ความผูกพัน

ความผูกพัน

ความรัก..และวันเวลา

นำมาซึ่ง..ความผูกพัน

โดยที่เรา.ไม่ทันรู้สึกตัวมาก่อน

คนบางคนมีความรัก..และสุขที่ได้ผูกพันกับคนที่ตนรัก

อีกบางคนอยากรัก..แต่ไม่อยากผูกพัน..

สิ่งใดกันหนอ?..ที่ผูกและพัน..คู่รักเข้าไว้ด้วยกัน

ความรัก..ความคิดถึง..ความห่วงใย..การยอมรับ..การให้อภัย..

คำตอบนั้น..มีได้ร้อยแปด..พันประการ

ขอเพียง..ความรักนั้น..เกิดจากใจแท้จริง

ทุกสิ่งทุกอย่าง..ทั้งร้ายและดี..

ที่ได้เกิดขึ้นในวันเวลาที่ผ่านไป

นับตั้งแต่วินาทีที่มีใครคนนั้นอยู่ข้างในใจ

จะกลายเป็นสายใย ...ที่ไม่อาจรู้ความแข็งแรง

และไม่อาจคะเนความยาวไกล..ที่มีหน้าที่ผูกและพัน..

ใครหลายคนอาจคิดว่าการจากกัน..

อาจทำให้สายใยนี้ขาดลง...

แต่ในความเป็นจริงนั้น..

หากจากกันทั้งที่ยังรัก..

ยิ่งคิดถึง..ยิ่งห่วงหา..สายใยยิ่งแข็งแรง

หากจากกันเพราะไม่รัก..

ก็ใช่ว่าจะความผูกพันจะขาดหาย..

เพียงแต่เจ้าของ..เจ็บปวดเกินกว่าจะอยากนึกถึง

จึงเก็บมันไว้ในส่วนลึกของใจ..

เมื่อเวลาผ่านไป..เมื่อคิดถึงได้โดยที่ไม่เจ็บปวด

จะพบว่าความผูกพันไม่ได้หนีหน้าไปไหน

หากยังคงสงบนิ่ง..

รอคอยการค้นพบจากใจตัวเราเอง

ขอเพียงให้ ความผูกพัน

เป็นดั่งสายใยที่อ่อนโยน..อบอุ่น

อย่าได้กลายเป็นโซ่..ผูกล่ามหัวใจใครไว้เลย




P.s ขอขอบคุณบทความจาก Fw mail