ความสุข
"เราเห็นมนุษย์ฆ่าคนในครอบครัว ทำร้ายคนในครอบครัวอยู่บ่อยๆ ทำไมเขาไม่มองความงามของธรรมชาติ สัตว์ที่คิดไม่ได้เหมือนมนุษย์มันยังรักกันเลย ทำไมต้องหาทางออกด้วยการฆ่ากัน..."
ผมเคยเขียนบทความเกี่ยวกับการต่อต้านความรุนแรงในครอบครัวมาแล้วเพราะอยากให้ครอบครัวของคนในสังคมลดความขัดแย้ง ลดความรุนแรงที่มีต่อกัน เพื่อให้ลูกหลานอยู่ในครอบครัวอย่างมีความสุข เพราะยิ่งครอบครัวที่ใช้ความรุนแรงยิ่งจะทำให้เด็กสะสมความรุนแรงไปทำกับผู้อื่น เมื่อเขาโตมีครอบครัวเขาก็จะมีวงจรแห่งความรุนแรงต่อเนื่องไปไม่มีสิ้นสุด
เราสามารถสื่อความสุขของครอบครัวได้หลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นภาพการทำกิจกรรมร่วมกัน ภาพครอบครัวที่แสดงถึงความรักระหว่างสามีภรรยา ปู่ย่ากับหลาน แม่กับลูก พ่อกับลูก หรือพ่อแม่กับลูก ไม่ว่าจะเป็นภาพวาด ภาพถ่าย ภาพเหล่านี้ได้ดูได้เห็นเมื่อไรก็สบายใจสบายตา
เมื่อตอนผมเป็นอัยการจังหวัดคดีเยาวชนและครอบครัวจังหวัดภูเก็ต ผมไปเรียนวาดสีน้ำและสีน้ำมันที่วิทยาลัยสารพัดช่าง เขาคิดชั่วโมงละ ๑ บาท เรียน ๗๕ ชั่วโมงก็ ๗๕ บาท คุณแอ๊ดก็ไปเรียนงานประดิษฐ์ชั่วโมงละบาทเหมือนกัน ช่วงนั้นลูกๆไม่อยู่บ้าน อยู่กันสองคนตายายก็เลยหากิจกรรมสนุกๆทำ และได้เคยนำมาอวดในบันทึก ที่นี่ และ ที่นี่ ผมว่าเป็นการแสวงหาความสุขอีกรูปแบบหนึ่งของครอบครัวผม ที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ต้องใช้เงินมากมาย ความสุขของเราไม่ได้เกิดจากการมีเงินซื้อของสุรุ่ยสุร่าย แต่เป็นความสุขที่เกิดจากใจซึ่งผมเห็นว่าเป็นความสุขที่แท้จริง ไม่ต้องไปดิ้นรนหาความสุขที่ไหนหรอกครับ หาที่ใจนี่แหละเชื่อผมเถอะ
วันนี้ค้นหาภาพในเครื่องคอมพิวเตอร์ก็เจอมาอีกสองภาพ แต่สองภาพนี้เป็นภาพนกที่ผมวาดด้วยสีน้ำ ภาพหนึ่งผมมอบให้เพื่อนซึ่งเป็นเจ้าของร้านอาหารครัวเอ็นซีที่ภูเก็ต เขาเอาไปติดไว้ในห้องแอร์ ส่วนอีกภาพหนึ่งยังอยู่กับผม แต่ยังไม่ได้รื้อมาประดับบ้านเพราะหลังจากได้รับตำแหน่งอัยการจังหวัดภูเก็ต ก็ไปอยู่บ้านพักอัยการจังหวัดจนครบเวลาตามตำแหน่งก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านของผมเอง ของยังรื้อออกมาไม่หมด แต่เคยถ่ายภาพเอาไว้ก็เลยเอามาฝากกัน