คนไม่ถูกนินทา...ไม่มีในโลกนี้

คนเราเมื่อมีลาภ ก็เสื่อมลาภ เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ
เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา
เป็นของคู่กันมาเช่นนี้
จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์
ถึงจะดีแสนดี ... มันก็ติ
ถึงจะชั่วแสนชั่ว ... มันก็ชม
นับประสาอะไร
พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์เทวดา
ยังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน
ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้
ต้องคิดเสียว่า
เขาจะติ ... ก็ช่าง
เขาจะชม ... ก็ช่าง
เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ
ก่อนที่เราจะทำอะไร
เราคิดแล้วว่าไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่น ... เราจึงทำ
เขาจะนินทา.. ว่าใส่ร้าย อย่างไร ก็ช่างเขา
บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง
พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ
ไยจะต้องไปกังวล กลัวใครจะติเตียนทำไม ... ไม่เห็นมีประโยชน์
เปลืองความคิดเปล่า ๆ

(ธรรมะของท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต)


นักจิตวิทยาของอเมริกัน ทำการศึกษา ค้นคว้า วิจัยแล้วพบว่า
คนเราเฉลี่ยแล้ว
คนๆ หนึ่ง ในวันหนึ่งๆ
มีความรู้สึก ไม่พอใจ ไม่ถูกใจ
นึกเป็น วิภวตัณหาถึง 3 หมื่นครั้งต่อวัน
ครึ่งหนึ่ง อาจจะนึกตำหนิ ออกมาเป็นคำพูด เป็นคำนินทา
วันหนึ่ง ๆ เรานึกตำหนิคนอื่นเท่าไร
และนินทาคนอื่นเท่าไร เราไม่รู้ตัว
แต่ถ้าเราได้ยินว่า มีใครมานินทา เราสักประโยคเดียว
เราเจ็บใจ เกือบทำใจไม่ได้
เราลืมมองดูตัวเองว่า
เราก็นินทาคนอื่นมากมาย
ใจเราไม่มีความยุติธรรมเท่าไร

(ธรรมะของพระอาจารย์ มิตซุโอะ คเวสโก วัดป่าสุนันทวนาราม)