หยาบกระด้างหนอกระไรได้เพียงนั้น "คนบางคนมีชีวิตอยู่อย่างคน คนบางคนมีชีวิตอยู่คล้ายคน อี้หมิง.
รูปรอยเธอ - ฉัน เมื่อสั่นไหว...
ปริแยกแตกต่างอยู่ข้างใน...แก่นแกนดวงใจและใดกัน ?...
มิดชิดเราปิดซ่อน...ยอกย้อนโดยเปลือกเราเลือกสรร
ปริกะเทาะอยู่ระหว่างของบางวัน...
เราพลิกหันด้านละเอียดละเมียด - ดู
ผลัดเวียนเปลี่ยนกันชม...แง่คมลับเร้นเราเห็นอยู่
แง่งามเราเล่าเรื่องดูเฟื่องฟู...ชั่วครู่แยกย้าย - เราคล้ายคลึง
เราดื่มกินจนสิ้นหวัง...กระทั่งภายใน - หยั่งไม่ถึง
กลวงเปล่าราวว่าที่ก้นบึง...ก้นบึ้งของเราลึกเท่าเทียม...
มืดไร้อยู่ไพศาล...เกินการและเล็มให้เต็มเปี่ยม...
เมื่อบางขณะเราตระเตรียม...
เพื่อเล่ห์เหลี่ยมหลอกล่อจนพอใจ
โดยความขลาดเขลาในเท่าทัน
รูปรอยเธอ - ฉัน เมื่อสั่นไหว...
ลอมรวมพิษร้ายอยู่ภายใน
ก่อกำเนิดสิ่งใหม่ - ดวงใจเรา...
หล่อหลอมประสงค์ร้ายอยู่ภายใน
หยาบกระด้างถึงเพียงใด...ใครคาดเดา ?...
บทกวี_ยอดฉัตร บุพศิริ
คนบางคนมีชีวิตอยู่โดยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคน..."
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
