ช่วงเวลาที่เสียใจ คนเรามักจะมองผ่านสิ่งสำคัญไปเสมอ
สังเกตมั๊ย......
เวลาที่เราร้องไห้ ใครที่ซับน้ำตาให้ พร้อมพูดว่า
“สักวันมันจะผ่านไปได้”
คนที่พูดคำนี้ กลับไปมองเค้าดีดี ว่าเค้าเคยผ่าน
ช่วงเหตุการณ์ที่เรากำลังเจอยู่รึป่าว
อย่าคิด...แค่ว่า คงไม่มีวันนี้ หรือมันจะอีกนานแค่ไหน
ฟังไว้....เผื่อสักวันเราจะได้ใช้มันกับใครสักคนที่เรารู้จัก
ถ้าไม่เคยถูกทิ้ง....
เราคงไม่มีวันฟังเพลงอกหักได้ลึกซึ้งเลยซักเพลง
เมื่อรัยที่ฟังแล้วร้องไห้....
จงดีใจเถอะว่า...เราก้อยังคงมีหัวใจ
คนที่ใช้ อาจไม่ใช่คนเดียวที่เราต้องใช้ชีวิตด้วย
คนสุดท้ายอาจเป็นคนเดียวกับคนที่เราไม่เคยแม้แต่จะสนใจ
อะไรก้อเกิดขึ้นได้กับหัวใจขนาดเท่ากำปั้นของมนุษย์เดินดิน
ถ้าไม่เคยถูกทิ้ง....
เราคงไม่มีวันเข้าใจ....ความรู้สึกของใครบ้างคน
ที่เราอาจลืมไปว่า...ครั้งหนึ่งเราก้อเคยทิ้งเค้ามา
สัจธรรมชีวิต “ที่ใดมีรัก ที่นั้นมีทุกข์”
ทุกคนย่อมเจอะเจอ ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว
เมื่อวานอาจเป็นวันที่สาหัส เจ็บหนักที่สุด
เรายังผ่านมันมาได้
แล้ววันนี้เราจะผ่านมันไปไม่ได้เชียวหรือ
ถ้าวันนั้นเราไม่โดนทิ้ง
เราคงไม่มีโอกาสได้พบกับคนที่ดียิ่งกว่า
เค้าคนนั้นอาจรอกเราอยู่....ในวันข้างหน้า
เมื่อรัยที่เราผ่านมันมาได้ทุกอย่าง
มันก้อจะกลายเป็นอดีต ความทรงจำ แม้จะแลกด้วยน้ำตา
ก้อดีกว่า...ชีวิตไม่เคยเจอะเจออะไรให้จดจำเลย
ให้ความเจ็บช้ำเป็นแรงกดดันให้เราพัฒนาตนเอง
ต้องเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น
วันนั้นเราอาจหันกลับไปหาเค้าด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า
“ ขอบคุณ...ที่ทิ้งกัน ”
FW