนแบบนี้แหละ
อย่าเพิ่งทอดถอนใจ หมดอาลัยตายอยากจนเผลอลืมคุณค่าของตัวเธอเองไปเลย มีเรื่องมากมายหลายร้อยแปดที่รอให้เธอลุกขึ้นไปทำ
จะมามัวทนคบกับผู้ชายงี่เง่าที่ไม่ทำให้ชีวิตเธอดีขึ้นเพื่ออะไร เอา..น่าลืมสิ่งที่ผ่านมาแล้วผ่านไปซะ อดีตจะเป็นอย่างไรช่างมัน ใครจะทำอะไรก็อย่าไปสน
อนาคตของตัวเธอต่างหากที่สำคัญ
...ผู้ชาย..อย่าได้แคร์
...ผู้ชาย..อย่าได้แคร์
หมั่นท่องบ่อยๆ เวลาที่ใจเธออ่อนแอ หรือเผลอนึกถึงคนที่ใจร้ายกับเธอคนนั้น รับรองเธอจะเข้มแข็งขึ้นได้ภายในข้ามวัน เชื่อสิ
เพราะเรามีค่ามากกว่านั้นมากมาย.......อย่าได้แคร์
เพราะผู้ชายไม่รักดีคุณค่า = 0
เชิดใส่ผู้ชายไม่รักดี ในเมื่อมันแสบ มันจี๊ด มันแค้เน!!! แถมยังเกิดคำถามมากมายเสียจนหัวแทบระเบิด
จากนั้นสมองก็จะเริ่มวนเวียนอยู่กับการหาทางเปลี่ยนเรื่องเจ็บ ๆ พวกนี้ใหมันดีขึ้นมีคำถามไหลมาเต็มหัวเลยว่า ทำไงดี ทำไงดี แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ
เมื่อคนใจร้ายสะบัดหางหนีไปเรียบร้อยแล้ว เลิกทุกข์เหอะ! แล้วมามีความสุขกันดีกว่า ฉันว่าถึงเวลาแล้วที่เราควรจะกระโดดเด้งออกมา
เพื่อแฮปปี้หลั่นล้าไปกับชีวิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องสนุกสุดเหวี่ยงหยุดสับสน วกวนใจอยู่กับความรักที่ไม่ได้สร้างความสุขใดๆ ให้กับเราเสียตั้งแต่ตอนนี้
โดยเฉพาะคนที่ไม่ปรารถนาดีต่อชีวิต โยนลงถังขยะเตรียมเผา นั่นแหลคือจุดที่เหมาะที่สุดสำหรับเค้า อย่าไปแลก!!!
ทิ้งไปซะ แล้วโบกมือบ๊ายบาย
เพราะตอนนี้หมดเวลาสำหรับการเป็นคนอ่อนแอ พ่ายแพ้ และเจ็บปวด จากนั้นเราก็มาก้าวขึ้นบันได ไปพร้อมกันดีกว่า
บันไดขั้นที่ 1 ตัดใจให้เด็ดขาด
หวังว่าเค้าจะดีขึ้นในวันข้างหน้า เป็นสาวเปี่ยมฝันไงคะ คาดหวังแบบมองโลกในแง่ดีจัดเดาสุ่มเอาว่าเมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไป
ใจคนจะเปลี่ยนแปลงคิดว่าฉันเป็นคนดี ความดีจะเอาชนะความชั่วในใจเค้าได้ เหมือนนิยายน้ำเน่าเป๊ะ!! แต่หารู้ไม่ว่านิยายเรื่องนี้เค้าเป็นผู้ร้ายไม่ใช่พระเอกของเราซักหน่อย
ความจริงก็คือ ไม่มีใครเปลี่ยนนิสัยของใครได้ง่าย ๆ ดังนั้นต่อให้เราเป็นพลเมืองดีขั้นเทพได้โล่มาตั้งโชว์จนล้นบ้านเพื่อหวังว่าความดีจะเปลี่ยนเค้า แต่เค้าก็ไม่อาจเปลี่ยนนิสัยร้าย ๆ ของตัวเองเพื่อเราหรอก เมื่อความชั่วของเค้ามันไม่ได้ทำให้เค้าเดือดร้อน
