รู้ไว้ซะว่าหัวใจ ก็เหมือนเด็กดื้อ

หลุมรัก… มันก็เหมือนกับดักอย่างหนึ่งที่เมื่อใครเผลอตกลงไปแล้ว ก็ยากจะขึ้นมาได้ หลายคนกว่าจะรู้ตัวว่าตกหลุมรักใครก็ในวันที่สายเกินกว่าที่จะควบคุมตัวเองมาให้รู้สึกอย่างนั้นเสียแล้ว

          เมื่อเราตกหลุมรักใครสักคน สมองของเราจะมีภาพเขา ชื่อเขา และการกระทำของเขาวนเวียนอยู่ในนั้นตลอดเวลา เรื่องเล็กน้อยที่เขาทำให้ อาจกลายเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ระดับชาติ เขาแค่ยิ้มให้แวบเดียว เราก็ยิ้มหน้าบานได้ทั้งวัน เขาซื้อขนมห้าบาทให้ เรากลับรู้สึกเหมือนขนมนั้นราคาห้าร้อย เขาแค่ช่วยถือของให้เรา เราเอาไปเป็นเรื่องประทับใจไม่รู้ลืม

          การตกหลุมรักจึงเปรียบเสมือนสีสันอย่างหนึ่งที่ทำให้ชีวิตไม่เรียบง่ายจนน่าเบื่อ หลายคนชอบอารมณ์เวลาตกหลุมรัก เพราะมันทำให้เรารู้สึกมีพลัง และมีความสุขได้ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ปัญหาก็คือ เราไม่สามารถควบคุมหัวใจตัวเองได้ว่า เราจะตกหลุมรักใครดีหน่ะสิ!!!

          บางคนตกหลุมรักคนที่ดีก็ดีไป แต่บางคนตกหลุมรักคนที่ไม่เวิร์กเอาซะเลย เช่นดันไปรักคนที่มีแฟนแล้ว รักคนเจ้าชู้ รักเด็กแวนต์ที่ใช้ชีวิตเสี่ยงตาย หรือแม้แต่รักคนที่เราไม่รู้ว่าเขาจะพอใจในความรักที่เราให้เขาหรือไม่ เมื่อมาถึงจุดนี้ หลายคนอาจเกิดความอึดอัดใจว่า จะเอายังไงกับหัวใจตัวเองดีนะ … ในเมื่อเรารู้ว่าความรักที่เราให้เขาไป จะได้รอยยิ้มหรือน้ำตาตอบแทน แล้วเราควรจะห้ามหรือปล่อยดี เมื่อตอนนี้มันกำลังตกหลุมรักใครบางคนเข้าแล้ว?

          ถ้าถามฉัน…ฉันก็คงจะตอบแบบฟันธงในฉับเดียวเลยว่า จะไปห้ามมันทำไม…มันห้ามไม่ได้หรอก เพราะ หัวใจของเราเหมือนเด็กดื้อ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งสอนด้วยเหตุผล ยิ่งเอาอารมณ์เข้าสู้ วิธีเดียวที่จะจัดการกับเด็กดื้อได้อย่างเด็ดขาดก็คือ ต้องปล่อยให้เด็กคนนั้นเรียนรู้ด้วยตัวเอง มีความสุขด้วยตัวเอง และเจ็บด้วยตัวเอง

          ประสบการณ์ทำให้คนเราเติบโตขึ้น การปล่อยหัวใจให้ได้เรียนรู้ที่จะรักใคร ก็สามารถทำให้หัวใจของเราโตขึ้นได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องไปห้ามหัวใจไม่ให้รักใครหรอก เพราะมันห้ามไม่ได้แน่ๆ แต่สิ่งทีเราต้องทำ คือ ดูแลหัวใจให้เข้มแข็งกับผลของความรักครั้งนี้

ถ้ามันเจ็บ กลับมาให้ปลอบโยนและอย่าสมน้ำหน้า 

ถ้ามันรู้ว่าสิ่งที่ทำไปนั้นผิด ให้เตือนว่าอย่าผิดซ้ำ  แต่ไม่ต้องตอกย้ำให้มันช้ำยิ่งกว่าเดิม

          หัวใจควรได้เรียนรู้ที่จะมีความรัก เพราะมันจะทำให้เราอ่อนโยนมากขึ้น แต่เราต้องอย่าลืมใช้สติควบคุมเจ้าตัวความหลง (ที่ชอบเนียนมากับความรัก) ไม่ให้ออกฤทธิ์มากเกินไป เพราะความรักเป็นสิ่งสวยงาม ทำให้เรามีความสุข แต่ความหลงหรือความอยากได้ ทำให้เราเป็นทุกข์เมื่อยังไม่ได้เขามา

          เราอาจห้ามใจไม่ได้ถ้ามันจะมีความรักบริสุทธิ์กับใครสักคน แต่เราสามารถควบคุมตัวเองให้ทำเรื่องแย่ๆ เพราะความหลงได้ เช่น เราอาจห้ามใจไม่ให้รักคนมีแฟนแล้วไม่ได้ แต่เราห้ามตัวเองไม่ให้ไปแย่งเขามาจากคนอื่นได้ เราอาจห้ามใจตัวเองไม่ให้รักคนเจ้าชู้ไม่ได้ แต่เราก็สามารถคุมตัวเองไม่ให้ต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าในชีวิตเพราะความหลงไหลอยากได้หัวใจเขามาครองด้วย และมันอยู่ที่ว่า เราจะใช้สติกับความรักครั้งนี้ขนาดไหน

          "อย่ากลัวไปเลยค่ะ กับการปล่อยหัวใจให้รักใครสักคน แค่เพียงเรารู้ตัวอยู่ตลอดเวลาว่ากำลังทำอะไรอยู่ และไม่ปล่อยให้ความหลงมาทำให้ชีวิตแย่ลง ความรักของเรานั้นก็จะเป็นสิ่งที่ดีเสมอ แม้ว่าคนที่เรารักนั้น จะเป็นอีตาอ้วน ตาตี่ ขี้เกียจ และไม่ได้เรื่องแค่ไหนก็ตาม"

ขอขอบคุณข้อมูลจาก ใยไหม