ใครทำให้เธอแพ้

...ในวันที่เธอทรุดลงกับพื้น ร้องไห้คร่ำครวญ
เธอโทษทุกสิ่งทุกอย่างว่าไม่มีอะไรเป็นอย่างที่หวังไม่มีแม้แต่คนเข้าข้าง
ความเจ็บปวดที่ได้รับมันมากมายเกินที่จะเยียวยา
เธอปล่อยให้น้ำตาไหลมาไม่ขาดสาย ปล่อยหัวใจให้ทุกข์
ปล่อยความฝันให้สลาย และนั่งมองความพ่ายแพ้ของตัวเอง
...มีสักวินาทีไหม ?
ที่เธอจะมองทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว
ทางข้างหน้าที่ทอดยาวรอให้เธอกลับเรียนรู้และเริ่มใหม่
คนที่อยู่รอบข้างเธอต่างก็คอยเอาใจช่วยเธอ
รอดูรอยยิ้มและดวงตาที่เปร่งประกายของเธอ
คอยช่วยดึงเมื่อเธอล้มลงและคอยนำทางให้เธอไปสู่ชัยชนะ
**จำไว้นะ .. ถึงแม้เธอจะอ่อนล้าเพียงใด..แต่อย่าลืมว่าหัวใจของเธอนั้นกำลังเต้นอยู่และเวลาก็ยังคงเดินไปโดยไม่รอคอย**
....ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเอง .. แล้วใครกัน .. ที่ทำให้เธอแพ้....