เที่ยงธรรม มีคุณธรรม

ในยุคชุนชิว เฝิงเซียนเป็นคนในปกครองที่อาศัยอยู่ในบ้านของเมิ่งฉางจิน

 ครั้งหนึ่งเขาได้อาสาไปเมืองเซียเพื่อเก็บหนี้ให้แก่เมิ่งฉางจิน ก่อนออกเดินทางเมิ่งฉางจินบอกกับเขาว่า “เมื่อเจ้าเก็บหนี้เสร็จแล้ว ถ้าเห็นว่าบ้านเรายังขาดอะไรก็ให้ซื้ออย่างนั้นกลับมาด้วยนะ”
 
เมื่อเฝิงเซียนไปถึงเมืองเซียก็เรียกพวกลูกหนี้ยากจนทั้งหลายมาพบ

แล้วบอกกับพวกเขาว่า “ท่านเมิ่งฉางจินทราบมาว่าที่นี่เก็บเกี่ยวไม่ดีมาหลายปี จึงให้เรามาปลอบใจพวกท่าน โดยเฉพาะหนี้สินที่พวกท่านค้างอยู่ก็ไม่ต้องใช้คืนอีกแล้ว” ว่าพลางเฝิงเซียนก็เอาสมุดบัญชีที่ตนพามาจุดไฟเผาทิ้งต่อหน้าทุกคน ชาวบ้านที่เป็นลูกหนี้เห็นเช่นนั้นต่างรู้สึกขอบคุณอย่างบอกไม่ถูก ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า “เมิ่งฉางจินจงเจริญ เมิ่งฉางจินจงเจริญ”
 
เมื่อเสร็จธุระแล้ว เฝิงเซียนก็กลับมามือเปล่าไปพบเมิ่งฉางจิน

เมิ่งฉางจินถามเขาด้วยความแปลกใจว่า “เจ้าเฝิงเก็บหนี้เสร็จแล้วหรือ? เจ้าซื้อของอะไรมาให้ข้าล่ะ?” เฝิงเซียนตอบว่า “ก่อนผมจะไปคุณชายบอกว่าให้ผมซื้ออะไรสักอย่างที่บ้านเรายังไม่มี ผมเห็นว่าบ้านท่านอะไรก็มีหมดแล้ว ขาดก็แต่ “คุณธรรม” ดังนั้นครั้งนี้ผมจึงซื้อ “คุณธรรม” หนึ่งอันกลับมา” เมิ่งฉางจินไม่เข้าใจความหมายของเฝิงเซียน ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมาก

ต่อมาไม่นาน มีคนใส่ความว่าเมิ่งฉางจินคิดก่อการกบฏ

เจ้าผู้ครองแคว้นหลงเชื่อจึงปลดเมิ่งฉางจินออกจากตำแหน่ง เมิ่งฉางจินอับจนหนทางได้แต่กลับไปเมืองเซีย ชาวเมืองเซียเมื่อทราบว่าเมิ่งฉางจินผู้ปลดหนี้ให้พวกเขาเดินทางมา ทุกคนไม่ว่าชายหญิงเด็กหรือคนแก่ ต่างก็พากันวิ่งมาต้อนรับ เมิ่งฉางจินเห็นภาพอันน่าประทับใจเช่นนี้ ได้กล่าวกับเฝิงเซียนด้วยความตื้นตันใจว่า แต่ก่อนเจ้าบอกว่าซื้อคุณธรรมให้ข้า วันนี้ข้าเพิ่งจะเห็นและเข้าใจแล้ว

ที่มา สังคมธรรมะออนไลน์