ว่าด้วยเรื่อง....อริยสัจจ์...

ทุกข์......
คือ ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ

สมุทัย....
คือ สาเหตุของการเกิดทุกข์

นิโรธ....
คือ การดับทุกข์

มรรค....
คือ ทางไปถึงซึ่งความดับทุกข์

'อริยสัจจ์' นี้มีทั้งส่วนที่เป็น'รูป' และ 'นาม'...
'ทุกข์' นั้นมีทั้งรูปและนาม...แต่

'สมุทัย' หรือตัณหานั้น เป็นนามล้วนๆ...สำหรับ
'นิโรธ' และ 'มรรค' เป็นส่วนของ 'โลกุตตระ'...มิใช่อารมณ์ของวิปัสสนากรรมฐาน

การเจริญวิปัสสนากรรมฐาน เป็นการหันมาเผชิญหน้าและเรียนรู้..'ทุกข์'
ความจริงของทุกข์...เมื่อทุกข์อยู่กับ 'กาย' ก็มีสติระลึกรู้ 'กาย'

ตามความเป็นจริง...เมื่อทุกข์อยู่กับ 'ใจ' ก็มีสติตามรู้ 'ใจ' ตามความเป็นจริง
จนในที่สุดก็สามารถ...'เข้าถึงความจริงสูงสุด คือ อริยสัจจ์

ในข้อแรกได้ คือ...'การรู้ทุกข์'....
การรู้..'ทุกข์'..จน..'สมุทัย'..ถูกละไปเอง

และ..'นิโรธ'..ปรากฏให้ประจักษ์ โดยไม่ต้องแสวงหานั้น
คือ...'มรรค'...หรือทางสายกลาง คือมัชฌิมาปฏิปทา.. นั่นเอง...ฯ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์....มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