มันถูกใจแต่มันไม่ถูกต้อง

มันถูกใจแต่มันไม่ถูกต้อง

ความจริงแล้ววันนี้ไม่ได้ตั้งใจจะเขียนบล๊อกหรอก เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากเขียนอะไรในเวลาที่อารมณ์ปรวนแปรขนาดนี้ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเขียน เหตุการณ์บางอย่างที่ได้รับรู้มาแล้วรู้สึกว่าไม่สบายใจเอาเสียเลย

วันก่อนฉันได้พูดคุยกับชายหนุ่มคนหนึ่งถึงเรื่องความรัก ชายหนุ่มคนนี้มีแฟนแล้วและเขาก็รักแฟนของเขามากขนาดที่วางแผนไว้ว่าอีก 3 ปีข้างหน้าเขาจะแต่งงานกับเธอ แต่ตอนนี้เขาได้ทำผิดต่อเธอคนน้ันเสียแล้ว โดยที่เขาได้ไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในแบบที่เขาเองก็ตั้งใจให้เป็นอย่างนี้ แต่เขาก็รู้สึกผิดกับแฟนของเขา ทำให้เขาไม่กล้าจะติดต่อหรือพบเจอกับแฟนของเขาเลย
และนี่ก็คือบทสนทนาที่ฉันได้คุยกับชายหนุ่มคนนั้น

"แล้วแฟนเธอรู้เรื่องหรือเปล่า" ฉันถาม
เขาบอกกับฉันว่า"รู้แล้ว รู้ทั้งหมดเลย" รู้ทั้งหมดในที่นี้ก็คือรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ไปมีอะไรอะไรกับผู้หญิงคนใหม่ด้วย
"แล้วเธอว่ายังไง" ฉันถามเขาอีก
"ก็ไม่ว่ายังไง เธอก็ร้องไห้เสียใจ แล้วก็ถามเขาประโยคเดิมๆ ว่า ทำไมถึงทำอย่างนี้ ทำอย่างนี้ได้ยังไง" (นั่นสิเป็นฉัน ฉันก็คงจะถามอย่างนี้แหละ)
"แล้วเธอจะเลิกกันไหมเนี่ย" ฉันถามเพราะเสียดายเวลาที่เขาคบกันมา
"ฉันน่ะ ไม่เลิกหรอก ฉันรักเขามาก ยังไงฉันก็จะแต่งงานกับเขา"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"แล้วทำไมเธอไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนใหม่เสียล่ะ" ฉันถามเขาอีกครั้ง
เขาให้เหตุผลว่า เขายังเลิกไม่ได้เพราะถ้าเลิกกับคนใหม่ก็รู้สึกผิดที่พาเขาเข้ามาในชีวิตแล้วจะผลักออกไปง่ายๆ แต่เขาก็ไม่เลิกกับแฟนตัวเองเพราะรักและหมายมั่นว่าจะแต่งงานกับเธอคนนั้นแน่นอน
"แล้วแฟนเธอจะยอมเหรอ" ฉันกลายเป็นนักตั้งคำถามไปแล้ว
"ไม่รู้ซิ แต่ถ้าเธอรักผมจริง เธอก็น่าจะยอมนะ เพราะยังไงเสียกับผู้หญิงคนใหม่นี้เขาไม่ได้คิดจริงจังถึงขนาดที่จะแต่งงานด้วย เพียงแต่เขาได้หลงผิดไปเท่านั้น" นี่คือคำตอบจากชายคนนั้น
"อย่างนี้เขาเรียกเห็นแก่ตัวนะ" ฉันบอก
"ก็ใช่ ฉันเห็นแก่ตัว แต่ฉันไม่อยากเสียเธอไป(หมายถึงแฟนตัวจริง)" เขาบอก
"อ้าว แล้วผู้หญิงคนใหม่ของเธอล่ะ" ฉันอดสงสัยไม่ได้
"วันหนึ่งเมื่อมันถึงเวลา ฉันก็จะเลิกกับคนใหม่เอง ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้จริงจังอะไรมากมายนัก" เขาตอบ (ไม่ได้จริงจังแล้วไปนอนด้วยกันทำไมว่ะ ฉันค้านอยู่ในใจ)
"ถามจริงๆ นะผู้หญิงคนใหม่ของเธอเขารู้หรือเปล่าว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว" ฉันยังคงตั้งคำถามอีก
"รู้.... ฉันก็บอกทุกอย่างกับเธอคนนั้นนะ ว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ได้เรียกร้องอะไร" เขาตอบ
"ฮะ...แล้วเขาก็ยังยอมมามีอะไรกับเธอเนี่ยนะ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเป็นได้แค่กิ๊กกัน งั้นเหรอ" ฉันอึ้ง

เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงเราทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขาไม่ได้คิดจะคบเราอย่างเปิดเผย ไม่ได้คบกันเพื่อจะแต่งงาน เพื่อจะได้มีครอบครัวร่วมกัน คบกันเพียงเพราะแค่มีความต้องการเท่านั้น ผู้หญิงเราก็ยอมที่จะเซ็กส์กับเขาแล้วเหรอ แล้วไม่นึกถึงจิตใจของผู้หญิงอีกคนนึงเลยเหรอ หรือว่าสมัยนี้การมีเซ็กส์กันเป็นเรื่องทั่วไป พอใจกันก็มีได้ หนึ่งปี สองปี เบื่อกันก็เลิกราแล้วไปหาใหม่ อย่างงั้นเหรอ นี่คือความจริงของสังคมใช่ไหมนี่ หรือว่าฉันมันหัวโบราณเกินไป ที่จะยอมรับเรื่องพวกนี้ได้เนี่ย

"แล้วเธอจะทำยังไง" ฉันยังคงสงสัยอีก
"ก็ไม่ทำยังไง ก็ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน ถึงเวลาเมื่อไหร่ ทุกอย่างก็จบเอง" เขาตอบ
"แล้วจะปล่อยไปอย่างนี้อีกนานไหมล่ะเนี่ย" ฉันยังถามแบบอึ้ง ๆ อยู่
"ไม่รู้สิ อาจจะ 1 ปี 2 ปี ก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น" เขาตอบแบบเครียด ๆ

ฉันเลย งง และรู้สึกไม่สบายใจว่าผู้หญิงเราทำไมต้องทำร้ายจิตใจผู้หญิงด้วยกันนะ ผู้ชายทำไมถึงเห็นแก่ตัวได้มากขนาดนี้ การที่เราจะเลือกคบใครสักคน เขาเลือกกันเพียงเพราะถูกใจและมีความต้องการตรงกันเท่านั้นเองเหรอ ไม่ได้คบกันเพราะ "ความรัก" หรอกเหรอ เขาไม่คิดกันหรอกหรือว่า 

บางอย่างมันถูกใจเรา แต่..... มันไม่ถูกต้องนะ

หลังจบบทสนทนาฉันกลับมานั่งตั้งคำถามมากมาย(ยังงงตัวเองอยู่ว่าทำไมเป็นช่างสงสัยอะไรขนาดนี้)
1. ฉันควรจะเห็นใจใครดีเนี่ย?
2. แฟนของชายหนุ่มผู้นี่จะตัดสินใจยังไงเนี่ย?
3. เรื่องนี้จะจบลงยังไงเนี่ย?
4. อยากรู้จังว่าผู้หญิงคนใหม่ของเขา คิดอะไรอยู่ถึงยอมเป็นกิ๊กกับชายหนุ่มผู้นี้?
5. รักกับเซ็กส์ มันคนละเรื่องจริงๆ เหรอเนึ่ย?
6. สุดท้ายใครเจ็บปวดที่สุดล่ะเนึี่ย?
และยังมีคำถามอีกมากมายที่ผุดขึ้นในสมองของฉัน ยังไงคงต้องติดตามต่อไป..........


ขอบคุณที่มา  ::  โดยคุณดินสอกดหลากสี