ที่ผมไม่บอกก็เพราะ ....

เป็นเรื่องพื้นฐานของมนุษย์เราที่ไม่ชอบให้ใครมาโกหก โดยเฉพาะกับคนที่เรารัก เรามักจะต้องการให้เขาพูดความจริงกับเราในทุก ๆ เรื่อง แม้แต่ว่าแอบไปเหล่สาวที่ไหน

แต่เรื่องแบบนี้ใครจะบอกถูกมั้ยค่ะ คือว่าอันที่จริง หนุ่ม ๆ เค้าก็ยินดีบอกคุณน่ะนะ เพียงแต่ว่าถ้าบอกไปแล้วเค้ามักจะต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ .....

ฝ่ายหญิงรับความจริงไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้พูดจะเป็นจะตาย บอกมาเถอะ ไม่ว่าเรื่องร้ายแรงแค่ไหน เธอก็รับได้ พร้อมจะอภัยให้คุณได้เสมอ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ กลับรับไม่ได้ซะงั้น แถมยังนึกในใจอีกว่า ถ้าเป็นแบบนี้สู้ไม่รู้เรื่องเลยจะดีกว่า (อ้าว ... แล้วมาคะยั้นคะยอพวกผมทำไมเนี่ย)

ร้องไห้ประหนึ่งโลกจะแตก หนุ่ม ๆ ทั้งหลายยอมรับว่าแพ้น้ำตาผู้หญิง แต่ถ้าร้องไห้ฟูมฟาย ประหนึ่งเขื่อนทะลัก อันนี้เค้าก็ไม่ไหวเหมือนกัน เลยคิดซะว่างั้นก็ไม่บอกดีกกว่า

ฝ่ายหญิงเหมือนห้องสมุดเคลื่อนที่ ในขณะที่พวกหนุ่ม ๆ นั้นปลาทองเอามาก ๆ เป็นยังไงน่ะหรอ ก็เมื่อเค้าเล่าอะไรไปแล้วเกิดคุณไม่พอใจขึ้นมา คุณจะขุดเอาเรื่องตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหา มาพูดซ้ำได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้ง ๆ ที่เขานั้นจำแทบไม่ได้เลยว่ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นด้วยหรอ ?

ฝ่ายหญิงกลายเป็นนักกีฬาในบัดดล โดยเฉพาะกีฬาประเภทขว้างจักร พุ่งแหลน อะไรทั้งหลายแหล่ เธอสามารถหยิบจับทุกสิ่งอย่างอันเพื่อ ปาใส่หน้าคุณได้อย่างที่นักกีฬาตัวจริงยังอึ้ง เลยทำให้เขาขยาดไม่กล้าที่จะบอกคุณ

ฝ่ายหญิงแปรงร่างเป็นนักข่าวเสียเดี๋ยวนั้น ไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยาม ใครที่เธอรู้จักยังไม่หลับไม่นอน เป็นอันได้นั่งฟังเธอเล่าเหตุการณ์ที่คุณเพิ่งทำผิดไปชนิด ช็อตต่อช็อต ไม่ว่าจะเป็นกับเพื่อน ๆ ของเธอ พ่อแม่ของเธอ หรือแม้แต่ญาติพี่น้องของคุณ (ถ้าเธอสนิทด้วย) เป็นอันได้ฟังเธอร่ายยาวแน่ ๆ

นี่ล่ะเหตุผลที่พวกผู้ชายถึงไม่ค่อยอยากจะเล่าความจริงให้สาว ๆ ฟัง อ่านแล้วว่าไงล่ะจ๊ะสาว ๆ เคยเป็นกันบ้างมั้ยเอ่ย อันนี้ไม่มีคำแนะนำ เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่มีอารมณ์เข้ามาเกี่ยวล้วน ๆ ณ เวลาอย่างนั้นใคร ๆ ต่างก็ฟิล์วขาดกันได้

แต่ก็จะดีกว่านะถ้ารู้จักควบคุมอารมณ์แล้วมาคุยกันด้วยเหตุผล ว่ามั้ยค่ะ