2 ทางขนาน

ชีวิตของเรามักเริ่มต้นจากทางคู่ขนาน…

เราเริ่มออกเดิน พร้อม ๆ กับผู้คนบนถนนอีกเส้นหนึ่งเสมอ

บ้างมุ่งไปในทิศทางเดียวกัน
และ…บ้างก็เดินสวนทางกัน

เดินไปไม่เท่าไหร่ หลายคนเปลี่ยนใจ อยากเปลี่ยนเส้นทางเดิน

หลายคนยอมเสียเวลา…
เพียงให้ได้เดินอยู่ทางที่ต้องการไปจริง ๆ

หลายคนเสียดายเวลา…
ในเมื่อเราเดินมาไกลแล้ว ไยเราต้องกลับไปเริ่มนับหนึ่งใหม่อีก

หนึ่งคนเปลี่ยน…
หนึ่งคนเดินต่อ…

แต่อีกหลายคน…สับสน

ยิ่งใกล้ถึงจุดหมาย…ยิ่งพบกับความยากลำบาก

หลายคนพยายาม ปีนป่ายให้ถึงจุดหมาย

หลายคนพลาดพลั้งตกลงมา

หลายคนเจ็บ แต่เขาลุกขึ้นสู้ต่อ

หลายคนเจ็บ แต่ท้อแท้ สิ้นหวัง

หมดกำลังใจ

บางคนหลงระเริงกับสีสันที่ตัวเองขีดเขียนไว้

แน่นอน…อีกทางคู่ขนานหนึ่งหลายคนแต่งแต้มสีสันให้พอดีกับตัวเอง

หลายคนคิดแต่จะแข่งขัน

ขณะที่อีกหลายคน
คิดว่าเป็นเพียงแค่เกม…ฆ่าเวลา

ไม่มีใครอยากเสียเวลาเล่นเกม
ที่ทั้งบั่นทอนร่างกาย และจิตใจ

แต่คนที่คิดเพียงแต่จะแข่งขัน
เค้าจะอยู่ในเกมนั้นตลอดชีวิต

บนทางขนานที่เต็มไปด้วยความผันแปร เปลี่ยนแปลง ความมีระเบียบวินัยในชีวิต

อาจจะทำให้เราจัดการกับอะไรได้ดี มากกว่าใช้ชีวิตโดยไร้แบบแผนก็ได้

น่าแปลก ที่เมื่อใครหลายคน เมื่อยกระดับตัวเองขึ้นไปยืนบนที่สูงแล้ว

กลับยิ่งอยากขึ้นไปสูงกว่าเดิม สูงขึ้นไปอีก อยู่บนทางที่เหนือกว่าใครทั้งหมด

ทั้งนี้สุดแล้วแต่ว่าใครจะขีดเส้นของตัวเอง

ให้อยู่ในระดับไหน

แต่สุดท้าย…ไม่ว่าใครจะเป็นอย่างไร

เราก็รู้ตัวดีอยู่แล้วว่า
เรายังมีเพื่อน
คอยเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ เสมอ

บนเส้นทางคู่ขนานที่เราเดิน
หรือวิ่งอยู่

รู้ไว้ว่า…คุณมีเพื่อนที่ตามอยู่
บนเส้นขนานนั้นตลอดเวลา

และถ้าเรามีแก่ใจคิดถึงเพื่อนคนนั้น
บางทีเส้นขนานที่ว่าจะไม่มีวันมาบรรจบกัน

เราอาจจะเจอทางแยกข้างหน้า
ให้เราหยุดพัก เพื่อมาเจอกันก็ได้

แด่เพื่อน…ที่ร่วมเดินบนเส้นขนาน

ขอบคุณที่มา  ::  โดยยางมะตอยสีชมพู  ::  http://kaawrowkaw2.wordpress.com/