แม้แต่ปลายขนหน้าแข้ง คนที่จะเป็นจะตายก็คือเราคนเดียวเท่านั้น
คิดว่าเค้าจะเห็นใจหรือสงสาร เราจึงเกาะหนึบเพื่อนำเสนอความเศร้าโศกโศกาของตัวเองให้เค้าได้เห็นอยู่เนือง ๆ หวังว่าเค้าจะรู้สึกผิด สงสาร แบ่งความเมตตดามาดูแล และหยุดคิดทำร้ายเรา เพราะยังคิดว่าเค้าคือพระเอกแสนดี
ความจริงก็คือ เค้าจะมองเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญ แล้วพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดเราออกไปจากชีวิต
อยากรู้ว่าชีวิตเค้าจะเป็นยังไงต่อไป
อันนี้ออกแนวมารหน่อย ๆ เพราะแค้นใยที่เค้ามากทำให้เราเจ็บและเสียหน้า ก็เลยขอเกาะติดชีวิตจับตาดู
อยากรู้ว่าเค้าจะไปดีได้ซักกี่น้ำ ถ้าพลาดเมื่อไหร่จะได้สะใจ และทำให้ได้ลบความรู้สึกย่ำแย่ออกไปจากใจซะที
ความจริงก็คือ แทนที่จะสะใจ กลับกลายเป็นว่าเราต้องได้เห็นแต่ฉากแสนสุขของเค้าดี๊ด๊ากับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งจะมาทิ่มแทงใจให้แค้นหนักขึ้น
ผลสุดท้ายก็มีแต่เราที่ดิ้นพราด ๆ เพราะความแค้น ส่วนเค้าก็สบายใจเฉิบ ว้าย!! ไม่เวิร์ก!!!!
ไม่กล้ารู้สึกว่าสูญเสียเค้าไปจริง ๆ เพราะคิดว่าการตัดขาดกับเค้า คือการเลิกราแบบแท้จริงชาตินี้คงไม่ได้เจอกันอีก แถมยังต้องมานั่งรำลึกถึงอดีตที่แสนชอกช้ำเพียงลำพัง
หมดโอกาสหวังว่าจะได้เค้ากลับคืนมา
ความจริงก็คือ เราน่ะสูญเสียเค้าไปตั้งแต่เค้าคิดจะทำร้ายเราแล้ว เพราะถ้าเค้าคิดจะอยู่กับเรา เค้าคงไม่ทำร้ายเราหรอก เพราะฉะนั้น เรื่องจริงก็คือ เราน่ะไม่มีเค้ามาตั้งนานแล้ว เรื่องมันเศร้าแต่ก็นะ อยู่กับคนที่ไม่รักเราสู้อยู่คนเดียวเสียยังจะดีกว่า
กลัวความเปลี่ยนแปลง กลัวว่าพอไม่มีเค้าแล้วชีวิตจะแย่ลง คิดว่าจะอยู่ไม่ได้ไม่อยากเปลี่ยนแปลงอะไรไปมากกว่านี้ เพราะแค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว
ความจริงก็คือ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงแน่แต่มันกำลังเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
คนที่หลอกลวงเราก็เหมือนไส้ติ่ง
เราหลงคิดว่าเค้าสำคัญเพราะเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย แต่ที่จริงถ้าตัดไปได้ จะมีประโยชน์ต่อชีวิตมากกว่าเยอะ
"คนรักไม่รักดี ก็เหมือนยาเสพติด ถ้าคิดจะตัดต้องเข้มแข็งและเด็ดขาด อาจลงแดงบ้างแต่อนาคตย่อมดีกว่าแน่นอน"
ที่มา:หนังสือใยไหมเซเว่นทีน "ผู้ชายอย่าได้แคร์"
พิมพ์ครั้งที่ 1:กรกฎาคม 2552