ในวันที่อากาศมัวหม่น ร่างกายเหนื่อยล้าจากการทำงาน พาลให้จิตใจหม่นหมองซึมเซา
เป็นเรื่องยากเย็นเหลือเกินที่จะขุดตัวเองให้ลุกขึ้นไปทำงานอย่างทุกวี่ทุกวัน
เมื่อต้องลืมตาขึ้นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก เราบ่นกับตัวเองว่า
"คงจะดีถ้าเรายังเป็นเด็ก เราจะบอกแม่ว่าปวดหัว ตัวรุมๆ นอนเอามือกุมท้อง
กลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงจนกว่าจะมีอะไรสนุกๆ ให้ลุกขึ้นไปทำ"
แต่ตอนนี้ เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ หน้าที่การงานมากมายที่ผลัดไปไม่ได้แม้แต่วันเดียว
เราจะยังทำอย่างนั้นได้อยู่หรือ คำตอบคือ "ไม่ได้" ใช่..ใครๆ ก็รู้อยู่.. เฮ้อออ....
แต่ชีวิตก็ไม่แย่ขนาดนั้นนี่นา
รวบรวมพลัง บอกตัวเองว่า "ฉันจะลุกขึ้นไปทำงานล่ะนะ"
เด้งตัวเองขึ้นมา แล้วระหว่างที่อาบน้ำอาบท่าก็ลองวางแผนว่าวันนี้จะมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นได้บ้าง
ตั้งเป้าหมาย
เริ่มจากวิธีง่ายๆ เพื่อให้วันนี้ของเรามีความหมายแตกต่างจากวันอื่น
ลองตั้งเป้าหมายเล็กๆ สักอย่างสองอย่างว่าวันนี้ฉันจะทำสิ่งนี้สิ่งนั้นให้เสร็จ
อาจเป็นเรื่องเล็กน้อยอย่างเช่น "ฉันจะจัดโต๊ะทำงานให้เรียบร้อย"
หรือยากขึ้นมาหน่อยอย่าง "ฉันจะทำงานที่ค้างอยู่ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วให้เสร็จในวันนี้"
เมื่อเราทำได้ มันก็เป็นรางวัลแห่งความสำเร็จประจำวัน
ความพอใจง่ายๆ อย่างนี้แหละที่จะช่วยให้เรามีแรงขับเคลื่อนสำหรับวันต่อไป
แล้วเราก็สร้างเป้าหมายใหม่ให้ยิ่งใหญ่ท้าทายขึ้นเรื่อยๆ
เลิกนินทา
เมื่อไปเจอเพื่อนร่วมงาน ลองเลิกนิสัยขี้นินทา แล้วมาพูดจากันแต่เรื่องดีๆ
มันอาจสนุกที่เราได้เม้าท์คนนู้นคนนี้ แต่การทำแบบนั้นเรากำลังขับตัวเอง
ให้เคลื่อนไปทางไหน ("หัวหน้าฝ่ายนินนาและประชดประชัน" อย่างนั้นหรือ)
ถ้าแซวกันพอหอมปากหอมคอก็คงเป็นเรื่องสนุกสนานในหมู่เพื่อนฝูง
แต่บ่อยครั้งที่การพูดจากันลับหลังในเรื่องไม่ดีมักสร้างความแตกแยก
แบ่งพรรคแบ่งพวก ทำให้เสียบรรยากาศในการทำงานในที่สุด
ลองนึกดูว่าเราอยากอยู่ในบรรยากาศการทำงานแบบไหน พนักงานตัวเล็กๆ
อย่างเรานี่แหละที่สร้างมันขึ้นมาได้
ทำให้ดีกว่า
อีกสิ่งที่จะทำให้เราสนุกกับการทำงานมากขึ้น คือการพยายามทำงานให้ดีกว่า
ที่ตัวเองและคนอื่นเคยทำ ไม่ใช่เพื่อแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น แต่เพื่อการยกมาตรฐาน
การทำงานของเราและเพื่อนร่วมงานให้สูงขึ้น เมื่อทุกคนแข่งกันทำงานให้ดีกว่าเก่า
คิดดูสิว่าออฟฟิศของคุณจะเจ๋งแค่ไหน
ทบทวนเหตุผล
เป็นธรรมดาที่เราจะเหนื่อย เบื่อหน่าย ท้อแท้ จนโทษว่างานที่เราทำอยู่ไม่ใช่งาน
ที่เราพอใจใฝ่ฝัน แต่มันต้องมีเหตุผลอยู่ไม่ใช่หรือว่าทำไมเราจึงเลือกทำงานนี้
มันอาจจะเป็นเพราะเรารักงานนี้ เพราะเราอยากมีอาชีพที่มั่นคง เพราะงานนี้ท้าทาย
เพราะลูก เพราะแม่ เพราะบ้านหลังแรกของเรา หรืออะไรก็ตาม..
ลองมองกลับไปหาเหตุผลที่ว่า แล้วทำเพื่อสิ่งนั้น
มันน่าจะทำให้เราเห็นคุณค่าของงานมากขึ้น มีความสุขกับการไปทำงานทุกวันมากยิ่งขึ้น
"เมื่อเรากลับถึงบ้านแล้วคิดทบทวนถึงวันที่ผ่านมา เราจะพบว่าเราได้ทำอะไรสำเร็จตั้งหลายอย่าง
เหนื่อยหน่ายท้อแท้อีกกี่ครั้ง เราก็ยังเดินหน้าต่อไปได้
มันสนุกดีออกใช่ไหม การที่เราเป็นผู้กุมพวงมาลัย เหยียบคันเร่ง ขับเคลื่อนชีวิตของเราด้วยตัวเอง"
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
