สลดชะตากรรมสุนัข เหยื่อจานเด็ดในเวียดนาม

คดีจับกุมแก๊งค้าสุนัขข้ามชาติในจังหวัดนครพนม เป็นประเด็นข่าวชวนตะลึงมาแล้วอย่างน้อยสองครั้งในปีนี้

เพราะมีเหยื่อสุนัขรวมแล้วเกินพันตัว

ทั้งสองคดีมีชื่อชาวเวียดนามปรากฏอยู่ด้วย ตามที่ทราบกันว่า การเปิบสุนัขในเวียดนามนั้นกว้างขวางติดอันดับโลก

ทั้งถูกต่อต้านจากกลุ่มปกป้องสิทธิสัตว์

จากการเดินทางไปเวียดนาม ในทริปขององค์กรพิทักษ์สัตว์โลก (WSPA) ประจำภาคพื้นเอเชียใต้และตะวันออกเฉียงใต้ที่เข้าไปช่วยเหลือสัตว์และคนที่ประสบภัยน้ำท่วมช่วงกลางปีนั้น ได้สอบถามคนในชุมชนที่กินสุนัข

ปฏิกิริยาของชาวบ้านนั้น "เฉยๆ" หรือไม่มีความรู้สึกอะไรกับการกินสุนัข สัตว์เลี้ยงที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์

"ตัวนี้แซบแล้วกินได้ ถ้าตัวเล็กๆ แบบลูกหมามันยังไม่อร่อยต้องรอให้โตก่อน แต่ถ้าไม่กินเองในบ้านจะขายก็ได้ หมาอายุ 2-3 ปี อยู่ที่ตัวละ 900,000 ดอง (ประมาณ 960 บาท) ส่วนตัวเล็กลงมาก็ราคาน้อยหน่อยขึ้นอยู่กับขนาดตัว ส่วนมากมักจะต้มกินกับผักพื้นบ้าน ตรงช่วงสะโพกและขานี่ยิ่งอร่อยต้มร้อนๆ กินกับน้ำจิ้มรสจัด เวลาฆ่าก็ปาดคอเหมือนกับสัตว์อื่นๆ นั่นแหละ" นางหลากี่คิม วัย 45 ปี ชาวบ้านฮกเกี้ยนในเขตชุมชนลูเคียม ทางภาคกลางตอนบนของเวียดนาม กล่าว

นางหลากี่คิม ชี้ให้ดูสุนัขเพศผู้สีดำที่นอนอยู่ใกล้ๆ อย่างไม่รู้ชะตากรรมในบริเวณบ้านที่เป็นร้านขายของชำ ก่อนแกะถุงผักใบเขียวคล้ายสะระแหน่ให้ดูว่าต้องกินคู่กับผักชนิดนี้

"จริงๆ จะซื้อกินก็ได้เพราะมีขายอยู่ทั่วไป ชิ้นหมากิโลฯ หนึ่งก็พอๆ กับเนื้อหมูอยู่ที่ราคา 60,000 ดอง (ราว 64 บาท)" นางหลากี่คิมกล่าวเสริม

สำหรับกระแสที่คนรักสัตว์ในหลายประเทศประณามการกระทำป่าเถื่อนต่อสุนัขนั้น นายลื้อ ตี้ลี่ หนุ่มนักข่าวชาวไทเวียด วัย 26 ปี กล่าวว่า ก็กินกันมานานแล้วเลยไม่รู้สึกผิดแปลกอะไร

ในขณะที่ผู้นับถือพุทธศาสนามักถามว่าการฆ่าสุนัขไม่ขัดต่อหลักทางศาสนาหรือ นายลื้อ ตี้ลี่ กล่าวว่า "จริงๆ แล้วชาวบ้านในเขตชายแดนส่วนใหญ่ไม่มีศาสนา เรานับถือแต่เจ้าที่และผีป่า จึงไม่เห็นว่าเป็นเรื่องขัดศีลธรรมอย่างศาสนาอื่นๆ ทั้งชนกลุ่มน้อยและชาวเวียดนามเองก็กินบ้าง แต่ไม่บ่อยครั้งถึงกับทุกวันทุกมื้อ เพราะส่วนใหญ่แล้วอาหารหลักจะเป็นเป็ดไก่ที่ทุกบ้านเลี้ยงไว้บริโภคกันเอง"

แม้ตลาดในจังหวัดวิน ซึ่งถือเป็นเมืองใหญ่ทางภาคตะวันออกของเวียดนาม จะไม่มีซากสุนัขแขวนขายเหมือนกับคำบอกเล่าของเหล่านักเดินทางหลายคนที่เล่าถึงประสบการณ์ว่า เคยเห็นแผงขายเนื้อหมาเปิดขายอย่างอิสระและมีทั่วไปในเวียดนาม

แต่ภาพหัวกะโหลกของสัตว์ขนาดเล็กที่ดูไปก็ไล่เลี่ยกับสุนัขกว่า 3-4 หัว ตามร้านขายข้าวต้มและเฝอริมถนนอย่างเกลื่อนกลาด ทำให้อดตั้งคำถามไม่ได้ว่า นี่เป็นเนื้อและกระดูกของสุนัขหรือไม่

เกิดคำถามว่า เวียดนามไม่ได้กินเนื้อสุนัขมากมายอย่างที่เราเข้าใจ หรือทางการกำลังรักษาภาพของประเทศที่ถูกรุมวิจารณ์อย่างหนักกันแน่