สายฝนร่วงหล่นแล้วไม่อาจย้อนคืน สายน้ำรินผ่านไหลอย่างไรก็ไม่หวนคืนย้อนกลับ ความรัก...บางทีไม่เคยจากหายไปไหน เมื่อเริ่มต้นเราก็ไม่รู้เหตุผล ที่ได้พบ ได้รัก เพียงช่วงเวลาที่ได้พานพบและอยู่ร่วม... เมื่อมันจบลง จะห้ามความเศร้า ความรู้สึก และน้ำตาคงไม่ได้ เมื่อเรื่องราวไม่อาจหวนคืนย้อน คนที่เรารักแยกจากไปแล้ว ขอบคุณ novakaty
แต่ก็ให้ความชุ่มชื้นแก่พื้นดินและต้นไม้ใบหญ้า
ร่วงหล่นเพื่อจะกลับมาเป็นฝนหยาดใหม่
แต่รายทางที่ผ่าน หลายสรรพสิ่งดื่มกินคุณค่าจากสายน้ำ
มิใช่ไหลรินผ่าน อย่างไร้สิ่งใดให้เก็บเกี่ยว
เป็นเพียงคนที่ผ่านมาให้เรารักที่แยกจากไป...
เมื่อถึงเวลาที่ต้องลาร้าง...
ก็คงไม่ต้องมองหาเหตุผลใดใด
เราได้ลิ้มรสความสุขไหม
แม้อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ไม่ยาวนาน
หรือแม้เพียงเสี้ยวนาที...นั่นคือความสุขไหม
อย่างน้อยเราก็ได้มีช่วงเวลานั้น...
ที่เป็นความทรงจำที่ดี...
คำว่า..."เวลา"...จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น...
ก็คงยังใช้ได้อยู่เสมอ...
ก็คงต้องปล่อยผ่าน....
รวบรวมพลังที่เราจะต้องหมดไปกับความเศร้า เสียใจ
มาใช้เพื่อจะพาชีวิตตัวเองก้าวต่อไป ดีกว่าไหม ?...
อย่าให้โอกาสที่เราจะทำสิ่งดีดี ต้องสูญหายไปด้วย
เพียงคนที่รักลาร้าง...
แต่ความรักยังคงอยู่...เสมอ...
"Love teaches us how to laugh, cry, be happy and sad... all at the same time."
-
ความรักสอนให้เราหัวเราะ ร้องไห้ มีความสุข และเศร้าได้ทั้งหมดในเวลาเดียวกัน
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
