ควันร้ายจากปากเหม็นมากกว่าควันไฟ โชยลามได้ไกลกว่าควันพิษ ทำชีวิตเสียหายได้ยิ่งกว่าควันปืน หน้าต้องด้าน คำเท็จจึงผ่านปากได้ หูตาต้องคอยจับผิด ปากจึงโปรยพิษแห่งคำนินทาว่าร้ายได้ บาปต้องแรง คำหยาบอันเสียดแทงหูจึงทะลุปากออกไปได้ ต้องกลายเป็นคนเหลวไหล คำพล่ามเพ้อเจ้อจึงสะพัดออกจากปากได้ กำลังแห่งคำพูดดัดจิตให้บิดเบี้ยวได้เร็ว ควันทึบแห่งคำพูดปกคลุมจิตให้มืดมนได้นาน มนต์สาปแห่งคำพูดแปรจิตให้เศร้าหมองได้หนัก อาจดลใจให้เห็นคำหวานเป็นของตลก มองคำสกปรกเป็นเรื่องสนุก แล้วค่อยเห็นผลของความสนุกว่าไม่ตลก มองการพูดร้ายเป็นพิษภัย ตั้งใจเลิกพูดร้ายทีละข้อ ก็จะเป็นมหาทานประการที่สี่ ไม่มีขวานไว้ในปาก ไม่มีปากไว้เป็นขวาน ************
ใจต้องกล้า
เมตตาต้องน้อย
จิตต้องหยาบ
ความคิดต้องฟุ้งกระจาย
พูดอย่างไรก็กลายเป็นคนอย่างนั้น
บาปแห่งวาจาที่ก่อไว้
ขอบคุณที่มา: หนังสือ คิดจากความว่าง เขียนโดย ดังตฤณ