ฉันก็เป็นเพียงหินก้อนหนึ่ง...

ที่ที่ฉันมานั้นไกล ยากที่จะนับระยะทางได้
ที่ที่ฉันมานั้นเงียบเหงา กว่าที่ใครจะรู้
ที่ที่ฉันมานั้นเย็น จับใจ

ฉันเป็นดาวดวงหนึ่งที่ไกลจากโลกนัก
ไม่มีใครสนใจฉันเท่าไหร่อาจจะเป็นเพราะ มีดาวแบบนั้นมากมาย

ใครจะรู้บางว่าฉันก็มีหัวใจเหมือนกัน ทุกวันนี้อยู่อย่างเงียบเหงา
นานๆทีจะมีดาวดวงอื่นๆ ผ่านมาพูดคุยบ้างแต่นั้นก็เป็นเวลาที่นานเหลือเกิน
เวลาผ่านไป มีดาวดวงหนึ่ง ชวนฉันให้ออกนอกวงโคจร ไปหาที่ๆอยู่ใหม่
ที่เขาต้องการดาวจริงๆ ฉันตัดสินใจร่วมทางไปด้วยทันที
ฉันตัดสินใจทันทีที่จะร่วมทางไปด้วย

จนใกล้ที่จะมาถึงดาวที่มีชื่อว่าโลก
ฉันเห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าดาวดวงนี้มีชีวิตที่น่าอยู่จริงจริง
มีน้ำเงินสวย แล้วฉันก็รู้สึกว่ามีคนหลายล้านคนกำลังมองฉันอยู่
ฉ้นก็เช่นกันมองดูคนบนโลก

สิ่งหนึ่งที่นอกจากมองฉันแล้ว คนส่วนใหญ่มักจะขอพรจากฉันเช่นกัน
การขอพรนั้น สำหรับคนทั่วไปแล้วอาจจะเป็นเรื่องธรรมดา
แต่สำหรับดวงดาวอย่างฉันแล้ว
การขอพรนั้นเป็นการที่ ดวงดาวจะต้องเสียสละอย่างมาก
เพราะหลังจากการขอแล้ว ดวงดาวดวงนั้นจะต้องตกลงสู่พื้นโลก
ฉันรู้เรื่องนี้ดี ฉันจึงไม่คิดที่จะให้พรใคร และถามตัวเองเสมอมาว่า
ทำไมดวงดาวต่างต่างจึงยอมที่จะให้พรนั้น

เวลาผ่านไปนาน ฉันเริ่มที่จะชินกับการที่ถูกขอพรจากคน
ในช่วงเวลานั้นทำให้ฉันได้รู้จักกับเด็กหญิงคนหนึ่ง
เธอแปลกกว่าคนอื่นๆ เธอไม่เคยขอพรจากฉันเลย
แต่เธอกลับมาเล่าเรื่องให้ฉันฟังทุกวัน ถึงฉันจะไม่เคยตอบเธอเลย
เธอเฝ้ามองและเล่าเรื่องต่างต่างทำให้ฉันรู้สึกว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นคนมีจิตใจดีงาม

เรื่องส่วนใหญ่ที่เธอเล่านั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนรักของเธอ... ที่เธอรักมาก
ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องที่เธอมีปัญหากับคนรักของเธอเลย
จนมาถึงวันหนึ่งฉันเริ่มรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป
จากที่เธอจะเล่าเรื่องให้ฉันฟังกลับเป็นเธอจ้องมองฉันอย่างเดียว
เธอจ้องมองด้วยแววตาที่สิ้นหวัง แววตาที่อยากจะขออะไรสักอย่างจากฉัน

เวลาผ่านไปสักพักเธอได้เล่า เรื่องที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง.......
คนรักของเธอ กำลังจะจากโลกนี้ไปอย่างช้าช้า และทรมาน
เพราะชายคนนั้นได้ วิ่งลงไปช่วยเด็กที่กำลังเดิมข้ามถนนคนหนึ่งทำให้ตัวเองถูกรถชน..อาการหนักมาก

"หนูขอให้เขา ไม่เป็นไร และหายเร็วเร็ว"
นี้หรือที่เขาเรียกว่าขอพรนี้หรือที่มีดาวดวงแล้วดวงเล่ายอมเสียสละตัวเองเพื่อมัน
หลังจากที่ฉันได้ยินคำขอนั้น ทำให้ฉันรู้ว่านี้ละคือสิ่งที่ฉันควรจะทำ
ฉันให้พรนั้น........ ฉันคงไม่ต้องคิดว่า ต่อไปฉันจะเป็นยังไง
เพราะนั้นคือทางที่ฉันเลือกเอง
ดาวอย่างฉันจึงค่อยค่อยตกลงอย่างช้าช้า........ หายไปจากท้องฟ้า....

กลายเป็นเพียงหินก้อนหนึ่งในโลกกว้าง ..ต่อไป

.................................................

ขอขอบคุณ  คุณdorayaki