นานแสนนานมาแล้ว สมัยที่ตันหญ้ากับต้นข้าวถือกำเนิดมาบนโลกนี้ใหม่ๆ...
ทั้งสองเป็นพี่น้องที่มองดูคล้ายกันมาก ใบของทั้งคู่ยาวเรียว
แตกออกเป็นกอเป็นกอสีเขียวสดใส และไร้ดอก
ยากที่จะบอกได้ว่าต้นใดคือข้าวและต้นใดคือหญ้า
ส่วนต้นหญ้านั้นร่าเริงแจ่มใส ขี้เล่น ชอบผจญภัย และรักการเดินทาง
จนกระทั่งถึงเวลาที่ทั้งคู่ต้องเติบโตและขยายพืชพันธุ์
ต้นข้าวกล่าวอย่างหนักแน่น
ผลิดอกออกรวงข้าวเขียวสดใสอาบไล้แสงอุ่นจนสุกปลั่งแปรเปลี่ยนเป็นรวงข้าวสีทองอร่ามตา
ต้นข้าวรำพึงเบาๆ อย่างเป็นสุขในบ้านสีทองอันอบอุ่นที่โอบล้อมด้วยแสงตะวัน
แต่ต้นหญ้าไม่คิดเช่นนั้น
แบบนี้คงทำให้ฉันเหี่ยวเฉาตายไปเสียก่อนเป็นแน่…
บางทีฉันคงไม่เหมาะกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้น
ฉันต้องการเพียงแค่ได้เดินทางท่องเที่ยวไปไกล ๆ
และทำให้ผู้พบเห็นสบายใจ…เท่านั้นก็พอ"
ต้นหญ้ากล่าว
ทันใดนั้นสายลมอ่อนโยนก็ส่งเสียงกระซิบตอบอย่างแผ่วเบา
"ถ้าเช่นนั้นจงมาเป็นเจ้าสาวของสายลมเถิดแล้ว
เราจะได้เดินทางไกลไปด้วยกันอย่างรื่นรมย์"
ดังนั้นต้นหญ้าจึงตัดสินใจเป็นเจ้าสาวของสายลม
และแม้แต่ต้นข้าวไม่เคยออกเดินทางไกล ก็สุขใจอยู่ในอ้อมกอดของแสงตะวัน
ต่างก็มีความสุขและทำให้ผู้อื่นเป็นสุขในวิธีที่แตกต่าง
อย่าแปลกใจ .......
...ด้วยความคิดถึง…เท่านั้นเอง...
คัดลอกจาก รักษิตา. "เรื่องเล่าประจำสวน" มติชนรายวัน , 23 มกราคม 2543.