ถ้ารู้สึกเป็นทุกข์กับความรัก...
เพียงเพราะคนที่เรารัก...ไม่รักตอบ
ทุ่มเทก็แล้ว ดีกับเขามากๆก็แล้ว...
ทุกอย่างที่ทำเพื่อคนที่เรารักก็ทำมาแล้ว
สุดท้ายเขาก็ยังไม่รักเรา เหมือนที่เรารักเขาเสียที
สิ่งที่เกิดขึ้นในใจจึงมีทั้งท้อ และดื้อรั้น...
ท้อ..เพราะผิดหวัง...รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง...
เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน
บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา
เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น...
ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือก็เปล่า
เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือก็ไม่...
เมื่อขึ้นชื่อว่า "ไม่ได้รัก" ต่อให้ดีแค่ไหน
หล่อแค่ไหน หรือสวยแค่ไหน
เขาก็ไม่มีทางปันใจมารักเราหรอก !
"เมื่อประตูบานแห่งความสุขปิดลง
ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น
หากเรามัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน
เราจะมองไม่เห็น ประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ..."
สำหรับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่ได้รัก...
อย่าคิดว่าความสุขในชีวิตได้หมดลงแล้ว
เราจะรักใครชอบใครอีกไม่ได้แล้วในชาตินี้...
เราเพียงแค่ตั้งใจเอามือปิดตาทั้งสองข้างให้มองไม่เห็นอะไรก็เท่านั้น!
ลองเอามือออก...แล้วค่อย ๆ ลืมตา....
เราจะพบประตูแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวอีกตั้งหลายบาน...
ลองตัดสินใจเดินไปที่ประตูบานอื่นดูสิ!...
อย่ายึดติดอยู่กับประตูที่ไม่ได้เปิดต้อนรับเราอีกต่อไปเลย
"คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์...ที่ออกตามหากันและกัน
เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อกันติด...ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์..."
หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา
ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย....
เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีใจที่ตรงกัน
มีสายใยบางๆที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน...
ออกไปตามหาตัวจิ๊กซอว์ที่เหมาะสม และคู่ควรกับเราดีกว่า
อย่ามัวแต่ยึดติดกับรักที่ต่อไม่ติดให้เสียโอกาสตัวเองเลย
ชีวิตกล้าทำอย่างอื่นได้...ก็น่าจะกล้าหาญบอกลาจิ๊กซอว์ตัวปลอมตัวนั้นได้
เรื่องอย่างนี้ มันอยูที่ "ใจ" เท่านั้น...
อย่าเสียใจ หากต้อง "ตัดใจ"...แต่จงดีใจที่ได้มีโอกาสได้ค้นหา
เพื่อที่จะได้พบเจอ "หัวใจ"...หัวใจดวงที่เราออกตามหามาตลอดทั้งชีวิต....
เพียงเพราะคนที่เรารัก...ไม่รักตอบ
ทุ่มเทก็แล้ว ดีกับเขามากๆก็แล้ว...
ทุกอย่างที่ทำเพื่อคนที่เรารักก็ทำมาแล้ว
สุดท้ายเขาก็ยังไม่รักเรา เหมือนที่เรารักเขาเสียที
สิ่งที่เกิดขึ้นในใจจึงมีทั้งท้อ และดื้อรั้น...
ท้อ..เพราะผิดหวัง...รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง...
เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน
บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา
เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น...
ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือก็เปล่า
เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือก็ไม่...
เมื่อขึ้นชื่อว่า "ไม่ได้รัก" ต่อให้ดีแค่ไหน
หล่อแค่ไหน หรือสวยแค่ไหน
เขาก็ไม่มีทางปันใจมารักเราหรอก !
"เมื่อประตูบานแห่งความสุขปิดลง
ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น
หากเรามัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน
เราจะมองไม่เห็น ประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดไว้รอ..."
สำหรับคนที่รักเขาแล้วเขาไม่ได้รัก...
อย่าคิดว่าความสุขในชีวิตได้หมดลงแล้ว
เราจะรักใครชอบใครอีกไม่ได้แล้วในชาตินี้...
เราเพียงแค่ตั้งใจเอามือปิดตาทั้งสองข้างให้มองไม่เห็นอะไรก็เท่านั้น!
ลองเอามือออก...แล้วค่อย ๆ ลืมตา....
เราจะพบประตูแห่งความสุขที่อยู่รอบตัวอีกตั้งหลายบาน...
ลองตัดสินใจเดินไปที่ประตูบานอื่นดูสิ!...
อย่ายึดติดอยู่กับประตูที่ไม่ได้เปิดต้อนรับเราอีกต่อไปเลย
"คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์...ที่ออกตามหากันและกัน
เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อกันติด...ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์..."
หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา
ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย....
เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีใจที่ตรงกัน
มีสายใยบางๆที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน...
ออกไปตามหาตัวจิ๊กซอว์ที่เหมาะสม และคู่ควรกับเราดีกว่า
อย่ามัวแต่ยึดติดกับรักที่ต่อไม่ติดให้เสียโอกาสตัวเองเลย
ชีวิตกล้าทำอย่างอื่นได้...ก็น่าจะกล้าหาญบอกลาจิ๊กซอว์ตัวปลอมตัวนั้นได้
เรื่องอย่างนี้ มันอยูที่ "ใจ" เท่านั้น...
อย่าเสียใจ หากต้อง "ตัดใจ"...แต่จงดีใจที่ได้มีโอกาสได้ค้นหา
เพื่อที่จะได้พบเจอ "หัวใจ"...หัวใจดวงที่เราออกตามหามาตลอดทั้งชีวิต....
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
