ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 1
พระเจ้าค่ะ นู๋อยากมีเวลามากกว่านี้จัง ..
นู๋ยังไม่เคยมีความรักกะเค้าเลยสักครั้ง ทำไมหละคะ
ทำไมให้เวลานู๋น้อยอย่างนี้คะ ก่อนที่นู๋จะจากไป
นู๋อยากบอกรักใครสักคนก่อนนะคะ
อย่าพึ่งให้เวลาของนู๋หมดเลยนะคะ
ตอนที่ 1
เช้าวันที่อากาศอึมครึมไม่สดใสเท่าไหร่นักทั้งๆที่ก็เป็นช่วงหน้าร้อน
" ว๊า ฝนตกมาจนได้ทำไงดีหละเนี่ย" โคโคมิได้แต่ถอนหายใจอยู่ตรงป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน
"สายแล้วนะครับ ไปพร้อมกันมั้ย" โคโคมิหันไปตามเสียงนั้น
แย่แล้ว .. รุ่นพี่ชินยะ อ๋า~ น่ารักที่สุดเลย นี่แหละเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยฉันแล้ว
"ไม่เป็นไรคะ พี่เข้าไปก่อนเถอะนะ เพื่อนนู๋กำลังมา" อ้าวแล้วกันT_T ฮือๆ พี่คะนู๋อยากไปพร้อมกับพี่นะคะ นู๋คงจะหายใจไม่ออกแน่ก็พี่เป็นคนพิเศษนี่นาแล้วพี่เป็นแฟนพี่สาวนู๋ด้วย ทำไมนะ รักแรกของฉันต้องเป็นคนที่มีแฟนแล้ว ฉันยังจำวันนั้นได้เลย ถึงจะนานมาแล้วก็เหอะ ..
+++++++++++
"แง-แงๆ "
"หยุดนะ ทำไมถึงรังแกผู้หญิงหละ"
"ฮ่า ฮ่า ก็ยัยนี่มันงี่เง่าเองนี่นา อยากเข้ากลุ่มกับพวกเรา วิ่งแค่นี้ก็หกล้มซะแล้วจะทำอะไรได้..ไปพวกเราอย่าไปเล่นกับคนอ่อนแอ แบบนี้เลย"
"อย่าร้องไห้นะ ต่อไปถ้าไม่มีใครเล่นด้วยพี่จะเล่นเป็นเพื่อนเอง ถ้าใครกล้ารังแกโคโคมิพี่จะคอยปกป้องนะ"
"ฮือๆ คะพี่" "พี่ใจดีที่สุดเลยโตขึ้นนู๋จะแต่งงานกับพี่นะ พี่คะ พี่จะให้นู๋เป็นเจ้าสาวมั้ยคะ" ยิ้ม ยิ้ม
"ยัยเด็กโง่" คำตอบหละคะพี่ คงไม่ได้สินะ ก็เราเป็นพี่น้องกันนี่นา แม่เราแต่งงานใหม่กับพ่อพี่ชินยะ สุดท้ายแม่เราก็เลิกลากันไปกับพ่อของพี่ชินยะ ตอนนี้จิงๆ เราก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนะ แม่กับฉันย้ายออกจากบ้านพี่ชินยะตอนฉันอยู่ประถม หลายปีแล้วที่ไมได้เจอพี่ชินยะ จนวันที่พ่อกับแม่คืนดีกันและกลับมาอยู่ด้วยกัน ฉันถึงได้เจอกับพี่ชินยะอีกครั้ง
+++++++++
"กริ๊งงงงงงง..... แม่คะโทรศัพท์นู๋เองคะ" ซาเอะ แม่เห็นมีผู้ชายมาส่งลูกที่หน้าบ้านเมื่อคืนทำไมกลับดึกนักหละ" แหม..แม่ก็ เค้าเป็นแฟนนู๋เองคะแล้วนู๋จะแนะนำให้รู้จักนะคะ"
"แต่ยังไง ลูกก็ยังเป็นนักเรียนอยู่นะ"
"แม่คะนู๋จะเข้ามหาฯลัยอยู่แล้วนะคะ"
"แม่คะ แม่โกดพี่หรอคะ"
"ปล่าวหรอกจ๊ะ แม่ไม่เลี้ยงพี่เค้ามานี่จ๊ะนิสียเค้าก็เหมือนพ่อซะด้วย ชอบทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เรื่อย"
+++++++++
"นี่มิจัง เทอจะสารภาพรักกับรุ่นพี่มั้ย"
"จิงด้วย เค้าจะจบแล้วนะ ยัยโง่ถ้าไม่รีบบอกเทออาจจะต้องเสียใจทีหลังนะ"
"เอาหละวันนี้แหละ ฉันจะบอกกับพี่ชินยะว่าฉันคิดยังไงกับเค้า"
"เย้ๆ ดีมาก"
"ถึงจะผิดหวังฉันก็จะไม่เสียใจ"
"สู้ สู้ เพื่อนรัก" หลังเลิกเรียน นี่ นี่ ฉันเห็นพี่ชินยะอยู่ที่โรงยิมกับผู้หญิง เอ่อ.. "
"กับใคร"
"ช่าย"
"กับใคร เราไปแอบดูกันมั้ย"
"นี่ ฉันว่าเราอย่าไปเลยนะ"
"ไม่ได้ ก็เทอบอกเองนี่ว่าวันนี้จะสารภาพกับรุ่นพี่"
"แต่.."
"ไม่มีแต่นะมิจัง" อะไรกันนั่นพี่ซาเอะนี่น่า
"นี่นั่นมันพี่สาวเทอนี่ใช่มั้ย เค้าเป็นแฟนกับพี่ชินยะหรอ ทำไมเทอไม่รู้หละ" ใช่นั่นสิทำไมเราถึงไม่รู้
"ชินยะ ตกลงเทอจะสอบเข้ามหาฯลัยM ใช่มั้ย ฉันก็จะสอบเข้าที่นั่นด้วย ดีจังเลยน๊า ชีวิตในรั้วมหาวืทยาลัยเราคงจะเป็นคู่รักที่ใครๆ อิจฉาแน่เลย"
"นี่ซาเอะฉันว่าพอสอบเข้าได้แล้วฉันจะย้ายออกมาอยู่คนเดียว"
"ดีจังเลย งั้นให้ฉันมาอยู่ด้วยนะ" ไม่ไหวทนฟังอีกไม่ได้แล้ว...
