เสียงหัวใจ..แผ่วเบาที่เธอไม่ได้ยิน

   อีกหนึ่งวันดาวเลื่อนเดือนลาลับ
ฉันนั่งพับอยู่เงาไม้ รอเธอ -เธอเสมอ
คิดถึง คิดถึง คิดถึงเขา ใจเฝ้าละเมอ
วอนสายลมกระซิบบอก เธอจ๋าฉันห่วงใย
  
อีกกี่ปีกี่วันที่ผันผ่าน
อีกกี่ร้าวราน กี่วันวานซักแค่ไหน
หยุดเถอะนะ พอเถอะเจ้าหัวใจ
หยุดพร่ำเพ้อได้ไหมฉันอ่อนแรง
  
วันนี้ วันนี้ขอหยุดพัก
ขอไออุ่นดวจันทร์สักนิดที่ทอแสง
ขอให้สองขาที่ก้าว ก้าวต่อไปอย่าอ่อนแรง
ขอให้ฉันได้พบแสง แสงตะวันอันงามตา
  
ขอฉันมองมองเมฆหม่นเป็นฟ้าใส
ขอให้ใจหยุดก่อนหยุดอ่อนหล้า
รอเธอนาน นานแค่ไหนเท่าไหร่ของกาลเวลา
รอด้วยใจที่แกร่งแข็งแรงกว่าเมื่อวันวาน
  
เช้า เช้ามาแสงตะวันช่างงามยิ่ง
หมู้แมกไม้ไหวติง พริ้ว พริ้วอ่อนหวาน
ฝูงปลาเล็ก ปลาน้อยชูคออยู่คู่ลำธาร
คอยบอก!สักวันหัวใจที่ทรมานจะครานจากลา
  
ขอบคุณแสงจันทร์เจ้า ดาวน้อยในวันนี้
ขอบคุณที่ ฉายส่อง ส่องแสงลงมาหา
ต้นไม้ใหญ่เคยพิงพักตอน ตอนเธอจากลา
ตอนนี้สองขา สองขาแกร่งมีแรงเดิน
  
ใจบอกสู้สู้ต่อไปเธอที่รัก
ถึงคนรัก รักของเธอจะห่างเหิน
บนเส้นทางมีสิ่งใหม่-สิ่งใหม่ต้องเผชิญ
จงยิ้มสู้บนทางเดินของกาลเวลา
  
เสียงนกน้อยในพงไพรต่างเรียกร้อง
ขอให้เท้าทั้งสอง ทั้งสองเธอจงคงมั่น
ก้าวต่อไป สู้ต่อไปอย่าไหวหวั่น
ไปรอเขาบนเส้นทางที่เธอฝัน ฝันร่วมกัน
  
ถ้าเขาเหนื่อยสิ่งที่เห็น ที่เป็นอยู่
เขาคงรู้ เธอคงมั่น คำเธอฉัน
จะอยู่เคียง เคียงคู่นิจ นิจนิรันดร์
แล้ววันนั้น เธอฉันจะกลับมาร่วมสานฝัน " บนทางเดิม "