ได้โปรดเดินออกจากชีวิตผมไปได้ไหม?
และกรุณาอย่าเข้ามาในชีวิตผมอีกเลย
เราไม่รู้หรอกว่า ชีวิตจะต้องอกหักสักกี่หน
คนที่เคยรักกันถึงขนาดตั้งมั่นว่าจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขาตลอดกาล
วันหนึ่ง...เหล่านั้นอาจเป็นแค่เหตุการณ์สมมติ
ชีวิตผมไม่ค่อยทอดทิ้งใคร...ถ้าไม่จำเป็น
แต่คนบางคน เก็บไว้ในชีวิต มันทำให้เราเดินช้า
เดินช้าไม่เท่าไหร่ ร้องไห้ตอนเดินไปด้วยนี่สิ
ร้าวสุด ๆ
การสลัดใครคนหนึ่งที่รักอยู่ออกไปจากชีวิตเป็นเรื่องยาก
แต่เราต้องเลือก
เลือกที่จะทุกข์อยู่อย่างนั้น หรือเลือกที่จะเริ่มต้นใหม่
ชีวิตสั้นนัก
ถ้าเลือกได้ ผมมักจะเลือกการเริ่มต้นใหม่
เพราะการเริ่มต้นใหม่ มีโอกาสเจอรอยยิ้มมากกว่า
การเริ่มต้นใหม่
มันก็เหมือนกับการเกิดใหม่
ชีวิตนี้ ผมจึงไม่ได้เกิดครั้งเดียว
และวันเกิดสำหรับผม ก็ไม่ได้มีแค่วันเดียว
การล้มเหลวในชีวิตเหมือนกับการตาย
การลุกขึ้นเดินต่อไป...จึงไม่ต่างอะไรกับการเกิด
ไม่แปลกอะไร
หากวันนี้ ผมจะเป่าเทียนให้ชีวิตอีกครั้ง
ผมหลับตา
และอธิษฐานว่า
ขอให้ใครบางคนเดินออกจากชีวิตผมไปด้วยเถอะ
และถ้าเป็นไปได้ กรุณาอย่าเข้ามาในชีวิตผมอีก
... ...
ขอบคุณที่มา :: http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sang-seerung