หินหนึ่งก้อนบนทางเดินชีวิต ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
พระราชาผู้ปราดเปรื่ององค์หนึ่ง
ต้องการจะออกเดินทางท่องเที่ยวไปเยี่ยมประชาชนของพระองค์
เมื่อมาถึงที่กลางตลาดพระองค์
ก็เกิดความคิดที่แยบคายอย่างหนึ่งขึ้น
พระองค์นำหินก่อนใหญ่มาวางกลางถนน
กีดขวางทางเดินของชาวบ้าน
และพระองค์ก็ไปซ่อนตัวและคอยสังเกตอยู่ห่าง ๆ
ชาวนาคนแรกเดินผ่านมาพร้อมทั้งบ่นอย่างไม่พอใจว่า
ใครกันที่เป็นผู้ที่นำหินนี้มากีดขวางทางเดินของเขา
แต่แล้วเขาก็เดินอ้อมหินนั้นไป
พระราชาก็มองดูด้วยความสนใจ
ต่อมามีหญิงเลี้ยงวัวคนหนึ่งเดินจูงของตนมา
เมื่อมองเห็นหินก่อนนั้น
เธอก็พูดว่าทำไมหินก่อนนี้จึงมาอยู่ที่นี่
แล้วอย่างนี้เธอจะข้ามมันไปได้อย่างไร
พูดจบหญิงคนนั้นก็จูงวัวของเธอเดินหันหลังกลับ
ไปโดยไม่สนใจที่จะเดินอ้อมมันไปเหมือนชาวนาคนแรก
เวลาผ่านไปไม่นานก็มีเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง
เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าก้อนหินก้อนใหญ่นั้น
เค้าพยายามที่จะผลักหินไปให้พ้นทาง
แต่เพียงลำพังตัวเขาก็ไม่สามารถทำได้
เขาจึงเดินหันหลังกลับไป
แต่เพียงไม่กี่อึดใจเด็กน้อยคนนั้นก็เดินกลับมา
พร้อมกับเพื่อน ๆ ของเขาหลายคน
แล้วเด็กๆ ก็ช่วยกันผลักหินก้อนนั้นออกไปให้พ้นทางเดิน
เมื่อพวกเขาเดินกลับมาที่ถนน
พวกเขาก็พบถุงใส่เหรียญทองของพระราชา
วางอยู่แทนที่หินก้อนนั้น
หินก้อนนั้นได้ให้ข้อคิดที่มีค่าอย่างหนึ่งนั่นก็คือ
อุปสรรคในชีวิตของพวกเรานั้นมีไว้เพื่อพิสูจน์
ความกล้าของเราที่จะเผชิญหน้ากับมัน
หากเราหนีปัญหาหรืออุปสรรคที่เกิดขึ้นแล้ว
เราก็ต้องหนีมันไปเรื่อย
หากปัญหานั้นหนักหนาเกินกว่าเราจะฝ่าฟันไปได้
ลองมอง ไปรอบ ๆ ตัวแล้วเราจะพบว่า
ยังมีผู้ที่สามารถช่วยเรามากเท่ากับผู้ที่เราสามารถ
จะช่วยให้เขาฝ่าฟันอุปสรรคของเขาไปได้
และอุปสรรคที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือ
ความอ่อนแอและความหวาดกลัวของตัวเราเอง
ที่จะเอาชนะปัญหาที่เกิดขึ้นนั่นเอง
*****************************************
From :: forward mail