มาสิ
ดูดอกไม้กำลังผลิกลีบสะอ้าน
หางนกยูงระบายร่มห่มผืนลาน
ขณะธารต้องแดดคลื่นระยับ
ฉันเคย
ใช้ชีวิตเพิกเฉยในมุมอับ
มองโลกกว้างเกินไปจนอาภัพ
ทุกอย่างไกลเกินเอื้อมจับสัมผัสเจอ
ราวกับ
ความรักดับก็สิ้นไร้ไปเสมอ
โลกหม่นเทาเย็นชาพร่าและเบลอ
ไม่มีคำพร่ำเพ้อออกจากใจ
วันหนึ่ง
ลมอื้ออึงผลักหน้าต่างฝนสาดใส่
ฉันวิ่งไปดึงบานนั้นกลับข้างใน
และชะงักก่อนปล่อยให้ฝนสาดมา
น้ำฝน
เย็นเสียจนเพิ่งเข้าใจในปรารถนา
แม้จะเปียกแต่มิใช่จากน้ำตา
โลกกำลังเรียกหาเดินออกไป
ห้องอับ
ตื่นแล้วหลับโดยสิ้นไร้ความฝันใฝ่
ขังตัวเองไว้ในห้องแห่งหัวใจ
เช้าวันใหม่อาจมิใช่โศกนาฏกรรม
มาสิ
แดงดอกไม้ยังผลิและโรยร่ำ
กิ่งก้านแห่งชีวิตใช่สีดำ
ความงดงามยังผลิซ้ำในชีวิต
ขอบคุณที่มา :: คุณกวิสรา
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