+++++++++
มิจัง ทานข้าวได้แล้วลูก
"แม่คะ นู๋ไม่หิวคะ"
"เป็นอะไรรึเปล่าวลูก ไม่สบายรึเปล่า"
"ปล่าวคะแม่ แต่นู๋ไม่หิวจิงๆคะ"
"เชอะยัยบ้า เป็นอะไรขึ้นมาอีกหละเรียกร้องความสนใจนะสิไม่ว่า"
"ซาเอะลูกนะเป็นพี่ก็ควรจะห่วงน้องมั่งนะ"
"คะพ่อ"
ทำไมนะ ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้หละ พี่ชินยะคบกับพี่ซาเอะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ท่าทางจะรักกันมากด้วย .....
ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 2
ตอนที่2
"เป็นไงบ้างมิจัง พวกเราเป็นห่วงเธอนะ"
"อืม อย่าคิดมากนะ" คาโอรุกับอายูมิฉันขอบใจพวกเทอจริงๆนะ
"ดูเธอสองคนทำหน้าสิ ยิ่งกว่าฉันที่เป็นคนอกหักซะอีกนะ"
"ยัยบ้า ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่"
"ช่าย เราเห็นเธอดีขึ้นแบบนี้ก็หายห่วงและ"
"เข้มแข็งนะเพื่อน"
"อืม"
"มิจัง ระวัง"
........
"เป็นไรมั้ยมิจัง เจ็บรึเปล่า" เอ๋ พี่ชินยะนี่โอ้ยว่าแต่เจ็บหัวจัง
"ทำหน้างง เมื่อกี้มิจังโดนลูกบอลหมดสติไป"
"อ๋อคะ" นึกออกแล้วตอนเดินผ่านสนามฟุตบอลเมื่อกี้นี่นา
"มองหาใคร เพื่อนๆ เข้าห้องเรียนกันไปแล้ว"
"เอ่อ แล้วพีหละคะไม่.."
"พี่เป็นห่วงเรานะสิ กลัวว่าตื่นขึ้นมาจะไม่เห็นใคร"
"นู๋ไม่เป็นไรแล้วคะ"
"อืม ถ้างั้นตอนเลิกเรียนพี่จะมารับนะ"
"คะ" ทำไมโง่อย่างนี้มิจังทำไมยอมให้พี่เค้ามารับ เลิกหวังได้แล้ว
อยู่ใกล้พี่ทีไรฉันหายใจไม่ออกทุกที "พี่คะนู๋รักพี่คะ" มิจังพูดออกมาเบาๆ
++++++++
"ยัยมิจังจะเป็นไรมากมั้ย"
"ไม่รู้สิแต่หมดสติไปเลย"
"เดี๋ยวๆ หลบก่อน"
"มีอะไร"
"นั่นไง ชู้ว!!!! "
"อ้าวนั่นมิจังกับพี่ชินยะ กลับด้วยกันหรอ"
"ก็คงทำหน้าที่พี่ชายที่แสนดีหละมั้ง ไหนๆ ก็ไหนๆแล้วยังเป็นน้องแฟนตัวเองอีก"
"ว่าแต่เพื่อนเราจะไม่เป็นไรนะ" เฮ้อ...ถอนหายใจทั้งคู่
++++++++++
ตอนนี้ฉันกำลังมีความสุขอยู่รึเปล่านะ ที่ได้เดินกลับบ้านกับพี่ชินยะแบบนี้
"เป็นอะไรเอาแต่จ้องหน้าพี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"
"ป่าวคะ นู๋กำลังจะถามพี่ว่าอาทิตย์หน้าพี่จะมาโรงเรียนอีกมั้ยคะ"
"จิงสินะ หลายคนก็เริ่มหยุดกันแล้ว นึกแล้วก็ใจหายนะ"
"เอ๋ ทำไมหละคะ"
ทำไมพี่เงียบไปเลยหละ พี่ชินยะเป็นอะไรไปนะ
"เอ่อ พี่คะ นู๋อยากกินไอติม"
"ได้สิ ตามใจคนป่วยหน่อยแล้วกัน"
"นู๋ไมได้ป่วยนะคะ แค่ต้องการความเห็นใจจากพี่ชาย นะนะนะ นะคะ พี่ชาย"
ชินยะยิ้มหวานให้มิจัง
ใจก็ได้แต่คิดถึงความสดใสของมิจังในสายตามิจังเราคงเป็นได้แค่พี่ชายสินะ
+++++++++++
"แม่คะ นู๋กลับมาแล้ว" อ้าว แม่ยังไม่กลับมา พ่อไปดูงานอีกสองอาทิตย์กว่าจะกลับ
"เธอหายไปไหน ฉันรอเธอตั้งนาน" เสียงพี่ซาเอะนี่นา
"มันยังไงกันแน่ นี่เราคบกันอยู่รึเปล่า" ท่าทางคงคุยกับพี่ชินยะหละสิ
ทำไมถึงทะเลาะกันนะ
"อะไรนะ ชินยะเพื่อนฉันเห็นเธออยู่กับผู้หญิงในร้านไอศครีม"
มิจังเริ่มกลัวเพราะแต่ไหนแต่ไรมาเธอก็รู้อยู่แล้วว่าซาเอะไม่ชอบเธอ
"เธอบอกฉันสิชินยะว่าเธออยู่กับใคร"
"เธอผิดนัดฉันแล้วไปนั่งกินไอศครีมกับคนอื่นนี่นะ ฮือๆๆ ทำไมเธอทำกับฉันแบบนี้"
ทำไมพี่ซาเอะร้องไห้มากขนาดนี้ พี่คะนู๋ขอโทดนะคะ
เห้อ..แต่ก็โชคดีที่เพื่อนพี่ซาเอะน่าจะไม่รู้ว่าเป็นไรนะ
"ชินยะ ชินยะ บอกสิว่าเธอรักฉัน.. บอกสิฉันจะไม่โกรธ
จะไม่ถามแล้วว่าเธอไปกับใคร"
ตุ๊บ!! ((แย่แล้วกระเป๋าหล่น))
"นั่นใครแม่หรอคะ.."
