ภูมิคุ้มกัน

บางคนมักกล่าวเสมอว่า  “ไม่รู้คือไม่ผิด  หรือไม่เจตนาคือไม่ผิด”

จริงๆ แล้ว ไม่รู้คือผิด  ไม่เจตนาคือผิด ผิดที่ไม่รู้  แต่จะผิดมากหรือ

น้อย ต้องคอยดูผลลัพธ์

ตัวอย่างเช่น เห็นข่าวอยู่บ่อยๆ ว่าเด็กนำปืนของผู้ใหญ่มาเล่น เล่นแล้วปืนลั่น

เสียชีวิตไปเห็นได้ว่าผลลัพธ์ครั้งนี้ เด็กเสียชีวิตไปแล้ว ไม่อาจนำชีวิตกลับคืนมาได้

ตัวอย่างเช่น มีคนนำลูกสัตว์ไปทิ้งข้างทางถนน  ผลปรากฏว่าลูกสัตว์เหล่านั้นก็ถูกชนตายเช่นกัน ผลที่ได้รับ คือการสูญเสีย  สัตว์ที่ไม่รู้พิษภัย ก็ไม่มีภูมิคุ้มกันในอันตรายรอบๆตัว

คนที่นำสัตว์ไปปล่อย ก็ขาดสติ ขาดความรอบครอบในผลที่ตามมา

จะด้วยความรำคาญใจก็ดี ความโกรธก็ดี ความเกลียดชังก็ดี แต่ก็ได้สร้างกรรมขึ้นแล้ว 

ด้วยเหตุที่ไม่รู้ ไม่รับรู้ ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ

มดก็ 1 ชีวิต   แมวก็ 1 ชีวิต   โคก็ 1 ชีวิต   คนก็ 1 ชีวิต    

กรรมจะมากจะน้อย  ให้ดูอายุขัยเป็นเกณฑ์    

            เราจึงควรหมั่นภาวนานั่งสมาธิกันบ่อยๆ เพิ่มพูนปัญญา และความรู้แจ้งแทงตลอด

เพื่อหยุดสร้างกรรมที่ไม่ดี เพื่อหยุดความโลภ เพื่อหยุดความโกรธ เพื่อหยุดความหลง

และรู้จักปล่อยวางเป็นอุเบกขา

สุดท้ายก็ช่วยกันแผ่เมตตา นึกถึงบุญกุศลที่ทำมาน้อมถวายคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์

น้อยถวายพระพุทธเจ้าต้นธาตุต้นธรรม แล้วขอพึ่งพระบารมีของพระองค์ท่านช่วยเหลือสรรพสัตว์เหล่านั้นให้ไปสู่สุขคติ  ช่วยดวงวิญญาณเร่ร่อน ทุกชนชั้น ทุกชาติ ทุกศาสนา ให้พ้นทุกข์ ขอให้เขาเหล่านั้น มีสติ มีสัมปชัญญะ มีปัญญา แยกแยะถูกผิด และบาปบุญคุณโทษได้  ในทุกภพ  ทุกชาติด้วยเทอญ

                        ทำสิ่งใดก็ได้ถ้าทำให้ผู้อื่นมีความสุข ก็ทำไป

                        ทำสิ่งใดแล้วไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ก็ทำไป

                        ทำสิ่งใดแล้ว ทำให้ผู้อื่นมีความทุกข์ ก็อย่าทำ

                        แต่สิ่งที่ทำทั้งหมดก็ต้องไม่ผิดศีล ผิดธรรมนะ