ปลายทางของความรัก

ปลายทางของความรัก 

             กับความรักของผมที่ดำเนินไป  หลากหลายเรื่องราวที่ผ่านมา  ถึงตอนนี้ผมไม่รู้หรอกว่าความรักของผมใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดหรือยัง หรือจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า  มีเพียงเธอผู้เดียว  คนที่ผมรัก  จะเป็นผู้ให้คำตอบนี้

                ความรักและความรู้สึกของผมกับเธอที่เป็นอยู่ขณะนี้  เราสองคนรู้ดีว่ามันสั่นคลอน  และมันคงทำให้กลับมาดีดังเดิมได้ยาก   แต่ผมและเธอพยายามทำให้ดีขึ้น  ลืมเรื่องเลวร้ายที่มันฝังอยู่ในหัวใจ  ลืมเรื่องราวที่มันเป็นฉนวนเหตุให้ความรักของเราต้องเป็นแบบนี้  แต่ว่าเราสองคนพยายามทำให้ดีขึ้นได้ไม่นาน  มันก็กลับแย่ลงเหมือนเดิม  ด้วยตัวของผมเอง

                ผมคงเป็นผู้ชายที่แย่มาก  ที่ทำลายความรู้สึก  และบั่นทอนความรู้สึกของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งที่เธอให้โอกาสกับผู้ชายอย่างผม  แต่ผมกลับทำลายมันเสมอ

                เธอเคยถามผมว่า เมื่อเหตุการณ์เป็นแบบนี้  ผมจะยื้อ  ยื้อความรู้สึกแบบนี้  ต่อไปอีกทำไม  ในเมื่อก็รู้ดีว่าสุดท้ายมันจะจบลงอย่างไร  เราจะยื้อไว้ให้เราเสียใจไปมากกว่านี้ทำไมกัน  ผมกลับมาคิดทบทวนกับคำพูดของเธอ หากผมยื้อเธอไว้เพียงเพื่อให้ตัวผมไม่เจ็บช้ำ  ไม่เสียใจ  และมีความสุข  เมื่อมีเธออยู่กับผม  แต่เธอล่ะ  ผมกลับลืมคิดถึงอนาคตของเธอ  อนาคตที่เธอคงจะวาดหวังไว้  กับความรักที่สวยงามของเธอ  กับใครสักคนที่มอบความรักความอบอุ่นให้กับเธอในฐานะคนรักได้อย่างเต็มภาคภูมิ  เธอเคยเอ่ยลอยๆในวันที่ผมไปหาเธอ  เธอพูดกับผมว่าหากเทวดานางฟ้ามีจริง  สักวันหนึ่งคงประทานใครสักคนให้เธอได้รักอย่างสมหวังและมีความสุข  ผมได้แต่ฟังเธอ  และผมก็รู้ดีว่าเธอหมายถึงอะไร

                ความหวานของเธอที่ผมได้สัมผัส  เป็นความหวานในความรักที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้  เธอหวาน  หวานเหลือเกินคนดี  ผมต้องการความหวานนั้นจากเธอทุกๆวัน  มันเป็นพลังให้ผมได้ก้าวเดิน เป็นกำลังใจยามที่ผมเหนื่อยหล้า  แต่  ณ  ตอนนี้  ความหวานนั้นลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ  จนแทบจะไม่เหลือ  ผมพยายามขอให้เธอหวานกับผมเหมือนเดิม  เหมือนตอนที่เรารักกันใหม่ ๆได้ไหม  เธอบอกกับผมว่า  กับความหวานของเธอ  เธอหวานกับคนที่เธอรักเสมอ  หวานกับคนที่เธอรักเพียงคนเดียว  และคนนั้นก็ต้องรักเธอเพียงคนเดียว เช่นกัน จึงจะได้รับรู้และสัมผัสความหวานของเธอที่แท้จริง  ที่เธอไม่หวานกับผม  เธอคงมีเหตุผลในใจของเธอ  ซึ่งผมก็รู้ดี

                หากวันนึง  ความรักระหว่างผมและเธอต้องจบลง  มันคงเป็นเพราะตัวผมเอง  ตัวของผมที่ไม่สามารถทำหน้าที่คนรักที่ดีให้กับเธอ  เธอผู้แสนดี   ผู้ที่ต้องการความรักความอบอุ่นจากผมได้  แม้เธอจะบอกกับผมเสมอว่าเธอมั่นคงกับความรัก  กับคนที่มั่นคงกับเธอเสมอ  และเมื่อผมถามเธอว่าเธอยังรักผมอยู่ไหม  เธอก็ตอบผมว่ายังรักผมเหมือนเดิม แต่ผมคิดว่าในความรู้สึกในหัวใจของเธอเธอคงจะเจ็บและบอบช้ำกับความรู้สึกที่มีคนรักอย่างผมเช่นนี้ 