"นู๋เองคะ"
ซาเอะปาดน้ำตา "นี่แกแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์หรอ"
"ป่าวคะพี่ นู๋กำลังจะเดินไปพอดีคะ"
"เออนี่ แม่โทรมานะบอกว่าจะกลับดึกให้อุ่นของในตู้เย็นกินเอง
เอ๊ะแล้วหน้าไปโดนอะไรมา"
"เอ่อ.. คือนู๋ไม่ทันระวังคะ เลยโดนลูกฟุตบอลอัดใส่ขอบุคณนะคะพี่"
ซาเอะไม่ได้สนใจคำพูดของโคโคมิเท่าไหร่
"ชินยะ ขอโทดนะฉันแค่รู้สึกน้อยใจเทอเท่านั้นแหละ... อ๋อ จ๊ะ
งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ"
++++++++++++
มันคืออะไรนะ พี่ชินยะผิดนัดพี่ซาเอะงั้นหรอ
พี่ชินยะจะพูดความจริงกับพี่ซาเอะมั้ยนะ พี่ซาเอะจะโกรธเรามั้ยนะ โอ้ยยยยยย
แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว
"พระเจ้าคะ นู๋ยังรักพี่ชายได้มั้ยคะ นู๋ขอแค่รักในใจแบบนี้ได้มั้ยคะ
อาเมน...."
ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 3
ตอนที่3
.. รักในใจ .. รักอย่างนี้ได้มั้ย .. ได้มั้ยคะ ...
................................................
มิจังเป็นไงบ้าง "อือ ดีขึ้นแล้วจ๊ะ" "พวกเราเป็นห่วงนะ"
"เอ๊ะ หรือว่าไม่ต้องห่วงแล้ว มีเจ้าชายมาช่วยดูแลแบบนี้สงสัยเพื่อนเราจะหายเร็วเนอะ"
"คิกๆ.... "
"ฉัน.. ทำอะไรผิดไปรึเปล่าอายู ฉันไม่มั่นใจว่าฉันทำแบบนี้จะดีแล้วหรอ"
"เกิดอะไรขึ้นมิจัง"
"เมื่อวานพี่ซาเอะ ทะเลาะกับพี่ชินยะ"
อายูมิกับคาโอรุมองหน้ากัน "เพราะเธอหรอ แล้วพี่ซาเอะหละทำยังไง"
"เปล่าจ๊ะ ฉันไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เค้าทะเลาะกันเพราะพี่ชินยะก็คิดว่าฉันเป็นน้องสาวคนนึงเท่านั้นเอง"
"มิจัง ถ้างั้นถ้าเธอไม่สบายใจอะไรหละ"
"ใช่ มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอนี่ หรือพี่ชินยะคงจะมีคนอื่นจริงๆ"
"ฉันไม่รู้ แต่เมื่อวานพี่เค้านัดกัน แต่พี่ชินยะก็ยังมาดูแลฉันนี่นา"
"แล้วเธอมั่นใจได้ยังไงว่าพี่เค้าคิดกับเธอแค่น้องสาว.. "
"ก็เพราะเราเคยเป็นครอบครัวเดียวกันไง"
"โอ้ยปวดหัว" คาโอรุส่ายหน้า
"จุ๊ๆ นั่นไงต้นเหตุ" ชินยะกำลังเดินมาทางสามสาวพอดี
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นรึยัง"
"ค่ะ พี่ชาย" มิจังยิ้มแล้ววิ่งวนตัวชินยะ "เห็นมั้ยคะนู๋ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องห่วงนะค่ะ"
ชินยะได้แต่มองมิจัง ทำไมทั้งๆ ที่อยู่แค่นี้กลับเอื้อมไม่ถึง
"เห็นร่าเริงแบบนี้คิดว่าพี่จะไว้ใจหรอ เย็นนี้กลับพร้อมพี่นะ"
"เอ๋.. นู๋กลับเองได้คะพี่ไม่ต้องห่วงนะพี่กลับกับพี่ซาเอะเถอะคะ"
"ซาเอะพูดอะไรหรอ โดนซาเอะต่อว่าใช่มั้ย"
"ป่าวคะ คือว่า..บังเอิญนู๋ได้ยินพี่ซาเอะคุยโทรศัพท์"
"นะ .. เย็นนี้กลับพร้อมพี่"
"แต่นู๋.."
"พี่มีประชุมชมรมคงไม่นานรอพี่นะ"
"ค่ะ"
"แปลกจัง พี่เค้าทำไมต้องบังคับขนาดนั้นด้วยนะ.. มิจัง"
..............................................
"ชินยะ ... "
"อ่อ ซาเอะ มีอะไรหรอ"
"เย็นนี้พวกเพื่อนๆ ชวนไปคาราโอเกะกัน"
"ขอตัวนะ เย็นนี้ต้องประชุมกับชมรม"
"ว๊าเสียดายจัง ว่าจะขอโทดเรื่องเมื่อวานที่ฉันใช้อารมณ์กับเธอ"
"ผมไม่ได้คิดอะไร ซาเอะไม่ต้องขอโทษก็ได้"
"งั้นคืนนี้ ฉันจะโทรไปนะ" ซาเอะยิ้ม
.................................................
..ทำไมพี่ชายเงียบจัง.. "อืม.. พี่คะ ที่ชมรมเป็นไงบ้างคะคือว่านู๋เห็นพี่เงียบๆ"
"อ้าว.. ชินยะ " เสียงเรียกของแม่มิจัง
"สวัสดีครับ..คุณ.."
"ลำบากใจสินะ เรียกอะไรก็ได้จ๊ะ"
"ครับ"
"วันนี้ทานข้าวด้วยกันนะ.. ชวนชินยะสิมิจัง"
"นะคะพี่ชาย นานๆ เราจะได้เจอกันสักครั้งนะคะ"
"ครับ"
..................................................
