หยุดจิต เพื่อปลดปล่อย

ในการทำสมาธิเพื่อกำหนดจิตใจให้สงบระงับจากอารมณ์ทั้งหลาย

ท่านจงเข้าไปสู่ที่สงัดตามธรรมชาติ ชำระกายให้สะอาด นั่งหลับตาหยุดความคิดทั้งปวง ถ้ามัน (กิเลสความฟุ้งซ่าน)ไม่หยุด ท่านก็จงหยุดที่จะเข้าไปคิดร่วมกับมัน มันจะคิดอะไรก็ช่างหัวมัน ท่านมีหน้าที่ดูมันเฉย ๆ อย่าไปยุ่งกับมันให้ปล่อยมันไป เมื่อมันหมดกำลังลงเพราะเราไม่ได้ไปเติมเชื้อไฟให้มันมันก็จะหยุดลงเสื่อมสลายไปไม่มีอะไร โดยที่ท่านไม่ต้องไปเพลิดเพลินยินดียินร้ายไปกับมัน

ด้วยวิธีการนี้ท่านจะทำจิตให้สงบได้ทุกที

 แม้ตอนที่มันไม่สงบก็ตาม จงฝึกให้มาก ทำให้มากแล้วท่านจะสงบได้ด้วยความสามารถของท่านเอง ต่อจากนั้นเมื่อจิตสงบแล้ว ท่านจงพิจารณาให้เห็นว่า โลกนี้มันน่าเบื่อ แต่ถ้าท่านยังไม่เบื่อก็ลองถามตัวเองอยู่บ่อย ๆ สักวันหนึ่งท่านจะรู้ว่าทั้งความเบื่อกับความไม่เบื่อ มันน่าเบื่อทั้งคู่เลย เพราะมันทำให้คุณวุ่นวายอยู่ไม่รู้แล้ว ถ้ามีใครแย้งว่า ถ้าคนเบื่อโลกกันหมดโลกคงไม่เจริญเพราะไม่มีใครพัฒนาโลก ก็จงปล่อยให้เขาพัฒนาโลกไปคนเดียวซิว่าเขาจะไปถึงไหน ก็มัวแต่ไปพัฒนา

ความเจริญทางวัตถุตึกรามบ้านช่องใหญ่โต

แต่ปัญญาที่จะดับทุกข์กลับเล็กเรียวลง มันไปติด รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส จิตใจเลยตกต่ำวุ่นวายมีแต่เรื่องไม่รู้จบ แต่ถ้าท่านหันมาพัฒนาจิตใจ ให้มั่นคงสงบไร้ทุกข์ได้ เมื่อนั้นชีวิตท่านจะได้รับความสุขสงบยิ่งกว่ามีบ้านใหญ่โต มีรถเก๋งคันงาม มีเงินมากมาย ฯลฯ มันเป็นแค่เปลือกห่อหุ้มชีวิตเรา ไม่ใช่แก่นแท้สาระสำคัญที่แท้จริง