หิวกาม(คุณ)จนตาย

เหมือนบุรุษหนึ่งหิวน้ำจัด เพราะเดินทางมาไกลมาขอน้ำกิน
เจ้าของน้ำก็บอกว่าน้ำนี้จะกินก็ได้...สีมันก็ดี...กลิ่นมันก็ดี...
รสมันก็ดี.....แต่ว่ากินเข้าไปแล้วมันเมานะบอกให้รู้เสียก่อน..
เมาจนตาย หรือเจ็บเจียนตายนั่นแหละ...แต่บุรุษผู้หิวน้ำก็ไม่
ฟัง เพราะหิวมาก.....

เหมือนคนไข้หลังผ่าตัด ที่ถูกหมอบังคับให้อดน้ำ...ก็ร้องขอ
น้ำกิน....คนหิวกามก็เหมือนกัน หิวในรูป...ในเสียง...ในกลิ่น...
ในรส....ล้วนเป็นพิษ.....

พระพุทธเจ้าทรงบอกไว้ว่า....'รูป เสียง กลิน รส โผฏฐัพพะ..
ธรรมารมณ์นั้น'.....มันเป็นพิษ เป็นบ่วง ก็ไม่ฟังกัน...เหมือนกับ
บุรุษผู้หิวน้ำผู้นั้น ที่ไม่ยอมฟังคำเตือนเพราะความหิวกระหาย
มันมีมาก......

ถึงจะต้องทุกข์ยากลำบากเพียงใดก็ขอให้ได้กินน้ำเถอะ...เมื่อได้
กินได้ดื่มแล้วมันจะเมาจนตายหรือเจ็บเจียนตายก็ช่างมัน จับจอก
น้ำได้ก็ดื่มเอาๆ เหมือนกับคนหิวในกามก็กินรูป กินเสียง กินรส
กินโผฏฐัพพะ กินธรรมารมณ์....รู้สึกอร่อยมาก ก็กินเอาๆ หยุด
ไม่ได้...กินจนตาย ตายคากาม(คุณ).....ฯ

~หลวงปู่ชา สุภัทโท~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์