"ขอบคุณมากครับ"
"คุณพ่อสบายดีนะ ไว้มีโอกาสแม่ เอ้ย..น้าจะหาเวลาไปทักทายบ้าง"
"ครับ ผมจะบอกคุณพ่อให้"
"ผมขอตัวเลยนะครับดึกแล้ว"
"มิจัง ไปส่งพี่เค้าสิ"
"พี่คะ ขอบคุณมากนะคะ ทำให้นึกถึงตอนเด็กๆเลย"
"มิจัง ยังอยากเป็นเจ้าสาวของพี่เหมือนตอนเด็กๆมั้ย"
"เอ๋... อะไรนะคะ"
"คงลืมไปแล้วสิ พี่พูดเล่นอย่าไปใส่ใจเลย" ชินยะหันหลังเดินไป
ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 4
ตอนที่ 4
"คุณแม่นู๋กลับมาแล้วค่ะ"
"มาแล้วหรอซาเอะ.... ทานอะไรมารึยังจ๊ะ"
"ค่ะ"
"ลูกน่าจะมาเร็วกว่านี้นะ"
"มีอะไรหรอคะ"
"ลูกชายคุณไซโต้มาส่งมิจัง แม่ก็เลยชวนทานข้าวเย็นด้วย"
"ชินยะนะหรอคะ"
"ลูกเคยเจอแล้วหรอจ๊ะ ..ใช่สินะก็อยู่รร.เดียวกันนี่ปีเดียวกับลูกเลยปีนี้ก็เตรียมเอ็นฯ แล้ว" ซาเอะได้แต่ยืนกัดฟัน
"นู๋ขอตัวนะคะแม่"
"เห้อ.. เป็นอะไรของเค้านะ"
.....................................................
"กริ๊งงงงงงง...... "
"ชินยะ...."
"เป็นอะไรรึเปล่าซาเอะ"
"ไม่มีอะไรฉันคิดถึงเธอนะ"
"เสียงเธอดูแปลกๆ นะ.. อืม เมื่อกี้ฉันไปที่บ้านเธอด้วยนะ" ซาเอะยิ้ม "คิดว่าเธอจะไม่บอกฉันซะแล้ว"
"ก็ไม่มีอะไรนี่"
"ก็ฉันคิดว่าเธอจะปิดบัง งั้นแค่นี้ก่อนนะฝันดีนะจ๊ะ" อย่าคิดมาก อย่าคิดมาก เราต้องเชื่อใจเค้า ชินยะฉันเริ่มจะไม่แน่ใจว่าเธอจะรักฉันมั้ย แต่ยังไงต่อไปฉันต้องทำให้เธอรักฉันให้ได้ ฉันจะไม่ยอมแพ้เลย คอยดูนะ
..............................................
"สวัสดีค่ะ.. พี่ชายคะ นี่มิจังพูดนะคะ" ชินยะยิ้ม
"พี่ค่ะ รับสายแล้วทำไมไม่พูดหละคะ.. สวัสดีค่ะ พี่คะ.. ได้ยินมั้ยค่ะ..พี่ค่ะๆๆๆๆๆ"
"ได้ยินแล้วยายบ๊อง"
"พี่นี่ชอบแกล้งนู๋อยู่เรื่อย"
"มีอะไรรึเปล่าโทรมาแต่เช้าเลย"
"เอ่อ .. คือว่า นู๋จะชวนพี่ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้คุณแม่นะคะ................. แต่ว่า พี่จะไม่ไปก็ได้นะคะ เพราะจริงๆแล้วเราก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว เพียงแต่ว่าเมื่อวานที่นู๋เห็นคุณแม่เจอพี่แล้วท่านดีใจมาก.. นู๋ก็เลย..."
"ที่ไหนดีหละ กี่โมง.... อืมได้ตามนั้นนะ"
................................................
"พี่ค่ะๆ" ชินยะหันไปตามเสียงเรียกของมิจัง ยกมือทักทาย
"พี่มาเร็วจัง นู๋คิดว่าจะรอนานกว่านี้นะเนี่ย"
"ไปกันเลยมั้ย"
"ค่ะ"
"มิจังอยากซื้ออะไรให้คุณแม่"
"นู๋ว่าเครื่องประดับดีมั้ยคะ จริงๆ แล้วนู๋เคยไปดูร้านนึงเค้าดีไซน์เองนะคะแล้วก็ทำเองกับมือด้วย นู๋ว่าน่าทึ่งมากแล้วก็แปลกดีคะ"
"งั้นตกลงตามนั้น"
"สวัสดีครับ วันนี้มีสินค้าใหม่นะคับ จะซื้อใช้เองหรือเลือกเป็นของขวัญครับ"
"ของขวัญค่ะ"
"ให้คนรักหรอคับ"
"ไม่ใช่ค่ะ คือว่าจะให้คุณแม่นะคะ"
"ผมขอแนะนำ......................................"
"พี่ค่ะแบบนี้ดีมั้ยค่ะ "
"เข้าใจเลือกนะคุณแม่ต้องชอบแน่"
"ของห่อเรียบร้อยแล้วครับ"
"ขอบคุณครับ"
"แฟนคุณน่ารักดีนะครับ ไม่สนใจสินค้าใหม่ของทางร้านหรอครับ"
"เอ่อคือว่า.."
"พี่ค่ะ ได้รึยังค่ะ ไปกันเถอะนู๋หิวแล้ว"
"ตกลงยังไม่ถูกใจหรอคับ"
"อ่ะ... ป่าวคะ แต่ว่า.. ไม่มีอะไรคะ"
"อะไรหรอคับ" ชินยะถามคนขาย
"คุณผู้หญิงคงจะสนใจแหวนรักแท้ แต่ว่าเป็นแหวนคู่รักนะครับ"
"ขอบคุณคับ" ชินยะรีบเดินตามมิจัง
............................................................
