ความสมหวัง...ความผิดหวัง

คนเรารู้จักโลกและชีวิตไม่เท่ากัน

บางคนมองโลกในแง่ดี (มาก)

ขณะที่บางคนเห็นเฉพาะความมืดหม่นของชีวิต

การมองและการเห็นดังกล่าวไม่ได้มาจากสายตา

หากเกิดจากความรู้สึกนึกคิดซึ่งเป็นเรื่องภายใน

คนเรามีพลังในการเผชิญกับแรงเสียดทานในชีวิตไม่เท่ากัน

บางคนสิ้นหวังง่ายและบางคนสิ้นหวังยาก

แต่การมีชีวิตอยู่บนโลกจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องไม่หมดหวังง่าย ๆ

การสร้างความหวังนั้นบางทีก็คล้าย ๆ การหลอกตัวเองอย่างแนบเนียน

เพราะถ้าไม่แนบเนียนเราจะไม่เชื่อเรื่องความหวังหรืออาจเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ทั้งสองสิ่งไม่ก่อประโยชน์ใด ๆ เลย...

ความสมหวัง...ความผิดหวัง

การมีความหวัง...การหมดหวัง

การสู้...การยอมแพ้

ความเบิกบานใจ...ความหดหู่ใจ

คือสองฝั่งในชีวิตที่คนเราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย

สำหรับคนที่ไม่สู้ก็ไม่ค่อยจะมีหวัง...และเมื่อหมดหวังเราก็จะรู้สึกหดหู่ใจ...

ผู้คนไม่สามารถสมหวังได้ตลอดเวลา...แต่เราเลือกที่จะมีความหวังอย่างต่อเนื่องได้

หรือถ้าเลือกไม่ได้ก็อย่าสิ้นหวังแบบยืดเยื้อยาวนาน

ผลข้างเคียงของการสิ้นหวังจะทำให้เราหมดเรี่ยวแรง...ขาดแรงบัลดาลใจ ไร้ชีวิตชีวา...

เป็นการง่ายมากในการบอกว่า... "จงมีความหวัง"...

แต่ค่อนข้างยากในการทำให้ได้เช่นนั้นจริง ๆ ...

การมีความหวังต้องอาศัยพลัง...และความอดทนมากพอสมควร...

หลังจากออกแรง "หวัง" และสู้ทน "หวัง" แล้วอาจจะไม่สมหวังก็ได้

เพราะการมีหวังและการสมหวังไม่ใช่เรื่องเดียวกัน...

มันเป็นเพียงแค่เรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง..

สำหรับการมีความหวังนั้น...แม้มันจะไม่มีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่จริง

แต่การหวังว่าเรื่องต่าง ๆ จะไม่เลวร้ายเกินไปกว่าเดิม...

ก็ถือว่าเป็นความหวังชนิดหนึ่งเหมือนกัน...


"ความใฝ่ฝัน...ไม่เคยหยุดยั้ง" โดย...โยชิดะ เคนโกะ