ความรักกับความเข้าใจ

ความรัก
ทำให้บุคคลเป็นได้หลายอย่าง
….ทำให้คนเป็นนักผจญภัย
….เป็นคนอคติ
….เป็นมหาโจร
เป็นคนใจดีที่สุด และใจร้ายที่สุด
รวมความว่า…
ความรักอาจทำให้เป็นคนสมบูรณ์
และเสียคน คนได้เท่าๆ กัน

ความเข้าใจกัน
ทำให้คนเห็นอกเห็นใจกัน
ความเห็นอกเห็นใจกัน  ทำให้คนรักกัน
ความรักที่มีพื้นฐานจากความเห็นอกเห็นใจนั้น
เป็นความรักที่นุ่มนวลและมั่นคง
เหมือนเส้นไหมที่ควั่นเป็นเกลียวแล้วยากนักที่จะดึงให้ขาดได้

ความรักคือความหวานแห่งชีวิต
ความรักคือความขมแห่งชีวิต
ความรักคือความกระเทือนใจอย่างอย่างแรง
ซึ่งสืบเนื่องมาจากสิ่งที่พอใจ
ความรักคือยาพิษ
ความรักคือความตื่นเต้นยินดี
ความรักคือความชอบพออย่างผูกพันได้ทั้งนั้น
แล้วแต่ใครจะไปพบมุมไหนของความรักเข้า

ดังนั้นความรักจึงเป็นเหมือนบรรยากาศของโลก
ใครอยู่มุมหนาวก็ร้องว่า “โลกนี้หนาวจริง”
ใครอยู่มุมร้อนก็ร้องว่า “โลกนี้ร้อนเหลือเกิน”
และคนที่อยู่มุมหนาวก็ใช่ว่าจะหนาวอยู่เสมอไป
คนที่อยู่มุมร้อนก็เช่นกัน

บรรยากาศของโลกมีร้อนๆ หนาวๆ ฉันใด
บรรยากาศแห่งความรักก็ฉันนั้น
ย่อมทำให้คนร้อนๆ หนาวๆ
เซื่องซึมเศร้าโศก
หัวเราะร่าเริง
ประเดี๋ยวหัวเราะ ประเดี๋ยวร้องไห้  ไม่แน่นอนเสียเลย

คนมีความรัก จึงมักกระทำอะไรๆ โดยไม่ค่อยยุติธรรม
ทั้งนี้มิใช่เขาเป็นคนไม่ยุติธรรม
เขามีความสำนึกในความยุติธรรมดีอยู่
แต่ความรักนั่นเอง ทำจิตใจของคนให้ความยุติธรรมจางลง
มีความเข้มข้นน้อยลง

ขอบคุณ tamdee.net