ภายในร้านอาหาร
"มิจัง .. "
"ค๊ะ"
"มิจัง มีคนที่ชอบแล้วหรอ"
"ไม่มีค่ะ" จะไปบอกได้ไงว่านู๋ชอบพี่อยู่นี่นา
"คิดว่าพี่หัวใจสลายแล้ว"
"เอ๋.. พี่นี่ล้อนู๋เล่นหรอ" มิจังงอล "นู๋ก็แค่มีคนที่นู๋ปลื้มมากๆเท่านั้นเอง"
"เค้าเป็นใคร พี่รู้จักมั้ย อยู่รร.เดียวกับเรารึเปล่า"
"พี่ค่ะ.. พี่ไม่เห็นชวนพี่ซาเอะเดทมั่งเลย"
"เปลี่ยนเรื่อง ซาเอะไม่เกี่ยวอะไรกับพี่"
"ทำไมหละคะก็พวกพี่คบกัน"
"มิจัง พี่มีเรื่องอยากบอกนานแล้ว"
"เรื่องอะไรค่ะ"
"พี่ไม่เคยคิดว่ามิจังเป็นน้องสาว พี่มองมิจังเป็นผู้หญิงคนนึงมาตลอด"
"................. " อยากร้องไห้จัง
"ไม่ว่าจะยังไง พี่จะปกป้องมิจัง"
"มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พี่ซาเอะรักพี่มาก"
"เรื่องซาเอะพี่จะจัดการเอง ถึงมิจังไม่รักพี่ๆ ก็คงจะรักกับซาเอะไมได้ พี่เคยคิดแบบนั้นมาแต่แรก เพราะเค้าเป็นพี่สาวของผู้หญิงคนเดียวที่พี่รัก"
"ฮือๆๆ พี่ชินยะ นู๋รักพี่ นู๋รักพี่ นู๋ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี" ชินยะจูบที่หน้าผากมิจัง
"หยุดร้องนะ พี่ขอโทษ" ชินยะจับมือมิจังพร้อมใส่แหวนคู่รักที่นิ้วนางข้างขวา
"พี่จะอยู่ข้างๆ มิจังตลอด ไม่ต้องกลัวนะ" มิจังตกใจแล้วก็ดีใจไปพร้อมๆ กัน ไม่คิดว่าจะได้แหวนนี้จากชินยะ
"ขอบคุณคะแต่ว่านู๋ ขอยังไม่ใส่ได้มั้ยคะ"
"ยังไงก็ขอให้รักษาเอาไว้นะ" มิจังถอดแหวนมาร้อยที่สร้อยคอ
"แบบนี้ ดีกว่าคะ "
"งั้นพี่จะใส่มิจัง" ชินยะ ถอดแหวนมาร้อยสร้อยเหมือนกัน
ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
"นั่งยิ้มอะไรคนเดียวอยู่ได้.. ฮ่ะๆ" อายูมิทักทายที่เห็นมิจังอารมณ์ดีแต่เช้า
"อ้าว อายูวันนี้ทำไมมาแต่เช้าจัง"
"มีอะไรนิดหน่อย .. ยังไม่บอกตอนนี้ได้ม๊าา"
"มิจังว่าพักนี้อายูดูแปลกไปนะ"
"ฉันไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เธอเถอะ ดูอารมณ์ดีจังนะ"
"อือ... ก็เมื่อวานพี่ชินยะเค้า..." มิจังก้มหน้าพร้อมกับโชว์สร้อยที่คล้องแหวนให้อายูดู
"ห๊า ฉันงงจังเลยมิจังมันเกิดขึ้นได้ยังไง พวกเธอสองคนไปใจตรงกันตั้งแต่เมื่อไหร่"
"เฮ้!!!! สาวๆ คุยอะไรกันเป็นความลับแล้วไม่บอกฉันหรอ" เสียงคาโอรุตะโกนมาจากหน้าห้อง
"ยายบ้า เสียงมาก่อนตัวตลอดเลยนะ" มิจังกับอายูมิขำ ที่เห็นท่าทางตลกๆ ของคาโอรุ
"ตกลงมีอะไรกัน" คาโอรุท่าทางอยากรู้อยากเห็น มิจังก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนรักทั้งสองฟัง
"สุดยอดๆ"
"สมหวังซะทีนะมิจัง" คาโอรุบอก
"นี่ แล้วยายพี่ซาเอะเธอหละเค้าจะรุ้ตัวมั้ยว่าพี่ชินยะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าเลย"
"นั่นสิ มิจังจะทำยังไงหละ"
"เฮ้อ.. ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่ชินยะบอกว่าเค้าจะคุยกับพี่ซาเอะเอง"
"แต่ว่าเธอต้องเจอหน้ากับพี่ซาเอะทุกวันนะ"
"ฉันรักพี่ชินยะ ฉันรักพี่ซาเอะ แล้วฉันก็ไม่อยากทำร้ายหัวใจตัวเองด้วย"
เราคิดแบบนี้ถูกรึเปล่านะเราไม่ได้ทำร้ายหัวใจตัวเอง แต่เรากำลังทำร้ายหัวใจของพี่ซาเอะ
พี่คะนู๋ขอโทดนู๋ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว นู๋เห็นแก่ตัวใช่มั้ยคะ
นู๋ยอมทำร้ายจิตใจคนอื่นเพื่อให้ตัวเองสมหวัง นู๋รู้ว่าความผิดหวังมันทรมานแต่นู๋ไม่รู้จะทำยังไง
ทำไมเราต้องมารักผู้ชายคนเดียวกันด้วย ...
.......................................................................................
"ยัยซาเอะ อารมณ์ดีอะไรย่ะ" ริกะทักทายก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะ
"จะมีอะไรก็หวานใจนายชินยะ มาเมื่อกี้"
"อ้าวเค้ายังไม่หยุดอีกหรอ"
"เธอมาช้านะสิ เลยไมได้เห็น ชินยะจังเนี่ยยิ่งดูก็ยิ่งหล่อนะ น่าจะเป็นแฟนฉันมากกว่า"
"นี่น้อยๆ หน่อยแฟนเพื่อนนะยะ"ริกะบอก
"พวกเธอนี่ก็จริงๆ เลย คนที่จะเป็นแฟนชินยะมีแต่ฉันเท่านั้นแหละ" ซาเอะพุดไปยิ้มไป
"แล้วนายชินยะนี่มาทำไมหรอ" ริกะซัก
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันบอกว่าเย็นนี้จะรอหน้าโรงเรียน"
"นี่ซาเอะตั้งแต่เธอบอกว่าเธอคบกับนายนั่นฉันก็ไม่ค่อยเห็นเธอได้ไปสวีทกับเค้าเลยนะ"
"ใช่ แถมยังตอนที่ฉันไปเจอนายนั่นไปกับผู้หญิงอีกท่าทางจะเจ้าชู้นะ"
"บางทีนะรักของฉันอาจจะเป็นรักข้างเดียวก็ได้" ซาเอะพูด
"ฉันไม่เข้าใจเลยอย่างเธอนะซาเอะมีแต่คนมารุมล้อม"
"แต่กับชินยะไม่เหมือนกันนี่ ฉันชอบเค้า มากซะด้วยสิ"
...........................................................................................
