ก็แค่ .. กติกา ..

กติกา

-1-

วันนั้นผมเปิดเพลงคริสต์มาสในที่ทำงาน  เพื่อน ๆ  มองหน้าผมเหมือนเห็นคนบ้า

ใครคนหนึ่งถาม  “นี่มันเดือนอะไร”

“กรกฎาคม”

“แล้วมึงเปิดเพลงคริสต์มาสทำไม”

“ทำไมเปิดไม่ได้”

“ยังไม่ถึงคริส์มาส”

-2-

เคยรู้สึกบ้างไหมว่า  โลกของเรามีกติกาในเรื่องต่าง ๆ  มากเกินไป?

กินขนมไหว้พระจันทร์เฉพาะในเทศกาลไหว้พระจันทร์

กินอาหารเจเฉพาะในเทศกาลกินเจ

ฟังเพลงคริสต์มาสเฉพาะช่วงคริสต์มาส

ฟังเพลงลอยกะทงเฉพาะนวันลอยกระทง

กินข้าวโพดคั่วในโรงหนัง

ไวน์ขาวคู่กับปลา  ไวน์แดงคู่กับเนื้อ
ฯลฯ

กติกาดังกล่าวนี้ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร  เมื่อเทียบกับกติกาที่ห้ามขับรถฝ่าไฟแดง
หรือเมาเหล้าห้ามขับ

แต่ทุกวันนี้มี  ‘กติกา’  ใหม่ ๆ เกิดขึ้นตลอดเวลา 
และมีแนวโน้มว่า  กติกาในโลกเริ่มจะคล้าย ๆ กันทั้งโลก

โทรศัพท์มือถือควรถ่ายภาพได้

ออกกำลังกายต้องใช้เครื่องมีอออกกำลังกายหรือไปเฮลธ์คลับ

ตั้งชื่อลูกต้องตรงตามกติกามงคล

อยู่บ้านไม่ถูกทิศ  ชีวิตจะฉิบหาย

ฯลฯ

‘กติกา’  ใหม่ ๆ เหล่านี้ล้วนวางบนรากฐานของการขู่คนเคลาให้กลัว  ผูกทับด้วยการค้า

ทว่าเมื่อพิจารณาจากประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ  จะพบว่าไม่เคยมีกติกาใดที่เป็นอมตะ  แม้แต่กฎหมาย

  เพราะอะไรก็ตามที่สร้างโดยคน  เป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืนที่สุด  ฉีกทิ้งได้ง่ายที่สุด

-3-

วันนั้นผมซื้อเค้กก้อนใหญ่ในโรงแรมแห่งหนึ่ง  เพื่อนที่ไปด้วยถามผม  “ซื้อให้ใคร?”

“ภรรยา”

“วันเกิดเค้าหรือ”

“เปล่า”

“แล้วเนื่องในโอกาสอะไร”

“ไม่มีโอกาสอะไร”

เขาหัวเราะ  เขาเป็นคนพร่ำบอกผมเองว่า  คนเราไม่ควรยึดติดอะไร...