เมื่อวานนี้ เพื่อนผมกลับมาจากต่างประเทศ มาเยี่ยมผมที่ออฟฟิศ
เธอสวยมากจนคนเดินผ่าน ต้องเหลียวมองแทบคอหัก
ชายหนุ่มหลายคน เดินเวียนอยู่หลายรอบไม่เป็นอันไปทานมื้อกลางวัน
แต่เรารู้กันอยู่สองคน เค้าขอมาเยี่ยม และมาดูหน้า คนที่เรารัก
และขอนำข้อความจากคนในครอบครัวมาบอกให้ถึงมือเรา
ข้อความนั้นก็คือ."..ลาอออกเสียเถอะ เงินเดือนนิดเดียว
วันข้างหน้า คงไม่พอใช้"
ผมตอบฝากเพื่อนกลับไปว่า บอกเค้าด้วย
ว่า"ผมขอบคุณที่เป็นห่วง ฝากนำความคิดถึงที่อยู่ใกลคนละฟากฟ้า
ไปบอกเค้าว่า ผมอยู่ได้...ไม่เป็นไร
ถ้าชีวิตมันต้องอยู่โดยปราศจากคนที่เรารักและรักเรา
ผมก็ขอมีลมหายใจอยู่เพื่อ ประโยชน์สุขของส่วนรวม..."
เพื่อนคนสวยของผม นิ่ง ไปนาน
ไม่คิดว่าจะออกมาแนวนี้ คำตอบที่ฟังดูง่าย ๆ
แต่ไม่ง่ายอย่างที่คิด และแล้วหล่อนก็ ถามถึง คนที่นี่
อยากเห็นคนรักของผม
ผมก็..อึ้งสิครับ ตอบว่า ไม่ใช่แฟน
เค้าแค่คนที่เราชอบและดูท่าทางจะรักหล่อนมากมากเท่านั้น
เค้าบอกกับผมว่า ดูผมตื่นเต้น ยังกะรักผู้หญิงคนนั้นมาก
"สวยไหม" นี่คือคำถาม "ชี้ให้ดูหน่อย" นี่คือคำสั่ง
ผมบอกเค้าว่า "ก็อาจธรรมดา ในสายตาคนอื่น
แต่เค้าน่ารัก และสวยงามมากในความรู้สึกของผมเสมอ"
เพื่อนสาวผมกำลังเลือกสร้อยไข่มุกที่มาออกบู้ทอยู่ล้อบบี้ของอาคาร
หล่อน พูดไปเลือกไป ผมก็บอกหล่อนว่าคนที่ผมรัก..เธอไม่อยู่
ผมโกหกเธอ อันที่จริงผมอยากจะบอกหล่อนเหลือเกินว่า คุณรู้ไหม
ผู้หญิงที่ผมรัก เธออยู่ในชุด สูทกระโปรงเรียบ ๆ
ยืนห่างผมไปราว ๆ 3 วา กว่า ๆ นี่เอง
และเธอจะยืนคุยกับกลุ่มของเธอ มาราว ๆ 10 นาทีแล้ว
แต่ผมบอกเพื่อนไม่ได้ เพื่อนผมเหลือบมามองผม โดยนิ่ง ๆ
ถามผมว่า ผมกำลังโกหกเพื่อนอยู่ใช่ไหม ผมไม่ตอบ
เธอมองไปตามสายตาของผม
เธอบอกผมว่า ชั้นรู้แล้วหล่ะ ว่าเธอรักใคร ผมอึ้ง ถามว่าทำไมถึงรู้
เพื่อนสาวผมตอบว่า ก็เพราะเค้ารู้จัก..ผมดีน่ะสิ ...
ใช่ เพื่อน..รู้จักผมมานาน ย่อมรู้ว่า เกิดอะไรขึ้น
กับใจดวงน้อย ๆ ของผม
แม้กระทั่งปฏิกิริยาเล็กน้อยของผม เธอยังสังเกตุออก
ผมบอกเพื่อนสาวสวยว่า เธอรู้มั้ย เธออยากได้เส้นไหน
ชั้นจะซื้อให้เธอ เพื่อนผมถามว่าทำไมอ่ะ...เกิดใจดีอะไรขึ้นมา
ผมเล่าให้เพื่อนฟังว่า "คนที่ผมรัก เค้าเคยเปรยกับเพื่อนร่วมงานว่า ..
"รู้ไหมวันวาเลนไทน์ผู้หญิงอยากได้อะไรจากคนรัก
เครื่องประดับ ไม่มีใครซื้อให้ ชั้นซื้อใส่เองก็ได้ "...
ผมบอกเพื่อน."ดูดิชาตินี้ ผมคงไม่มีโอกาสซื้อให้คนที่ผมรักหรอก
เพราะเค้าเอง ก็ไม่เคยรับรักเราสักครั้ง......ผมกลัวเธอเอามาคืน
ผมกลัวการปฏิเสธ...
ผมพูดแล้วผมยังมองเห็นหน้าคนที่ผมแอบรักอยู่ใกล ๆ ...
สุดท้าย เพื่อนผมก็มองออกว่าใคร
คือคนที่ทำผมหวั่นไหว แล้วเธอก็พูดว่า ...
" ผู้หญิงที่เธอรัก เค้าน่ารักดีนะ ชั้นรู้แล้วหล่ะ ว่าเธอชอบเค้าตรงไหน"
ชั้นดูว่าเค้า มีแววตาว้าเหว่ เหมือนเธอเลย ฉันคิดว่าเธอกับเค้า
คงมีชีวิตเหงา ๆ เหมือนกันนะ...คงจะเข้าใจกันได้ดีกว่าคนอื่น...
ผมตอบเพื่อนว่า อืมม ความรักของชั้นเกิดขึ้นตอนที่รู้ว่า คนที่ฉันรัก
มีความรู้จักในน้ำหนักของความเหงา เท่าเท่ากันกับฉัน รู้จักมันเป็นอย่างดี
เธอตอบผมว่า อืมมมม ชั้นรู้แล้วหล่ะ ว่าหล่อนสวยตรงไหน
สวย..ตรงที่เข้ามานั่งอยู่ในส่วนลึกในใจเธอได้..ได้
โดยที่เธอเอง..ไม่รู้ตัว
คำพูดสุดท้ายที่ผมได้ยินจากเพื่อนสาวสวยคนนี้คือ
"น่าอิจฉาจัง ชั้นคงสวยได้ไม่ถึงครึ่งของผู้หญิงคนนั้น..ในใจเธอ"
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