"มิจัง กลับคนเดียวเหรอ" อายูมิเรียก
"อือ แล้วอายูหละ"
"ก็ยายคาโอรุโดนเวรทำความสะอาดตอนเย็นฉันเลยไม่อยากรอ"
"งั้นก็เดินไปด้วยกันนะ"
"แก.............. นังเด็กเหลือขอ" มิจังมองตามเสียงผู้หญิงคนนึง
เพลี้ยะๆๆ มิจังมองผุ้หญิงคนนั้นที่ตบหน้าอายูอย่างนับครั้งไม่ได้
"หยุดนะคะ คุณเป็นใครคะแล้วมาทำร้ายเพื่อนนู๋ทำไม" มิจังดึงมือ
"เพื่อนแกหรอ คงเหมือนกันสิฉันจะฟ้องทางโรงเรียนให้ไล่แกออก"
"มันเรื่องอะไรกันคะ" มิจัง ทำหน้างงๆ
"มิจังพอเถอะ"
"เค้าเป็นใครอายู"
"ยายป้านี่นะเหรอ ก็เป็นยายแก่ขี้โวยวายที่จะโดนสามีทิ้งนะสิ" อายูพูดอย่างสะใจ
"แก" มิจังดึงตัวหล่อนเอาไว้
"คุณ ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยทำไมคุณยังไม่จบ" เสียงของผุ้ชายท่าทางสุขมในชุดสูททำงาน
"ไม่ฉันไม่จบ คุณจะเลิกกับฉันแล้วไปคบกับนังเด็กนี่ใช่มั้ย"
"กลับไปคุยกันที่บ้าน"
พออายูมิเห็นหน้าชายคนนั้นก็ร้องไห้ออกมาไม่หยุด มิจังสงสารเพื่อนแต่ไม่รุ้จะทำยังไง
"ผมขอโทษนะอายูแล้วผมจะติดต่อไป"
อายุมิได้ได้ร้องไห้แล้วยืนนิ่งไม่พุดอะไร
"อายู... มิจังจะอยุ่ข้างอายูนะถ้าอายูอยากจะบอกอะไรมิจังจะฟังจะไม่ว่าอายูเลย
"ขอบใจจังมิจัง ฉันอายเธอจังเลย"
"ไม่หรอกนะ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา"
"ฉันรักผู้ชายที่เค้ามีเจ้าของแล้วที่สำคัญคือเค้าแต่งงานแล้ว"
"อ่า...." มิจังน้ำตาไหล พึ่งรุ้ว่าทุกข์เพราะความรักมันหนักหนาสาหัสขนาดไหน
"เค้าหลอกฉัน.. ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเค้ามีภรรยาแล้ว"
"อายู...."
"ขอบใจนะมิจัง เธอจะว่าฉันยังไงก็ได้ฉันเลวเองฉันถล้ำลึกจนถอนตัวไมได้แล้ว"
"อายู มิจังจะอยู่เป็นเพื่อนนะรอแปปนะจ๊ะ"
.............................................................................
"ฮัลโหล บ้านคายาม่าคะ"
"แม่คะ นู๋มิจังนะคะ วันนี้นู๋ขอค้างบ้านเพื่อนนะคะ"
"มิจัง เดี๋ยวสิลูก วางสายไปแล้วเด็กคนนี้เฮ้อ.. "
..............................................................................
"ไม่เป็นไรหรอมิจัง"
"อือ ฉันบอกคุณแม่แล้ว"
"ขอบใจนะ" อายูมิซบไหล่มิจัง
ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 6
ตอนที่ 6
ที่ห้องของมิจัง "มิจังเธออยุ่คนเดียวหรอ"
"ใช่ พ่อกับแม่ฉันทำงานที่ต่างประเทศนานๆ จะกลับมา"
"คงเหงาสินะ"
"ไม่หรอกจริงๆ ฉันมีพี่ชายนะ"
"แล้วพี่ชายไม่อยุ่กับเธอหรอ" "พี่ชายฉันอยุ่โรงพยาบาลมาเกือบปีแล้ว"
"เธอไม่เคยบอกเรื่องนี้กับพวกเราเลย" ในใจก็ได้แต่คิดว่าอายูเป็นคนที่คาดเดาได้ยากจริงๆ
ทั้งที่มิจังกับคาโอรุเป็นเพื่อนสนิทแต่กลับไม่รู้อะไรเรื่องของเธอเลย
"มิจัง อาบน้ำเลยมั้ย"
"จ้า"
...................................................................................
