ไม่มีอะไรต้องเสียใจ...

เพราะบางทีคนที่เราคบหาอยู่...
เขาก็อาจวางเราไว้ตรงไหนสักที่...
อาจไม่ใช่ที่ ๆ เดียวกับที่เราคิดว่าเราได้อยู่... ที่ ๆ ซึ่งอาจไม่ใช่มิตรอย่างที่เราเข้าใจ...
แน่นอน ว่ามันบั่นทอนความรู้สึก...
ทำให้เสียใจ...

แต่จะเสียใจอย่างนั้นตลอดไปหรือ...
ถ้าไม่ลองตัดใจ...
มัวแต่คร่ำครวญกับความจริงที่เจ็บปวด...
แล้วชีวิตที่เหลือ จากนั้นหล่ะ...

ลองมองย้อนกลับไปมองข้างหลัง...
ในทุกสิ่งที่ทำให้เขา...ที่ช่วยเหลือเขา...
เราทำอย่างจริงใจแค่ไหน...
เราทำเพราะหวังสิ่งตอบแทนหรือเปล่า...
หากเราทำทุกสิ่งด้วยความปรารถนาดีอย่างแท้จริงแล้ว....
ก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ....

"  คำโบราณสอนให้เราทำดีมีเมตตากับทุกคนในขาขึ้น
 เพราะขาลงเราก็ต้องพบกับคนเหล่านั้นอีกครั้ง   ..."