ดอกไม้สีน้ำเงิน...

เดินชนคนแปลกหน้า ฉันเอ่ยขอโทษ ไม่ตั้งใจ

เขากลับตอบ "ขออภัย ผมเองไม่ทันเห็นคุณ" เราต่างสุภาพ ถ้อยทีถ้อยอาศัย แสดงน้ำใจ แม้ไม่รู้จักกัน

...

แต่ที่บ้าน ... เย็นวันนั้น ฉันทำอาหารอยู่ในครัว

ลูกสาวตัวน้อย แอบมายืนข้างหลัง ไม่ทันระวัง หันกลับมาชน เธอล้มลง "อย่ามายืนเกะกะ" ฉันดุใส่

ลูกสาวเดินจากไป ... หัวใจเธอปวดร้าว

...

คืนนั้น ... ฉันได้ยินเสียงกระซิบจากเบื้องลึกของหัวใจ

"กับคนแปลกหน้า เจ้าสุภาพได้ ... กับลูกรักชิดใกล้ ... ทำไมทำได้ลงคอ ดูที่พื้นครัวสิ ... ดอกไม้หลากสี ที่ลูกอุตส่าห์เก็บมา หวังให้เจ้าแปลกใจ ตกเกลื่อนอยู่ทั่วไป น้ำตาเธอไหล เหตุใดไม่แลเห็น"

...

ฉันเพิ่งรู้ตัว เลยค่อยๆ ย่องเข้าไปนั่งคุกเข่าข้างเพียงลูก

"ตื่นเถิดคนดี ดอกไม้นี่ลูกเก็ยมาให้แม่หรือ"

ลูกตอบ "ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บาน สวยงามเหมือนคุณแม่ รู้ว่าคุณแม่ต้องชอบ โดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน"

ฉันตื้นตันใจนัก "ลูกรัก แม่ขอโทษจริงๆ ที่เอ็ดหนู"

"แม่จ๋า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ... หนูรักแม่"

"แม่ก็รักลูก แม่ชอบดอกไม้ของหนูมาก โดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ"

...

รู้ไหมคำว่า F A M I L Y ย่อมาจาก FAMILY = (F)ATHER   (A)ND   (M)OTHER   (I)   (L)OVE   (Y)OU

ให้เวลากับ พ่อ-แม่ ของคุณ มากขึ้น ยามท่านแก่ตัวลง
รู้จักแบ่งเวลาให้กับงาน และคนที่บ้านให้สมดุลกัน
หากมีใครมาบอกให้จัดความสำคัญเสียใหม่
จงย้อนถามกลับไปว่า ครอบครัว สำคัญน้อยกว่าหรือไร