กาฝากตัวจริง

การดำรงชีวิตที่ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนั้น

เป็นวิสัยที่มนุษย์ทั่วไปพึงทำ พึงมี

แต่ยังมีการดำรงอยู่อีกแบบหนึ่งที่....

อาศัยร่มเงาคนอื่นอยู่ โดยไม่ทำอะไร

มิหนำซ้ำยังไม่รู้ตัว ขาดทักษะ ขาดปัญญา....

ที่จะเริ่มต้นด้วยความเพียรพยายาม

งอมือ งอเท้า อาศัยเขากิน

ไม่กล้าสู้แดด สู้ฝน เพราะ....

มีคนให้พึ่ง และเกาะกินจนเคยชิน

หิวก็กิน ง่วงก็นอน ปวดก็ขับถ่าย

อยากสนุกสนานก็ออกเที่ยว....

เสพสุขภายนอก จนติดในกาม

เวลาผ่านไป ๆ  ชีวิตก็ร่วงโรย

เป็นอยู่เช่นนี้ นานนับวัน นับปี

อารมณ์ก็เปราะบาง 

เมื่อมีสิ่งกระทบ ก็กระเทือนง่าย

โกรธง่าย รักง่าย หลงง่าย เสียใจง่าย

นี่แหล่ะคือ กาฝากตัวจริง ที.....

มีชีวิตที่พึ่งพิงสิ่งอื่นอยู่ตลอดโดยไม่รู้ตัว


                  
                        pon pon