ไม่พูดว่ารัก ไม่ได้หมายความว่าไม่รัก

"พูดไม่เก่ง ไม่ได้หมายความว่า พูดไม่ได้"

ดังนั้นการสงวนถ้อยคำ... นั่นคงมีเหตุผลที่อยู่ในใจอาจเป็นเหตุผลส่วนตัว หรือเพราะว่าเขามีบางอย่างที่เป็นทางออกที่ดีกว่า จริงอยู่ ถ้อยคำหวานหู ใครๆ ก็นิยมชมชอบ แต่มันเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องมีความสามารถนักก็ทำได้นี่

          ดังนั้น... ถ้าเขาเลือกที่จะเป็น "นักทำ" มากกว่า "นักพูด" จะไม่ดีกว่าหรือ... อะไรจะสัมผัสได้มากกว่า อาจจะตอบยากนิด แต่ถ้าสัมผัสกับเนื้อในของมันจริงๆ แล้ว ตอบแบบไม่ โกง หัวใจตัวเอง ก็จะรู้ว่าสัมผัสไหน ที่จะยืนยันความสัมพันธ์ได้ ยาวนาน กว่ากัน

          เพศชาย หยาบ – อาจจริงอยู่
           เพศชาย ไม่ละเอียดอ่อน – อาจจริงอยู่

          แต่ที่เอ่ยปากฝากคำหวานคำไม่เก่ง ไม่ได้เกิดจากหัวใจของเขาแห้งแล้งเสียหน่อย อาจเป็นเพราะธรรมชาติ ที่มอบสัญชาติญาณความเป็นผู้ชายมาให้มากไปหน่อย การเอ่ยอะไรที่ดูจะลื่นหูแบบนี้สักที มันก็เลยดูจะยากเย็นเสียเหลือเกิน หรืออาจเป็นเพราะหน้าที่การงานหรือหมวกที่เขาสวมอยู่ ทำให้ถ้อยคำที่ใครสักคนอยากฟังให้ชื่นหู โอกาสที่จะเล็ดลอดผ่านไรฟันแทบเหมือนถูกปิดประตูลงกลอน มนุษย์ทุกคนล้วนเกิดจากความต่างและความหลากหลายมาผสมปนเปกัน ดังนั้นจะให้คนหนึ่งทำเหมือนกับอีกคน... คงเป็นไปไม่ได้

          ลายมือยังไม่มีใครเหมือนใคร ดังนั้นบรรทัดฐานใดๆ คงจะยกขึ้นมาวัดเรื่องนี้ไม่ได้ ยิ่งเรื่องสำคัญต่อความรู้สึกแบบนี้ย่อม สไตล์ใครสไตล์มันนักมวยยังมีหมัดเด็ด แต่คงต้องรอโอกาสให้เหมาะสักหน่อย เจ้าตัวถึงจะเลือกปล่อยหมักสำคัญนั้น จำนวนยกก็มีกำหนด เขาไม่ปล่อยให้โอกาสผ่านไป จนระฆังยกสุดท้ายตีเสียก่อนหรอก เพียงแค่รอให้มั่นใจสักนิดว่าหมัดสำคัญที่สุดนี้ปล่อยออกไปแล้วจะเข้าจุดโฟกัสที่สุด

          นักมวยที่อ่อนประสบการณ์ มักนิยมใช้หมัดนี้อย่างสะเปะสะปะ สุดท้ายแล้วตัวเขาก็จะรู้เองว่า การขว้างหมัดอย่างไม่มีจุดหมายนั้นนอกจากเสียแรงแล้วยังเหนื่อยเปล่าอีกด้วย เพราะถ้าหากการเอ่ยคำหวานหูคำนี้บ่อยๆ แล้วเข้าท่า มันคงไม่ต้องมีสัญลักษณ์แทนหัวใจ อย่างของขวัญในวันสำคัญ ของฝากจากแดนไกลยามต้องห่างไกลกัน หรือกระทั่งแหวนวงสวยในนิ้วนางข้างซ้ายในวันยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต หากคำๆ นั้นมี อานุภาพ พอ

          ทุกอย่างล้วนวัดด้วย การกระทำ มากกว่า คำพูด ต่างหาก เราคงเคยเห็นตัวอย่างการแสดงความรักในหลายๆ รูปแบบ ที่ไม่ต้องพึ่งพาประโยคใดๆ ออกจากริมฝีปากเลยมาบ้างไม่มากก็น้อย

          ภาพคุณลุงจูงมือคุณป้า เข้าไปกินไอติมในร้านเล็กๆ น่ารักสักแห่ง คำพูดใดๆ อาจไม่มีหลุดออกมาจากปากของสองผู้เฒ่าเลยก็ได้ ไม่ใช่เพราะพะวงกับของเย็นสีสวยตรงหน้า แต่หากคงไม่คำพูดใด ที่มีความหมายเท่ากับความผูกพันที่ร่วมสะสมกันมายาวนานต่างหาก

           เพียงสายตาที่เข้าใจกันและกัน
           เพียงเสียงช้อนกระทบแก้วไอติมขณะตัก
           ก็คง น่าฟัง กว่าคำว่ารักครั้งไหนๆ ที่เคยพร่ำบอกกัน

          คน "ไม่พูดคำรัก" ไม่ได้หมายความว่า "รักไม่เป็น" คนพูดคำรักไม่เก่งก็ไม่ได้หมายความว่าต่มความรักทำงานผิดปกติ ถ้าการประมูลหมายถึงการให้ราคาที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าให้เลือกระหว่าง การทำดี ต่อคนที่รักมากขึ้นเรื่อยๆ กับการ พูดคำว่ารัก ที่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ

  ผู้หญิงอยากจะได้แบบไหน ?

          ท้ายสุด... ถ้าไม่เข้มแข็งกับต้นรักที่ช่วยกันปลูกมาคำหวานที่ว่าแน่แค่ไหนก็ไม่อาจช่วยอะไรได้ การหมั่นให้อาหารปลาก็เพราะอยากเห็นมันเติบโตและงดงามสักวันหางปลาที่แกว่งไกว ครีบที่ว่ายแหวกสายน้ำ การพลิกตัวไปมาของมันทดแทนความสุขได้ดี แม้มันจะไม่เคยส่งเสียงมาให้ได้ยินสักครั้ง แต่เราก็เลือกที่จะให้อาหารมันต่อไป เพื่อที่จะเฝ้าดูมันเติบโตยิ่งขึ้นและงดงามมากขึ้น

ไม่พูดว่า รัก... ไม่ได้หมายความว่า ไม่รัก

          ดังนั้นคง ไม่ผิด ...ถ้าหากฉันจะไม่เหมือน คนอื่นเขา... โดยการเลือกทำตามอย่างที่คิดอยู่เหมือนเดิม ด้วยการชูนิ้วมือขึ้นมา และหุบนิ้วกลางกับนิ้วนางลงไปแล้วยื่นให้เธอ เพราะมันก็ความหมายเดียวกับที่เธอรอคอยอยู่ไง คนดี...