รักให้ตาย... ก็คงไม่ได้ใจเธอมา...

ไม่เคยรู้ ไม่เคยคิด
ว่าการรักใครสักคน จะเหนื่อยขนาดนี้
โดยเฉพาะกับการรัก...คนที่ไม่เคยรักกัน


ฉันไม่รู้ว่าใจเธออยู่ที่ไหน
จะยังอยู่กับตัวเธอ...หรือไปอยู่กับใครคนอื่น
แต่ที่แน่ๆ...มันคงไม่ได้อยู่กับฉัน
ถึงแม้วันนี้...ฉันจะรักเธอมากแค่ไหนก็ตาม


ฉันรักเธอ...รักแต่แรกพบสบตา
ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ประสบกับเหตุการณ์นี้
ทั้งที่เมื่อก่อนเคยหัวเราะเยาะใครต่อใคร
ที่บอกว่ารักแรกพบมีจริง
แต่วันนี้...ฉันกลับต้องหัวเราะตัวเอง
ที่ฉันมันโง่...โง่เหลือเกิน
แถมยังโชคร้ายที่ฟ้ากำหนดให้ต้องเดินมาพบ
...และรักเธอ
เพราะรักครั้งนี้เลือกไม่ได้
ฉันจึงต้องผิดหวังและช้ำใจ
จนตอนนี้...ฉันกำลังหัวเราะเยาะตัวเองทั้งน้ำตา


พยายามแล้ว...จนหมดแรง
ให้เธอไปทั้งใจ...เธอเห็น แต่ไม่คยเก็บมันเอาไว้
เพียงแค่ถือมัน....ไว้เฉยๆ
ในขณะที่สายตามองไป...อีกทาง
มองหาใครหรืออะไร ฉันไม่อาจรู้
เคยสงสัย แต่ตอนนี้...ฉันไม่สนใจแล้ว


รู้ไปทำไม ในเมื่อค่าเท่ากัน
เธอไม่เคยรักฉัน ในขณะที่ฉันรักแต่เธอ
รักมากยิ่งเจ็บมาก เจ็บมากยิ่งรักมาก
วนเวียนไปอย่างนี้ รู้ตัวอีกทีก็รักเธอมากขึ้นทุกวินาที
และก็ยังรู้อีกว่า...เธอเคยไม่รักฉันยังไง เธอก็ยังไม่รักฉันอย่างเดิม


ฉันคงไม่ตัดใจ แต่ฉันจะเดินไปจากเธอ
ให้มันรู้กันไปว่าโชคชะตา...
จะไม่นำพาใครบางคนที่ทำให้ฉันรักได้แต่แรกพบเข้ามาในชีวิตฉันอีก
ในเมื่อโชคชะตานำเธอเข้ามาได้ ก็น่าจะนำพาใครคนใหม่เข้ามาได้


ฉันไม่เชื่อแล้วกับคำว่าความรักไม่ต้องการอะไรตอบแทน
อย่างน้อยคนที่ให้ความรัก...ก็อยากได้ความรักตอบแทนมา
จริงอยู่...การเห็นเธอมีความสุขอาจดีที่สุดแล้วสำหรับฉัน
แต่ลึกๆแล้ว มีใครบ้างเล่าอยากจมอยู่กับความทุกข์
แล้วได้แต่นั่งมองเธอที่อยู่ข้างๆตัว...
มองเธอที่นั่งหันหน้าไปอีกทาง ไม่เคยคิดจะหันกลับมามองฉัน
...อย่างไม่เข้าใจสักนิด ว่าเธอมองหาอะไร


รักฉันนั้นมีแต่ให้ก็จริง
แต่การให้นั้น เมื่อให้แล้ว...มันก็หมดได้
หากไม่มีบางสิ่งมาเติมเต็มทดแทนกลับมา
ฉันเชื่อว่ารักของฉันคงจะเป็นเช่นนั้นในอนาคตข้างหน้า
ความรักของฉันต้องการสิ่งตอบแทนมากกว่าสายตาว่างเปล่า
ช่วงเวลาที่ผ่านมาทำให้ฉันได้เรียนรู้ความจริงข้อหนึ่ง
ว่ารักให้ตาย...ก็คงไม่ได้ใจเธอมา



 
ขอบคุณ Anna