"ซาเอะ"
"ขอโทษนะชินยะ ฉันออกมาช้า รอนานมั้ย"
"ไม่เป็น"
"แวะทานอะไรกันดี ชินยะอยากทานอะไรคะ"
"ไปที่ห้องผมได้มั้ย"
อะไรกันชินยะคิดอะไรเนี่ยจะพาไปที่ห้องเลยหรอ
"ทำไมเธอดูแปลกๆ นะชินยะ มีเรื่องจะคุยกับฉันหรอ"
ชินยะเงียบ
"ฉันก็คิดว่าเธออยากจะนัดเดทเพื่อขอโทษที่เลื่อนนัดฉันบ่อยๆ ซะอีก"
"พอเถอะ ซาเอะ"
ซาเอะงงที่ชินยะปล่อยให้เธอพูดอยู่ฝ่ายเดียวแล้วกับมาขึ้นเสียงกับเธอ
"ผมอยากจะบอกคุณว่าผมคบกับคุณไม่ได้"
"ทำไม... ทำไมหละชินยะ" ซาเอะน้ำตาไหล
"ผมมีคนที่ผมรักอยุ่แล้ว"
"แล้วทำไมพึ่งมาบอก ทำไม............ ถึงยอมคบกับฉัน"
"ผมพยายามแล้วซาเอะ"
"เธอพยายามอะไรชินยะ พยายามจะรักฉันเหรอ นั่นเธอทำแล้วหรอ"
"ไม่ใช่ .. ผมแค่อยากลืมผู้หญิงคนนั้น แต่ผมทำไมได้ ผมรู้ว่าผมเห็นแก่ตัว"
"งั้นเธอก็รักฉันสิ แล้วลืมผู้หญิงคนนั้น"
"ผมทำไมได้"
"นานรึยังชินยะ เธอรักเค้ามากนานแค่ไหนแล้ว"
ชินยะพยักหน้า
"ฉันไม่ยอมรับหรอกนะ"
"ซาเอะ"
"ฉันไม่รู้ ชินยะฉันไม่รู้ ฉันรู้แต่ว่าฉันจะรอเธอเหมือนที่เธอรอหัวใจตัวเอง สักวันนึงถ้าฉันมั่นใจว่าเปลี่ยนใจเธอไมได้แล้วฉันจะไปเอง"
"ผู้หญิงที่ผมรักก็คือ.."
"ชินยะ ฉันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้นฉ้นขอร้องเธอช่วยดีกับฉันจนจบวันการศึกษาได้มั้ย"
"ซาเอะ ผมไม่อยากทำให้คุณเสียใจมากไปกว่านี้"
"ฉันขอร้องนะ แล้วฉันจะพยายามทำใจ รับปากสิ"
"ถ้าเธอต้องการแบบนั้น"
"ขอบคุณมาก ขอบคุณ....ชินยะ" เจ็บปวดใจอะไรแบบนี้นะซาเอะเค้ามีผู้หญิงที่อยู่ในใจตลอดเวลา
..............................................................................
"แม่คะนู๋กลับมาแล้วคะ"
"ทานข้าวเย็นมั้ยจ๊ะลูก แม่อุ่นให้ทำไมวันนี้กลับค่ำจังเลย"
"นู๋ไม่หิวคะแม่ แล้วยัยมิจังยังไม่กลับหรอคะ"
"อ๋อ วันนี้มิจังเค้าไปค้างบ้านเพื่อนนะจ๊ะ"
"นู๋เหนือ่ย ขอไปพักก่อนนะคะ"
................................................................................
ชินยะ ชินยะ ทำไมมีแต่หน้าของเธอลอยเต็มไปหมด ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฉันหลงรักเธอได้ขนาดนี้
...............................................................................
"แม่คะนู๋ไปก่อนนะคะ"
"จ้า"
ปัง!! ซาเอะเดินออกมาถึงหน้าบ้าน
"ชินยะ"
"ฉันมารับเธอไปโรงเรียน"
ซาเอะยิ้ม "นั่นสินะ ก็ฉันร้องเธอเองนี่"
"ซาเอะอย่าพูดแบบนั้น ที่ผมทำก็เพราะอยากทำนะ"
"เธออย่าทำให้ฉันไขว้เขว้สิ"
"ตอบแทนคนที่รักผมไง รับปากสิหลังจากนี้จะเป็นเพื่อนกัน"
"ฉันไม่รับปาก"
"ซาเอะ"
"ทำหน้างงทำไมหละ ฉันไม่รับปากว่าจะเป็นเพื่อนกับเธอเพราะฉันไม่เคยคิดจะเป็นเพื่อนกับเธอ"
แต่ฉันจะเป็นคนที่รักเธอตลอดไปนะชินยะ เธอจะไม่หายไปจากใจของฉันเลย
"คุณใจแข็งจังจะไม่คบกันเลยหรอ"
"ไม่บอกดีกว่า"
ชินยะงง
"แล้วโคโคมิหละ"
"มิจังไปค้างบ้านเพื่อน ไม่รุ้สิทำไมฉันกับมิจังไม่สนิทกันสักทีทั้งที่เป็นพี่น้องกัน"
"อาจจะเป็นเพราะเธอสองคนไม่ได้โตมาด้วยกันมั้ง"
"ก็คงจะยังงั้น"
.........................................................................
"หวัดดีทุกคน"
"นี่ยัยซาเอะฉันเห็นเธอมากับชินยะ ไปรับมาแต่เช้าเลยหรอ เมื่อวานก็กลับด้วยกัน"
"ก็คนเป็นแฟนกันนี่"
"ฮ่าๆๆๆ คงจะห่วงเธอมากสินะ นี่พวกปีสามหยุดกันหมดแล้ว"
"ใช่ก็เหลือแต่พวกที่ต้องมาช่วยอาจารย์ทำงานเท่านั้นแหละ"
"เธอชวนชินยะรึยัง" ริกะถาม
"ยังเลย ฉันลืมสนิทเลย"
"ก่อนจะแยกย้ายกันไปก็อยากฉลองกันต่างหากฉันก็จะพาแฟนฉันไปด้วยเราไปค้างที่น้ำพุร้อนมั้ยสักสามวัน"
"ฉันไม่รุ้ว่าชินยะเค้าจะว่างไปมั้ยเค้าต้องเตรียมตัวสอบ"
"ไม่น่าจะมีปัญหานี่ชินยะหัวดีอย่างนั้นไม่อ่านหนังสือยังสอบเข้าได้เลย"
"ไว้ฉันจะลองชวนดูนะ"
............................................................................
นับถอยหลังเหลืออีกแค่20วันก็จะจบกันไปแล้ว
"มิจัง รุ้เรื่องอายูมิรึยัง"
"ทำไมหรอคาโอรุ"
"ก็ยัยอายูมินะสิ โดนอาจารย์เรียกไป แต่ฉันได้ยินจากอาจารย์คนอื่นว่าอาจจะโดนไล่ออก"
"หา"
"จะไปไหนมิจัง"
"ก็จะไปดูอายูนะสิ"
.............................................................................
