เลือกคู่ดูอย่างไร

มีความจำเป็นอย่างมากที่จะต้องใช้ความสามารถกันสุดกำลังในการเลือกคู่ครองเพราะว่าชีวิตจะมีสุขหรือทุกข์จะขึ้นกับว่าเรา ๆ ได้คนแบบไหน มาเป็นคู่ชีวิต

จึงเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดของการคิดจะใช้ชีวิตเป็นคู่เลยทีเดียว เพราะเป็นจุดหักเหของชีวิต ในชีวิตการเป็นจิตแพทย์ของผู้เขียนได้พบเห็นปัญหาในชีวิตคู่จำนวนมาก ต่างฝ่ายต่างขมขื่นเจ็บปวด เคียดแค้นซึ่งกันและกัน บางคู่จากกันก็ไม่ได้ อยู่กันก็ไม่ได้เช่นกัน คือกลืนไม่เข้าคายไม่ออกได้แต่กลอกตาไปมา ซึ่งเป็นสภาพที่แย่ที่สุด ส่วนคู่ที่ในที่สุดสามารถตัดขาดจากกันได้สำเร็จ มักจะทิ้งบาดแผลใจฉกรรจ์ไว้ให้กันและกันชั่วชีวิตที่เหลือ มีน้อยคู่ที่จะจากกันด้วยดี และช่วยกันเลี้ยงดูลูกต่อไปและสามารถเป็นเพื่อนกันได้จริงๆ

จึงเห็นได้ชัดว่าการป้องกันไว้ก่อนน่าจะดีกว่าการตามแก้ไข แม้ในความเป็นจริงแล้วเราคงไม่สามารถหาคู่ที่ถูกใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม สามีไม่รับผิดชอบต่อครอบครัวโดยไม่ยอมหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัว แต่กลับให้ภรรยาเป็นฝ่ายหารายได้มาเลี้ยงครอบครัวเพียงผู้เดียว หนำซ้ำยังอาจมาทำร้ายทุบตีลูกเมียอีกด้วย หรือบางคู่ฝ่ายภรรยาใช้เงินอย่างล้างผลาญ สามีหาเท่าไหร่ก็ไม่พอ หรือฝ่ายภรรยาไม่ดูแลเลี้ยงดูลูก แต่กลับไปเที่ยวกลางคืนแล้วยังไปมีความสัมพันธ์กับชายอื่นอีก ซึ่งตัวอย่างแรงๆ แบบนี้ยากที่ใครจะยอมรับได้และจริงๆ แล้วยังมีเรื่องอีกมากในชีวิตคู่ที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้ง ความไม่พอใจ ไม่มีความสุขหรือการล่มสลายของชีวิตคู่ในที่สุดได้ซึ่งจะได้กล่าวในบทต่อไป

ถ้าถามว่าชีวิตสามีภรรยาที่มีความสุขมีมาแค่ไหน เป็นคำถามที่ตอบยาก มีคนที่สำรวจแล้วพบคร่าวๆ ว่ามีเพียงทุกๆ หนึ่งในสี่คู่ที่บอกว่ามีความสุข ที่เหลืออาจจะมีความสุขบ้างทุกข์บ้างแต่ก็พออยู่กันไปได้อย่างกล้อมแกล้ม หรือต่างคนต่างหาทางออกโดยหาความสุขให้กับตัวเองด้วยวิธีอื่นๆ แต่ที่จริงแล้วทั้งสองคนไม่มีความผูกพันทางใจต่อกันแล้ว ไม่รักกันแล้ว เพียงแต่ไม่ได้หย่าร้างกันตามกฎหมายเท่านั้น แต่ก็ยังอยู่กันไปโดยไม่มีเยื่อใยต่อกันแบบนี้ ที่จริงแล้วคือการหย่าร้างกันทางพฤตินัยนั่นเอง หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "หย่าทางใจ" นั่นเอง เนื่องจากไม่เหลือคุณสมบัติของคู่ชีวิตแล้ว เพราะต่างคนก็ต่างมีชีวิตของตัวเองไปคนละทิศละทาง ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดายนักเพราะน่าจะเป้ฯเรื่องป้องกันได้ ถ้ามีปัญหาแล้วที่จริงยังพอมีทางแก้ไขได้ ถ้าไม่ได้จริงๆก็ยังสามารถหย่าร้างกันอย่างสร้างสรรค์ได้อีก เพราะการอยู่กันแบบนี้ไม่เป็นผลดีกับตัวเอง ไม่เป็นผลดีกับคู่สมรส โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผลร้ายต่อลูกๆ ได้มาก ดังที่ทุกคนคงเคยได้ยินว่าปัญหาของเด็กและเยาวชน มักมาจากปัญหาครอบครัวแตกแยก สรุปคือกันไว้ดีกว่าแก้ และมาหาความรู้เรื่องเลือกคู่กันให้ดีๆ จะดีกว่า เพราะคู่ชีวิตเป็นอะไรที่เลือกได้ อย่างแน่นอนแม่เราจะเลือกเกิดไม่ได้ก็ตาม