ไม่สายเกินแก้

เจ้าดินสอ...ขีดเขียนไปตามเรื่อง
อยู่เนือง...เนือง ถูกผิด...คิดสงสัย
อยากขีดเขียน...ก็ละเลงไม่เกรงใจ
คิดเดี๋ยวไง...แกล้งให้....ยางลบทำ

เจ้ายางลบ...คอยกลบแก้แต่ที่ผิด
ที่ดินสอ...ไม่คิดแก้มัวแต่ขำ
มองยางลบ...คอยแก้ไขให้ประจำ
เป็นแบบนี้...ซ้ำ ซ้ำ ทุกวันไป...

จนวันหนึ่ง เจ้ายางลบ... เริ่มเบื่อหน่าย
จึงเริ่มหาย...จากดินสอ...เลิกแก้ไข
เจ้าดินสอ...เริ่มรู้ตัวที่ทำไป
จนสำนึกผิดได้....ในทันที

ว่าจะทำอะไร....ควรคิดก่อน
ไม่วู่วาม.....ใจร้อนเหมือนก่อนที่
เจ้ายางลบ...ยังแก้ไข...ให้ถูกดี
เพราะวันนี้....เราทำได้ให้ถูกเอง...