ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ไม่ว่าจะเพศไหน วัยใด ใคร ๆ ก็อยากมีความรักกันทั้งนั้น แต่บางครั้ง "รัก" ที่ใคร ๆ มองว่าเป็นสีชมพูสดใส ก็กลายเป็นสีเทาอึมครึม แถมยังทิ่งแทงใจให้เจ็บปวดได้อีกต่างหาก ความรักยังคงงดงามเสมอ หากคุณสาว ๆ ไม่ทำตัวน่ายี้ซะก่อน...ดังนี้
+ หากรักแบบไม่ลืมหูลืมตา
ในที่นี้หมายถึงไม่รักแบบเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ หรือทนรับสภาพพฤติกรรมทุก ๆ อย่างที่เขาทำได้ เพียงเพราะติดกับคำพูดหวาน ๆ ที่เขาเป่าหู หรือทนได้หากเขาจะไปกิ๊กกั๊กไปสาว ๆ ... เพราะการรักแบบลืมตาตื่นยอมรับความจริง จะทำให้พบกับความเป็นจริงในครามรัก ไม่ใช่ยึดติดกับความเพ้อฝันล้ม ๆ แล้ง ๆ เพราะถ้าคุณจริงใจที่จะรักเขา เขาก็ต้องจริงใจในรักของคุณ ไม่ใช่โกหกพกลมไปวัน ๆ
+ หากเลิกหึงหวงเกินพอดี
หึงนะหึงได้ แต่ต้องมีลิมิตกันบ้าง ไม่ใช่กระทั่งกับเพื่อนที่เป็นผู้หญิงของเขา คุณก็ยังก็ยังหน้ามืดตามัว หรือโทรศัพท์เช็คตลอดว่าทำอะไร อยู่ที่ไหน กับใคร เพียงแค่เขาคุยด้วย แหม...หึงซะขนาดนั้นคงจะไม่ไหว เพราะความรักคือการไว้เนื้อเชื่อใจ รวมถึงการให้เกียรติซึ่งกันและกันด้วยนะ
+ หากเลิกรักแบบเอาแต่ใจ
ซึ่งอาจเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนต้องเอาแต่ใจตัวเองกันอยู่แล้ว เพียงแต่จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง แต่รักประเภทนี้น่ารำคาญเป็นที่สุด คุณอาจเป็นตัวน่ารำคาญกับเขาโดยไม่รู้ตัว รักแบบนี้แหละที่ผู้ชายมักเหลืออด แถมยังบอกเลิกแบบที่คุณไม่ทันตั้งตัว ทางที่ดีงอนได้ แต่เอาแค่พองาม พอน่ารัก
+ หากรักตัวเองให้เป็น
หลายคนอาจสงสัยว่ามีจะใครบ้างที่รักตัวเองไม่เป็น จริง ๆ แล้วมีคนประเภทนี้อยู่มากมาย สาเหตุเพราะ "รักคนอื่น" เสียจนลืมถามความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง ทางที่ดีเราต้องถามตัวเองก่อนว่าจะรักเพื่ออะไร เราเสียความเป็นตัวเองไปแค่ไหน และรักจะทำให้เรามีความสุข หรือความทุกข์กลับมากันแน่ ที่สำคัญคิดไว้เสมอว่าหากคุณ "รักตัวเองเป็น" และทำตัวให้สมกับคุณค่าในตัวเอง คุณก็จะได้รักที่สวยงามจากเขากลับมาเสมอ
ท้ายที่สุดแล้ว...ไม่มีใครเกิดมาแล้วมีรักอย่างที่ตัวเองคิดไว้ทุกคน เพียงแต่ฉลาดรักให้เป็นก็พอ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
