ทำอย่างไรดี … กำลังทุกข์เพราะรัก

เพราะไปซื้อลูกหมามาเลี้ยงหนึ่งตัว แล้วก็ห่วงจนไม่เป็นอันทำอะไร ต้องดูแลเองตลอด แม้จะมีแม่บ้านคอยช่วย

กรณีนี้คุณไม่ได้ทุกข์เพราะรักหรอกค่ะ แต่ทุกข์เพราะเกินพอดีต่างหาก แล้วจาก เกินพอดี ก็กลายเป็น ยึดมั่นถือมั่น

คนเราเวลาผูกพันกับหมา หรือแม้แต่สัตว์อื่นๆ เป็นธรรมดาอยู่เองที่หมา หรือสัตว์นั้นๆ ก็จะผูกพันกับเรา

แต่คุณกำลังเลี้ยงหมาไม่ให้เป็นหมา คุณกำลังเลี้ยงหมาให้เป็นอย่างอื่น ซึ่งตรงนี้เกิดความทุกข์แน่นอน

คุณต้องดูความพอดี รักได้ค่ะ แต่รักอย่างไรให้พอดี
และก็ต้องรู้ว่า อะไรที่มากไป เกินไป น้อยไป นำมาซึ่งทุกข์ได้ทั้งนั้น

มากไป…เราก็ต้องทุ่มมาก…เหนื่อยใจ
น้อยไป…เราก็ดูพร่อง…เสียใจ

คุณจึงต้องพิจารณาถึงสิ่งที่เรียกว่า พอดี มีมิติของการสังเกตได้ง่าย ๆ

ถ้าคุณเห็นว่าลูกหมาของคุณฝึกได้ และสิ่งที่ให้มันฝึกนั้นทำให้มันดูแลตัวเองได้โดยธรรมชาติ ไม่จำเป็นต้องให้มันฝึกอะไรที่ฝืนความเป็นธรรมชาติของมัน ก็ฝึกมันเถอะค่ะ
เพราะการฝึกที่จะเอาตัวรอดเป็นสัญชาตญาณ ให้มันรู้จักตัวเอง ช่วยเหลือตัวเองได้ในระดับหนึ่ง แล้วคุณก็จะรักมันได้อย่างวางใจ

ตอนนี้คุณกำลังรู้สึกไม่วางใจที่จะให้มันเติบโตตามธรรมชาติ

ลองคิดดูว่าถ้าวันหนึ่งคุณมีอันต้องจากไป แล้วเจ้าลูกหมาจะอยู่ได้อย่างไรล่ะคะ

สิ่งที่คุณทำอยู่ตอนนี้เรียกว่ารักอย่างผลักตกเหว หมายถึงไม่ทำให้มันสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง

ดังนั้น คุณต้องฝึกและเลี้ยงมันอย่างคนตายจาก คือวันหนึ่งคุณก็ต้องจากมันไป

มิฉะนั้น วันหนึ่งถ้าคุณตาย
มันก็จะตายทั้งเป็น