สายฝนร่วงหล่นแล้วไม่อาจย้อนคืน
แต่ก็ให้ความชุ่มชื้นแก่พื้นดิน และต้นไม้ใบหญ้า
ร่วงหล่นเพื่อจะกลับมาเป็นฝนหยาดใหม่
สายน้ำรินไหลผ่าน อย่างไรก็ไม่หวนคืนย้อน
แต่รายทางที่ผ่าน หลายสรรพสิ่งก็ดื่มกินคุณค่าจากสายน้ำ
มิใช่รินไหลผ่าน อย่างไร้สิ่งใดให้เก็บเกี่ยว
ความรัก บางทีอาจไม่เคยจากหายไปไหน
เป็นเพียงคนที่ผ่านมาให้เรารัก แล้วแยกจากไป
เมื่อเริ่มต้นเราก็ไม่รู้เหตุผล ที่ได้พบ ได้รัก
เมื่อถึงเวลาที่ต้องลาร้าง ... ก็คงไม่ต้องมองหาเหตุผลใดใด
เพียงช่วงเวลาที่ได้พานพบ และอยู่ร่วม.. เราได้ลิ้มรสความสุขไหม
แม้อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ไม่ยาวนาน ... หรือแม้เพียงเสี้ยววินาที ... นั่นก็คือความสุข
อย่างน้อยเราก็ได้มีช่วงเวลานั้น .... ที่เป็นความทรงจำที่ดี
เมื่อมันจบลง จะห้ามความเศร้า ความรู้สึก และน้ำตาคงไม่ได้
คำว่า ... เวลา จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น.... ก็คงยังใช้ได้อยู่เสมอ ...
เมื่อเรื่องราวไม่อาจหวนคืนย้อน ... ก็คงต้องปล่อยผ่าน
รวบรวมพลังที่เราจะต้องหมดไปกับความเศร้า เสียใจ
มาใช้เพื่อจะพาชีวิตตัวเองก้าวต่อไป.... ดีกว่าไหม
คนที่เรารักแยกจากไปแล้ว ... อย่าให้โอกาสที่เราจะทำสิ่งดีดีต้องสูญหายไปด้วย
เพียงคนที่รักลาร้าง
แต่ความรักยังคงอยู่ ... เสมอ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