"มิจัง"
"อายู อาจารย์ว่าไงมั่ง"
"ฉันโดนพักการเรียน คงไม่ได้สอบเสียเวลาไปอีกเทอมนึง"
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า"
"ก็ยังดีที่ไม่ไล่ออกเพราะว่าคุณฮิโรชิมาขอไว้ด้วย ผุ้ชายคนนั้นนะแหละ"
ที่นี่มีรัก...ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
ทำยังไงถึงจะมีความรักที่สมหวัง ทำยังไงชีวิตถึงจะมีความสุข คนและคนมีเรื่องราวผ่านเข้ามาในชีวิตที่ไม่เหมือนกัน
มีทั้งสุข เศร้า และสมหวังแล้วอย่างเรานี่เรียกว่าอะไรนะ อายูเธอคงจะมีเรื่องที่ต้องคิดมากมายสินะเรื่องที่บางครั้ง
ก็คงบอกให้ใครรับรู้ไม่ได้ ฉันอยากอยู่เคียงข้างอายูอยากเป็นกำลังใจให้ตลอดเวลา
"มิจัง" อายูเรียกที่เห็นมิจังกลังเหม่อ
"ค๊ะ"
"เธอเป็นอะไร คิดเรื่องฉันอยุ่หรอ ฉันไม่เป็นไรฉันเข้มแข็งขนาดนี้"
"พอได้แล้ว พอแล้วอายูเลิกทำตัวเข็มแข็งซะที" มิจังตะโกนโผเข้ากอดอายูแล้วร้องไห้
อายูเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ที่เธอเองก็ถูกมิจังมองอย่างทะลุปรุโปร่ง
"ฮือๆ มิจังฉันขอโทษ ฉันไมได้อยากเป็นอย่างนี้"
"ไม่เป็นไรนะอายู ยังไงมิจังก็จะอยู่ข้างอายูเสมอ"
..............................................................................................
"แม่คะ วันนี้นู๋ขอค้างที่บ้านเพื่อนนะคะ"
"รบกวนเค้ารึเปล่าลูก เมื่อวานก็ไปค้างนี่เพื่อนคนเดียวกันรึเปล่า"
"ไม่หรอกคะแม่ บ้านอายูคะ"
"แม่ไว้ใจลูกนะมิจัง อย่าทำตัวเหลวไหลหละ"
"คะแม่"
"เฮ้อ.. คงเป็นอะไรที่บอกผู้ใหญ่ไมได้สินะ มิจังก็โตแล้วอย่าทำอะไรให้แม่กับคุณพ่อเป็นห่วงหละ"
...................................................................................................
ที่โรงพยาบาล..
"ฉันมักจะแวะมาที่นี่ทุกวันแล้วแต่ว่าจะเช้าหรือเย็น"
"อายูมาเยี่ยมพี่ชายหรอ แล้วพี่เค้าป่วยเป็นอะไร"
"อ้าว อายูมิ มาเยี่ยมพี่ชายหรอ วันนี้มีข่าวดีนะคะ" พยาบาลบอก
"อะไรค๊ะที่ว่าข่าวดี"
"ก็วันนี้พี่ชายเธอลืมตาแล้วพักนึงจ๊ะ แต่ว่าก็หลับไปอีกน่าจะเกิดปาฏิหารย์อะไรแน่ๆ "
"พี่ชาย.. " อายูรีบวิ่งไปที่ห้อง
พอถึงเตียงคนไข้อายูก็ล้มตัวลงกุมมือเคนจิโร่แน่น
"พี่คะ พี่รู้ใช่มั้ยคะว่านู๋มาเยี่ยมพี่ทุกวัน พี่ตื่นมานะคะนู๋รอพี่อยู่ เราจะฉลองคริสมาตร์ด้วยกันอีกครั้งนะคะ"
มิจังสงสารอายูมิอย่างที่สุด
"มิจัง พี่เคนเป็นผู้ชายคนแรกของฉัน"
"อ่า..."
"ความจริงแล้วฉันไม่ใช่ลูกของบ้านนี้หรอก พ่อกับแม่บุญธรรมเก็บฉันมาเลี้ยง"
"อายู ถึงเข้าใจความรู้สึกของฉันใช่มั้ย"
"อืม.."
อายูพยายามกลั้นน้ำตา
"ฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้ครอบครัวแตกแยก เพราะฉัน พี่เคนถึงได้เป็นแบบนี้"
...............................................................................
"คุณพ่อครับ"
"แกไม่ต้องพูด แกกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง อายูมิ เป็นน้องสาวแกนะ"
"คุณคะ"
"คุณพ่อคุณแม่คะนู๋ขอโทด นู๋ไม่ดีเองคะ นู๋จะไปเอง"
"แกเงียบไปเลยอายู แกจะไปไหน จะไปเรร่อนที่ไหนฉันเลี้ยงแกมาสิบกว่าปี"
"มันไม่ใช่ความผิดของยูจังนะคับ"
"พอ พวกแกเลิกพูดได้แล้วฉันจะจัดการกับพวกแกยังไง"
"พวกลูกๆ ออกไปกันก่อนขอให้คุณพ่อใช้เวลาหน่อยนะแม่ขอร้อง"
................................................................................
"อายู ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่จะอยู่เคียงข้างอายูนะ อย่าท้อถอย"
"พี่คะ นู๋กัว นู๋ไม่คิดว่านู๋จะกล้าพอที่จะทำร้ายจิตใจคุณพ่อกับคุณแม่"
"อายู แต่เราสองคนก็ทำมันไปแล้ว"
"ค่ะพี่นู๋รู้ คุณพ่อต้องไม่ให้อภัยนู๋แน่เลย"
"ถึงยังงั้นพี่ก็จะไม่ทิ้งอายู พี่จะดูแลอายูตลอดไปพี่สัญญา"
.................................................................................
"คุณพ่อเรียกผมหรอคับ"
"พ่อจะส่งแกไปเรียนต่อที่แคนนาดา แกไปพักอยู่กับอาของแก"
"แล้วอายูมิหละคับ"
"ความจริงฉันก็ไม่อยากจะทำอย่างนั้นหรอกนะ"
"หมายความว่ายังไงคับ"
"ฉันจะเลิกอุปการะเด็กนั่น จริงๆ แล้วฉันไม่เห็นด้วยแต่แรกแล้วท
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