                ผมภาวนาตลอดเวลา ขอให้สิ่งที่ผมคิดมันไม่เกิดขึ้น  แต่ทั้งหมดทั้งปวง  กับทุกสิ่งทุกอย่าง  มันขึ้นอยู่กับเธอว่า  เธอจะเลือกทางเดินชีวิตแบบใด  จะให้ผมอยู่เคียงข้างเธอแบบนี้ต่อไปหรือไม่  สำหรับตัวผม  ผมคงไม่สามารถที่จะเลิกรักเธอได้หรือตัดใจจากเธอได้อีกแล้ว  เพราะผมรักเธอจริง ๆ  ในบางครั้งผมอยากให้เธอเข้าไปในใจของผม  เข้าไปรับรู้ความรู้สึกของผม  ว่าผมรักเธอแค่ไหน  เธอมีความสำคัญกับผมแค่ไหน  เธอมีค่ากับชีวิตผมแค่ไหน  คำว่า  "รักเพื่อรัก"  ที่ผมพยายามอธิบายให้เธอฟัง  ผมอยากให้เธอรับรู้เหลือเกิน   

                และหากวันนั้นมาถึง  วันที่ผมไม่อาจเหนี่ยวรั้งหัวใจของเธอไว้กับผมได้  ไม่อาจเหนี่ยวรั้งความรักความผูกพันของเธอไว้กับผมได้อีกต่อไป  คงจะมีสิ่งหนึ่ง  ที่ผมเก็บไว้  คือ  ความทรงจำ  เธอบอกผมและย้ำกับผมเสมอ  ว่า  หากวันใดความรักของเราสองคนจบลง  มีสิ่งเดียวที่จะเหลือคือความทรงจำ  เธอให้ผมจดจำเรื่องราวดีดีเก็บไว้ในหัวใจ  เก็บไว้เพื่อคิดถึง  หากวันใดเราสองคนไม่ได้ยืนตรงจุดนี้จุดที่เรารักรักกัน  หรือเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันแล้ว  ผมจำคำพูดของเธอได้เสมอ  แม้เธอไม่ได้บอกผม  แต่ความทรงจำของผมมันเริ่มต้นมานานแล้ว  มันเป็นความทรงจำที่ผมเก็บไว้เพียงผู้เดียว ซึ่งผมไม่ได้บอกเธอ  ผมเก็บเรื่องราวต่างๆมากมายกับตัวเธอไว้ในสมองของผม  ผมเก็บไว้เพื่อคิดถึงทุกๆคืนในยามที่เราห่างกัน คิดถึงทุก ๆ วันในวันที่เราไม่ได้พบกัน  ความทรงจำของผมที่มีเธออยู่ในนั้น  เธอคงไม่รู้  ว่ามันมีตั้งแต่วันที่เราได้สบตากันครั้งแรก  ตั้งแต่เริ่มพูดคุยกัน  ก่อเกิดเป็นความผูกพัน  จนเรารักกัน  มาถึงวันนี้   มันเป็นความทรงจำที่มีคุณค่า  มีความสุข  และอบอุ่นอยู่ในหัวใจ  ความรักของผมที่เกิดขึ้นกับเธอมันคงไม่สามารถลบเลือนไปจากหัวใจได้  เธอสอนให้ผมรู้จักสัมผัสแห่งรัก  สัมผัสของความอบอุ่น  ในทุกช่วงเวลาที่มีเธอ   และเมื่อใดที่ผมย้อนกลับคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา  เธอผู้นั้น  เธอผู้เป็นหัวใจ  เป็นความรักของผม  จะกลับมาอยู่ในความฝัน  อยู่ในความรู้สึก  อยู่ในจินตนาการของผม  และผมยิ้มได้เมื่อคิดถึงเธอ  ยิ้มได้เมื่อคิดถึงรอยยิ้มของเธอ  ยิ้มได้เมื่อคิดถึงหน้าตาหวานๆแก้มป่องๆของเธอ  ยิ้มได้เมื่อคิดถึงน้ำเสียงที่ออดอ้อนของเธอ  ยิ้มได้เมื่อคิดถึงอ้อมกอดของเธอ  ยิ้มได้เมื่อคิดถึงจูบที่หวานและนุ่มนวลของเธอ  ยิ้มได้เมื่อคิดถึงสัมผัสที่อบอุ่นของเธอ  สุดท้ายผมคงยิ้ม  ยิ้มไปพร้อมกับน้ำตา ในวันที่ผมไม่มีเธอ


ขอบคุณที่มา  ::  โดยคุณเทียน  รัตติกาล