แด่ความรู้สึกดี ๆ
เห็นดอกไม้สวยๆ เราก็มักเกิดความรู้สึกดี ๆ
แต่ดอกไม้ก็กลับร่วงโรยไป ทิ้งความรู้สึกดี ๆ ไว้ในใจเราอีกนาน
เหมือนเวลาที่มีคนมาบอกเราว่า เขามีความรู้สึกดี ๆ ให้เราอย่างที่
ไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนัก และแม้เราจะตอบแทนความรู้สึกดี ๆ ใน
ทำนองเดียวกันนั้นไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เราก็ยัง
อยากใช้ความรู้สึกดี ๆ แบบของเราถนอมความรู้สึกดี ๆ
แบบของเขาไว้ให้ยั่งยืน
แต่ความรู้สึกดี ๆ ก็เป็นแค่ความรู้สึก เป็นนามธรรมโดยแท้ เปลี่ยนแปลง
จืดจาง ลางเลือนได้ทุกขณะจิต และเมื่อผู้ให้เลิกรู้สึกเช่นนั้นแล้ว
เขาก็จะบอกตัวเองว่า บ้าจัง พูดแบบนั้นเข้าไปได้อย่างไร
กลายเป็นผู้รับเองที่ทำให้ผู้ให้เข้าใจไขว้เขว คิดผิด
เสียเวลา เสียดายความรู้สึกดี ๆ ที่ไม่น่าเอามา
มอบให้ อยากเก็บกลับคืนจัง
อะไรประมาณนั้น
ทำไมความรู้สึกดี ๆ จึงเปราะบางยิ่งนัก อาจเพราะผู้รับไม่ได้
เป็นอย่างที่ผู้ให้คาดหมายไว้ อาจเพราะมีเงื่อนไขผูกติด
มาด้วยมากมายยากที่ผู้รับจะปฏิบัติตามได้
อาจเพราะความศรัทธาเมื่อแรกพบ
ลดน้อยลง
แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม ล้วนเป็นเรื่องน่าเสียดาย
ขอให้ความรู้สึกดี ๆ ที่มนุษย์มีให้แก่กันจงหนักแน่น
มั่นคงและยั่งยืนเสมอ
อย่าให้ฝ่ายใดต้องสำนึกเสียดาย
หรือเสียใจในภายหลังเลย
ขอบคุณที่มา :: http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nulaw-08&month=02-2009&date=21&group=3&gblog=17