ฟ้า...กับ...เหว

การเป็นอยู่ในโลกนี้...รอบด้าน มีแต่ความทุกข์นานาประการ
เช่นนี้ การดำเนินชีวิตในแต่ละวัน...เราจักต้องระมัดระวัง...ไม่ประมาท

เพราะความประมาท พลั้งเผลอเพียงนิดเดียว ก็จะเกิดความลำบาก
แล้ว....ชีวิตของชาวโลก เปรียบเปรยแล้วก็เหมือนกับยืนอยู่ที่ปาก

'เหว' ลึก...ถ้าประมาทก็อาจตกลงไปในเหวได้ทันที...ความชั่วร้ายที่มี
อยู่รอบๆตัวก็คือเหวนั่นเอง...การดำเนินชีวิตจึงจำเป็นอย่างยิ่ง

ที่จะต้องมี'สติ'เป็นที่ตั้ง...ดั่งคำสอนของพระพุทธองค์...
พระองค์ทรงสอนให้ทำความดี ละเว้นความชั่ว...การกระทำกุศลต่างๆ

ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน..ก็ดี การรักษาศีล....ก็ดี การภาวนา...ก็ดี ล้วนเป็น
การพัฒนาจิตใจให้สูงขึ้น เป็นการขัดเกลากิเลส...ท่่มีภายในจิตใจ

เปรียบเปรย..การทำกุศลธรรมต่างๆ กระทำเพื่อให้จิตใจสูง เช่น 'ฟ้า'...
ลองพิจารณาดูให้ดี ระหว่าง...ฟ้า กับ เหว สิ่งใดที่ไปได้ง่ายกว่า......

สิ่งใดที่ไปได้ยากกว่า...ทางเดินมีอยู่...แต่ขึ้นอยู่ที่ว่า..เราจะเลือกเดินไปทางใด
การกระทำกุศล...เป็นธรรมดาที่ต้องมีอุปสรรค แต่นั่นเป็นการฝึกความเพียร

ความขันติ...ความวิริยะและอุตสาหะ...ความชั่วนั้นทำง่าย ส่วนความดีนั้นทำยาก
แต่ก็ไม่มีอะไรที่ยากไปเกินกว่าที่มนุษย์จะทำไม่ได้...

พระพุทธทรงชี้นำแล้ว...แล้วทำไมเราจึงไม่เดินตามรอยพระบาตรพระองค์ท่าน
ฟ้า...กับ...เหว เรายินดีกับอย่างใด ลองใคร่พิจารณาดูเถิด....

ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์