ที่ใดมีรักที่นั่นไม่มีทุกข์

ความรัก....เป็นเรื่องธรรมชาติ

เป็นสื่อสายสัมพันธ์จากจิตใจ

เชื่อมผ่านคนหนึ่ง....ไปสู่อีกคน

ผู้กำหนดรู้ ด้วยสติ ปัญญา ย่อมจะ....

วางความรู้สึกไว้ตรงกลาง

เพราะเข้าใจดีว่า....

หากปล่อยใจ ลื่นไหลไปตามอารมณ์

ต้องพบ "กำดักแห่งทุกข์" แน่นอน

ภาษาของความรู้สึกนั้นต้องอ่านด้วย "ปัญญา"

ภาษาของ "มายา" มักอ่านด้วย "อารมณ์"

อารมณ์ คือความรู้สึกที่ลื่นไหล ขาดทิศทาง

ความรักที่เอาอารมณ์เป็นที่ตั้งจึงจบง่าย

ส่วนความรักที่นำปัญญาตั้งต้นมักแฝงด้วย "เมตตา"

ความมีเมตตาจึงไม่ทำให้ทั้งผู้ให้และผู้รับ "เป็นทุกข์"